Sonsuzluk Kokan Adam

Düşünmeden

Hafta sonunun ardından okula gittiğinde Azra'nın arkadaşları merektan ölmüşlerdi. Ama gördükleri karşısında şaşkındı hepsi. Azra'nın yüzünde güller açıyordu. Yanına geldi üçüde ve ilk soru Can'dan geldi.

"Nerdesin sen kızım? Bi haber verir insan."
"İyiyim işte, bi sorun yok."
Ceren araya girdi "Noldu sana böyle."
Berfu korkak bakışlarıyla "İyi olduğuna emin misin sen? Canım biraz daha dinlen istersen sen."
"Ya saçmalamayın. İyiyim ben. Bulut beni yazdıklarıyla bu hale getirdi."
Ceren anlam veremiyodu olanlara "Ne yazısı?"
Can ve Berfu birbirlerine baktılar ve aynı anda "O defterleri mi okudun?"
"Siz nerden biliyorsunuz?"
Can merakla "Bulut onları kimseye göstermezdi, bizden bile saklardı. Ne yazıyomuş?"
"Bizi yani Sevgi Teyze ve beni."

Uzun süre herkes birbirine baktı. Azra devam etti.

"Bütün anılarımız, herşey. Şimdide ben devam ettiricem."
"Canım sen gerçekten biraz daha evde dinlen istersen."
"Saçmalama Berfu. Ne dinlenmesi ben çok iyiyim."
"İyisinde neden böyle konuşuyorsun o zaman?"
Can kendine hakim olamadı ve gözleri doludu. Sinirle "Bulut öldü Azra. Anladın mı? O öldü."

Koşraka okuldan çıktı. Azra'da arkasından koştu. Kolundan tuttu ve hiç bişey söylemeden, Can'ın direnişlerine karşı koyarak ardında sürükledi. Azra'nın evine geldiklerinde Azra defterlerin arasından 4. defteri çıkarttı ve 2. sayfasındaki 'Eğer şu anda bunu okuyorsan ve ben yanında yoksam bana herşeyi bu deftere yazarak anlat. Bana söyleyemediğin herşeyi bu deftere yalansız ve eksiksiz anlat.' yazan yeri okuttu Can'a. Can olanlar karşısında şaşkındı. Bulut sanki olacakları anlamıştı.

"Özür dilerim. Sana karşı çıktığım, yanınında olmadığım herşey için özür dilerim Azra."
"Hatırlıyo musun? Sen Bulut'a genelde adıyla hitab etmezdin."
"Evet. Hep kardeşim derdim."
"Banada öyle de bundan sonra. Beni Bulut'un yerine koy Can. Her canın sıkıldığında, kötü olduğunda yada sevincini paylaşmak için birisine ihtiyaç duyduğunda beni ara. Bulut gibi olamam ama onun eksikliğini hissettirmemek için herşeyi yaparım. Gecenin yarısıda olsa, sabahın körüde olsa. Kardeşler her şeylerini birbirleriyle paylaşırlar."

Can göz yaşlarına yine hakim olamadı. Acısı hala geçmemişti ama Azra bu sözleriyle onu hafifletmişti azda olsa. Çaresizliğine bi çare bulmuştu sanki. Sarıldı ona.

"Sen bana kardeşimin emanetisin. Ondan bi parçasını taşıyosun. Ben hep sana yakın olmak istedim. En kötü günlerimizde birlikte saralım yaralarımızı dedim. Senden ters bi tepki almakran korktum hep. Teşekkür ederim. Sen zaten benim hep kardeşimdin."

Okula giderken defterde yazanları konuştular. Can uzun zamandır gülmek bi yana ufacık hi tebessüm bile etmezken şimdi kahkaha atıyodu. Bulut'la yaşadıklarını sanki gerçekten yanlarındaymış gibi anlatıyordu çünkü Azra. Can'da artık hayata tekrar bağlanmıştı, tıpkı Azra gibi. Bulut onları arkasında bıraktıklarıyla bile gülümsetebiliyordu. En çaresiz anlarında ikiside Bulut'a sığınır, onunla yaralarını sararlardı. Bu yüzden birbirlerine bu kadar çok ihtiyaçları vardı.

