"PUMUNTA KA DITO"
Pagkabasa ko ng text niya na yan nagadali akong sumakay ng trike papunta sa kanila.
Kinakabahan ako, kase baka hindi nya na ako ituring na kagaya ng dati. :(
LATER..
Dumating ako sa kanila. He's sitting sa sofa.
"ang tagal mo naman. Umalis na si lola"
Oh. I see. Kaya pala. He just wanted his lola to see that we're okay.
"sorry. Hindi na nga ako nakareply sayo eh. "
After that. Kahit hindi niya ko pinaupo I insisted na umupo sa tabi nya.
Im looking at him. He turned on the T. V. Ayaw nyang tumingin sakin. Hindi sya tumitingi.
Sobrang tagal na katahimikan.
Hindi ko kinaya. Hindi ko na matiis.
I hugged him. TIGHT. Sobrang higpit ng pagkakayakap ko sa kanya.
I cried.
"hon sorry na. Please. Sorry na *sob*"
Hindi siya sumasagot. I hugged him even tighter.
"please bumalik ka na sakin. Hindi ko kaya."
Niyakap niya lang ako.
"bigyan mo muna ko ng oras para sa sarili ko. Saglit lang to Yen. Babalik ako sayo" Cliff
"gaano katagal?"
"siguro. 2 months?" Cliff
I cried harder.
"2 months?! Andaming pwedeng mangyare sa 2 months cliff!"
He leaned closer. He kissed me.
Oh how I miss his lips. How I missed him.
"Babatain ko si Isabel."
Then suddenly my world crashed again.
"ha? Naririnig mo ba yang sinasabe mo? Ha Cliff?"
Im crying in front of him again. And He's not doing anything.
"2 bwan lang naman Yen."
"bakit?! Bakit kailangan mo syang batain?!"
"aaaahmm. Para sa mga tropa ko. Sa skate."
"ha? Bakit?! Required na ba sa pagseskate ang may jowa?! Saka pwede namang ako ah!"
Minute of silence. Yung tipong hikbi ko lang yung maririnig mo.
"ayoko na. Hindi ko kaya. Hindi ko to kaya." I said.
"Hintayin mo ko Yen. Babalikan kita." Cliff.
I stood up. I went out of the door.
"Hindi na Cliff. Hindi na tayo katula ng dati."
