Time Traveller (Zaman Gezgini)

29. Bölüm | 26. Asır

31.12.2499 Çarşamba 16.42
Evden çıkacaktık, annem aşağıdan bana bağırıyordu.
- Jacob! İki saattir hazırlanmanı bekliyorum. Beş dakika içinde burada olmazsan ben gidiyorum.
- Anne! Sakın ya, tek başıma ışınlanamıyorum daha.
- Gel o zaman, daha fazla beklemeyeceğim.

    Üstümü hızlı hızlı giymeye başladım. 26. Asır kutlamalarına özel yapılacak olan etkinliğe gidecektik.
- Geliyorum anne!

    Buradan sadece 125km uzaklıkta olan Louisway şehrine gidecektik. Yolculuk kısa fakat zevkliydi. Büyük ve eğlenceli bir şölen bizi bekliyordu.

Kapıdan içeri girerken annemin elini o kadar sıkı tutmuşum ki annem yüzüme bakıp sakin ol der gibi gözlerini kırpmıştı.

Tanıdığım arkadaşlarım, komşumuz Kate teyze, Boone amca ve bir sürü insan standın etrafına toplanmış yapılacak olan konuşmayı bekliyordu.

Konuşmayı göremediğim için Boone amca beni omzuna aldı. Şuan daha rahat görebiliyordum. Güller tabutun üstüne serilmişti. O kadar çok gül konulmuştu ki tabutun üstüne kırmızıdan başka renk gözükmüyordu.

Biraz daha bekledikten sonra başkanımız Micheal konuşmak için kürsiye çıktı;
- Bugün önemli bir gün için buradayız. Bu gün dünyada ki en büyük gelişmeyi size sunmak için buradayız.
Bundan 400 yıl önce zaman makinesinin ilk adımları atılmıştı. Sonuçlar başarılı gidiyordu fakat bunu deneyecek cesur bir insan yoktu.
Bu makinenin insanlar üstünde nasıl tepki vereceğini, sonuçlarının ne olacağını bilmiyorduk. Bunu deneyecek cesurlukta biri de yoktu. Ama o yaptı. O her şeyi göze aldı. İNSANLIK İÇİN!

Bazıları ağlıyor, bazıları elleri morarana kadar alkışlıyordu. Herkesin gözü 400 yıllık tabuta bakıyordu.

Başkan Micheal elindeki viskiyi havaya kaldırıp; "2066 yılında doğup 2091 yılında insanlık için ölen Louis Fring'e!" diye bağırmasıyla alkışlar koptu. Ben de elimden geldiğimce alkışlamaya çalışıyordum. Başkan Micheal'ın da dediği gibi bunu insanlık için yapmıştı...