Azra artık her gün Bulut'a olanları anlatır gibi deftere sayfalarca yazıyordu. Sanki işe gitmişte eve geldiğinde biricik sevgilisiyle bişeyler paylaşır gibi.

Bi pazar akşamı Ceren'le birlikte güzel bir gün geçirmişlerdi. Azra'nın ısrarları üzerine Ceren onlarda kalmaya karar verdi. Uzun uzun konuştular. Yatmaya karar verdiklerindeyse Azra yine olanları anlatmak için defteri eline aldı ve çamışma masasına yöneldi.

"Azracım yatmıyormuyduk?"
"Aa. Sana söylememiştim değil mi?"
"Neyi?"
"Hatırlıyor musun? Bulut'un bi defteri var diye konuşmuştuk. Hatta sonra biz Can'la kavga etmiştik. Okuldan çıkıp gitmiştik. Sonra barışıp gelmiştik."
"Evet evet. Hatırlıyorum. O defter mi bu?"
"Evet. Bulut bu deftere eğer ben yoksam herşeyi anlat yazmış."
"Ciddi misin sen?"
Defterin 2. sayfasındaki yazıyı göstererek "Bak."
"Başka ne yazıyodu?"
"3 tane daha var. Beni ve annesini anlatmış ama genelde benden bişeyler var. Bana nasıl nerde aşık olduğuna kadar herşeyi yazmış. Çıkarken bana söyleyemediği yada kendini yanlış ifade ettiği anları. Herşeyi Ceren, aklına gelebilecek herşeyi."
"Ayy Azra bu çok güzel bişey. Onun sana anlatamadığı herşeyi ondan sonrada öğrenebilmen için çok güzel bişey. Ee anlat hadi."

Azra yazanları anlatmaya başladı. İkiside heyecanlanıyodu. Ceren'de Azra gibi ağlıyodu bazen. Bazende olanlar karşısında kahkahaya boğuluyordu.

Azra'nın saatinin sesiyle uyandı ikiside. Defterlere bakarken uyuya kalmışlardı. İkisinide her yeri tutulmuştu. Duş aldıktan sonra okula gittiler. Daha 2. defterin yarısına kadar gelebilmişlerdi. Ceren cok merak ediyordu olanları. Azra ne kadar anlatsada defterden okumak daha güzeldi. Okul çıkışında Can'da onlara katıldı.

Can olayların hepsini yaşamıştı. Okudukları dışındada bir sürü şey biliyordu. Kızlarda onların yaptıkları karşısında o gün neler düşündüklerini, olayları kendilerince nasıl yorumladıklarını anlatıyorlardı.

Bi aşk ne kadar çok şey yaşatmıştı hepsine. İki tarafta ne kadar çok uğraşmıştı. Umutsuzlukların ardında ikiside ne kadar çok umutla beklemişti. Herkes boşuna zaman kaybettiklerini söylemişti ikisinede. Vazgeçmiş olsalardı nasıl olurdu acaba hayatları? Gerçekten boşuna zaman kaybetmişti aslında ikiside ama bekledikleri için değil, birbirlerine hissettiklerine söylemedikleri için. En son Bulut bir saniye daha fazla görebilmek için gelmişti sevdiğinin yanına. Öncesinde yaşayamadıkları saniyelerin, saatlerin, günlerin hatta yılların acısını çıkartmak için. Kaybedeceklerini düşünmeden.

Hayattada böyle değilmidir zaten. Hep korkarız kötü bişey olmasından. Yaşayamadıklarımızı hiç düşünmeyiz. Pişmanlıklarımız hep yaşadıklarımız yüzünden olur. Bence yaptıklarımızın sonunda ne olacağını düşünmemeliyiz. Ne zaman mutluluğun sana uğrayacağı belli olmaz. Önüne engeller koymadan onu beklemek gerekir. Düşüncelerin kaybedeceklerini sana söylemez. Bu hikayenin bi parçası değil ama olayların en güzel açıklaması bu sanırım. Bölümlerim bazen kısa oluyor ama elimden geldiğince sık yazdığım için ancak bu kadar yetiştirebiliyorum. Bu benim ilk kirabım acemilikten sanırım. Hikayenin dışında vaktinizi aldığım için özür dilerim. Umarım severek okuyorsunuzdur.