Who I am

7 - Victoria

Ik open mijn ogen en zucht diep. Brandon heeft toch geen gevoelens voor me. Ik haat het om het toe te geven aangezien ik niet meer verliefd wilde worden, maar ik ben verliefd op hem, en niet zo'n klein beetje ook. Hij is elke minuut in mijn gedachten en ik kan niet stoppen met aan hem denken. Steeds vraag ik me af wat hij aan het doen is. Ik rek me uit en pak mijn mobiel. Brandon heeft me meerder berichten gestuurd.

*Waarschijnlijk lig je al te slapen maar ik wilde je toch nog even weltrusten wensen. Als je dit pas 's ochtends leest, goeiemorgen x*

*Ik vroeg me af of je morgen weer kan afspreken. Ik deed vandaag lullig tegen je en dat wil ik graag goedmaken. Hopelijk wil je me nog zien x* Ik glimlach en stuur iets terug.

*Lijkt me leuk. Hoe laat?* Vrijwel meteen komt hij online.

*Over een uurtje bij dat café?*

*Is goed. Ik zie je zo x*

*Tot straks x* Ik vergrendel mijn mobiel en stap uit bed. Ik open mijn kledingkast en pak er een zomerjurkje uit. Binnenkort wordt het weer herfst dus ik moet nog maar even genieten van mijn zomerkleren. Vervolgens kleed ik me aan en doe ik mijn make up. Mijn haar krul ik. Daarna loop ik naar de badkamer waar ik mijn tanden poets. Zodra ik mijn kamer weer inkom pak ik mijn mobiel en stop hem in mijn tas. Vervolgens ren ik de trap af. In de keuken smeer ik snel een broodje die ik in een paar happen opeet.

'Ik ga' zeg ik tegen Jenna.

'Is goed. Ben je op tijd thuis?'

'Ik laat het je nog weten.' Met die woorden loop ik naar buiten. Onderweg naar het café staat er een fris windje. Ik had een jas aan moeten trekken. Stug loop ik door. Na dik een kwartier komt eindelijk het café in zicht. Ik zucht opgelucht en loop naar binnen. De warmte komt me tegemoet.

'Hey' hoor ik achter me. Snel draai ik me om. Brandon staat voor me.

'Heey' glimlach ik.

'Sorry dat ik zo laat ben' verontschuldigt hij zich. Hij drukt een snelle kus op mijn wang. 'Zullen we gaan zitten?' Ik knik en loop zwijgend achter hem aan. Mijn wang tintelt nog na van zijn zachte lippen. We gaan aan een tafeltje in de hoek zitten.

'Nogmaals, het spijt me dat ik gisteren zo deed.'

'Het geeft niets' zeg ik. Hij glimlacht naar me en pakt de menukaart. 'Wat gaan we eigenlijk doen?'

'Ik dacht aan wandelen in het park zodat we elkaar beter kunnen leren kennen' zegt Brandon terwijl hij opkijkt.

'Klinkt leuk' zeg ik oprecht.

'Hier.' Brandon overhandigt mij de menukaart. Aandachtig bekijk ik alles.

'Wat neem jij?' vraag ik.

'Cappuccino met een muffin' antwoordt hij. Ik knik en richt me weer op de kaart. Uiteindelijk kies ik voor warme chocolademelk met een muffin. Ik leg de menukaart weer weg. Vrijwel meteen komt er een serveerster op ons af. We doen onze bestelling. Ze schrijft het op en loopt dan weg.

'Laat me raden, je houdt van muffins' zegt Brandon.

'Klopt, vooral chocolade' zeg ik. 'Maar ik eet het niet te vaak anders is het niet zo lekker meer.' Hij knikt begrijpelijk.

'Ik weet hoe je je voelt.' Hij tikt met zijn vingers op de tafel. 'Zullen we vanavond uiteten gaan in het restaurant in het hotel?'

'Is goed. Ik zal het even tegen Jenna zeggen.' Ik pak mijn mobiel en stuur haar een bericht. Al snel krijg ik een bericht terug dat het goed is. Vervolgens stop ik mijn mobiel weer in mijn zak.

'Is het goed?' vraagt Brandon. Ik knik. 'Mooi.' De serveerster zet onze bestelling op tafel. Brandon glimlacht en bedankt haar waarna zij hem een knipoog geeft. Een jaloers gevoel borrelt in me op. Ik roer met mijn lepeltje door mijn warme chocolademelk.

'Jij bent in de chocoladestemming zo te zien' lacht Brandon. Ik haal mijn schouders op. 'Is er iets?'

'Nee' mompel ik.

'Je kan het gewoon zeggen. Is het die serveerster die naar me knipoogde?'

'Misschien' zeg ik zacht. Brandon pakt mijn hand vast.

'Ik hoef niks met haar' stelt hij me gerust. 'Ik weet niet wat zij denkt maar volgens mij was het wel duidelijk dat wij een date hebben.' Ik glimlach en breek een stukje van mijn muffin af die ik vervolgens in mijn mond stop.

'Geef mij ook eens een stukje' verandert Brandon van onderwerp. Ik breek een stukje af en geef het aan hem. Hij stopt hem meteen in zijn mond. 'Nu weet ik waarom je van chocolademuffins houdt.'

'Wie neemt er dan ook naturel?' vraag ik.

'Nou, ik.' Hij lacht en neemt een slok van zijn koffie. Ik bijt op mijn lip en sla mijn ogen neer. 'Wat is er?'

'Gewoon' antwoord ik schouderophalend. 'Het is nu zo leuk met je en binnenkort ga je weer terug naar Londen.' Brandon staat op en komt naast me op de bank zitten.

'Het komt wel goed' zegt hij terwijl hij zijn arm om me heen slaat. Ik knik.

'Bedankt dat je er zo voor me bent' zeg ik zacht.

'Ik doe het graag voor je.'