Who I am

25 - Victoria

Langzaam open ik mijn ogen. Brandon ligt naast me nog te slapen. Zuchtend draai ik me om. Ik denk terug aan gisteren. Aan Ruben die me vasthield.

'Ben je al wakker?'

'Ja.' Niet veel later voel ik zijn armen om me heen.

'Heb je lekker geslapen?' vraagt hij.

'Ja, jij?' vraag ik.

'Ging wel.' Ik draai me naar hem toe en nestel me tegen hem aan.

'Hoezo?' Ik streel over zijn borst.

'Ik moest de hele tijd aan jou en Ruben denken.'

'Oh.' Ik weet niet goed wat ik moet zeggen. Ik wil hem wel geruststellen maar dat gaat niet als ik zelf nog niet eens rustig ben. Voor ik nog iets kan zeggen vult een ringtone de kamer. Brandon zucht en grijpt naar zijn mobiel die hij vervolgens opneemt. Ik zucht en sla mijn arm rond zijn buik. Na een aantal minuten hangt hij weer op.

'Wie was dat?' vraag ik.

'Mijn vader' antwoordt Brandon. 'Hij vindt dat ik naar een of andere show moet gaan om alles uit te leggen rondom Cameron.' 

'Je vader is toch ook je manager?' 

'Ja, het is nogal lastig om hem de ene keer mijn vader te noemen en de andere keer Jack. Maar nu hoeft dat niet meer. Vanaf nu noem ik hem gewoon mijn vader.' 

'Moet je vandaag naar die show?' vraag ik.

'Ja, maar vanavond pas. Dus we hebben nog even.' Ik sluit even mijn ogen. 'Ben je nog moe?' 

'Nee, ik vind het gewoon fijn om hier met jou te liggen' zeg ik. Brandon plaatst een kus op mijn haar en slaat zijn armen stevig om me heen. 

'Zullen we vandaag iets doen of blijf je liever thuis?' 

'We kunnen wel iets gaan doen' mompel ik. 'Maar wat?' 

'Geen idee' zucht Brandon terwijl hij zacht over mijn arm wrijft. 

'Wanneer moet je weer terug naar Londen?' vraag ik. 

'Daarover' begint Brandon. 'Ik sta op het punt om een wereldtour te doen dus ik zal een paar maanden weg zijn.'

'Oh.' Ik sla mijn ogen neer. Het feit dat ik hem een maand niet zal zien doet me pijn, en niet zo'n klein beetje ook. 

'Maar we houden gewoon iedere dag contact via Skype, WhatsApp en bellen' probeert hij me enigszins gerust te stellen. 

'Ja' mompel ik. Brandon houdt me steviger vast. Ik verberg mijn gezicht in zijn shirt en neem zijn geur in me op. 

'Zullen we iets eten in dat café?' stelt Brandon voor. 

'Is goed.' Ik stap uit bed en trek mijn kledingkast open om er vervolgens een setje kleding uit te halen. Daarna verdwijn ik in de badkamer. Net wanneer ik mijn tanden wil poetsen wordt er op de deur geklopt.

'Mag ik binnenkomen?' vraagt Brandon. 

'Ja.' Hij opent de deur.

'Ik heb niks bij me' zegt hij.

'Oh, ja... Ik heb nog wel een nieuwe tandenborstel liggen die je kan gebruiken.' Brandon knikt. 

'Kunnen we straks dan ook even naar mijn hotelkamer gaan?' 

'Ja, natuurlijk.' Ik trek het kastje open en haal de nieuwe tandenborstel uit de verpakking die ik aan Brandon geef. Hij doet er wat tandpasta op en begint dan met tandenpoetsen. 

'Dit is wel echt goals' lach ik. 

'Inderdaad.' Brandon lacht mee.

(Sorry dat het zo lang duurde voor er een nieuw hoofdstuk op kwam maar ik had toetsen en geen tijd om te schrijven. Dus nogmaals sorry. Ik probeer er zo snel mogelijk een nieuw hoofdstuk op te zetten x)