Who I am

3 - Victoria

Ik haal mijn vingers door mijn krullen zodat ze wat losser zitten en bekijk mezelf in de spiegel. Over een uur moet ik al bij het café zijn. Ik zie ernaar uit om Brandon weer te zien maar toch ben ik nerveus. Wat als hij me niet leuk vindt? Ik ken hem misschien nog niet zo lang maar hij is zo anders dan de rest. Ik doe nog een laatste laagje lipgloss op en loop dan de trap af. Jenna staat in de keuken.

'Ik ga' zeg ik terwijl ik alle nodige spullen in mijn tas prop.

'Veel plezier.' Ze glimlacht naar me. Ik glimlach terug.

'Dank je.' Daarna loop ik naar buiten. In tegenstelling tot gisteren, schijnt nu de zon. Ik zet mijn zonnebril op en stuur een bericht naar Brandon.

*Ik ben onderweg. Tot zo x* Was die 'x' niet overdreven? Ach ja, ik heb het nu toch al gestuurd. Nog geen minuut later krijg ik een bericht terug.

*Ik ook. Ik zie ernaar uit om je weer te zien x* Glimlachend loop ik verder. Gelukkig stuurt hij ook een 'x'. Anders was het pas echt schamend geweest.

Na zo'n kwartier kom ik aan bij het café. Ik loop naar binnen en kijk rond, tot mijn blik op Brandon valt. Ik loop naar hem toe.

'Heey' groet ik als ik bij hem sta.

'Hey, ga zitten.' Ik doe mijn zonnebril af en neem tegenover hem plaats. 'Hoe gaat het met je?'

'Goed, met jou?'

'Ook goed.' Een serveerster komt naar ons toe. We doen onze bestelling en dan loopt ze weer weg.

'Ik zal deze keer niet mijn koffie over je heen gooien' lacht Brandon.

'Goed idee.' Ik glimlach naar hem.

'Ik heb gehoord dat er kermis is' zegt Brandon.

'Klopt.'

'Zullen we daar dadelijk heen gaan?' Ik knik.

'Leuk.' Onze koffie wordt neergezet. Ik bedank de serveerster en gooi dan de suiker en melk in mijn koffie.

'Vertel eens wat over jezelf' zegt Brandon.

'Wat wil je weten?' vraag ik en ik neem een slok van mijn koffie.

'Alles.'

'Oke, ik ben zeventien jaar. Mijn hobby's zijn lezen en tekenen. Ik hou van pizza en Netflix.' Even ben ik stil. Wat moet ik nu zeggen? 'En ik zat op hockey.'

'Hoezo zat?' vraagt Brandon.

'Ik vind het niet meer zo leuk' antwoord ik. 'Nu jij.'

'Oke.' Hij schraapt zijn keel. 'Ik ben achttien jaar. Mijn hobby's zijn gitaarspelen, zingen en lezen. En ik hou van films kijken.'

'Kan je zingen?' vraag ik.

'Nou, ik vind het niet super goed of zo. Maar mijn vrienden zeggen van wel dus dan zal het wel.'

'Dat is super leuk!' Hij glimlacht naar me.

'Zullen we gaan?' vraagt hij terwijl hij zijn lege koffiekopje op tafel zet. Ik knik. Brandon houdt een serveerster aan en betaalt de rekening. Vervolgens lopen we naar buiten.

'Welke kant moeten we op?' vraagt Brandon.

'Naar rechts' antwoord ik. Hij knikt en slaat af naar rechts. In de verte zie ik de kermis al staan. Waarschijnlijk is het er erg druk aangezien het weekend is. We lopen richting de ingang van de kermis.

'Wat wil je als eerst doen?' vraagt Brandon.

'Geen idee' zeg ik terwijl ik rondkijk.

'Kom.' Brandon trekt me mee naar een achtbaan. 'Durf je daarin?' Ik kijk twijfelend omhoog.

'Ja' zeg ik uiteindelijk.

'Oke.' Brandon koopt twee kaartjes en we sluiten aan in de rij.

'Je hoeft trouwens niet alles te betalen, hoor' zeg ik.

'Victoria, dit is een date. Dus ik betaal.' Ik voel mijn wangen warm worden. Hij ziet dit als een date. Kriebels ontstaan in mijn buik. De poortjes gaan open en Brandon en ik stappen in.

'Ben je er klaar voor?' vraagt Brandon.

'Nee.' Hij lacht en pakt mijn hand vast.

'Het komt wel goed.' Zodra de karretjes beginnen te rijden knijp ik steviger in Brandons hand. Mijn hand in de zijne voelt goed en ik ben blij dat ik nu een excuus heb om zijn hand vast te houden. Hopelijk ziet Brandon mij ook zoals ik hem zie. Ik heb geen idee wat ik moet denken. Hij noemde dit net nog een date maar misschien wilt hij me alleen maar beter leren kennen. En als hij me niet leuk vindt kan hij me gewoon laten vallen aangezien hij in Londen studeert.

'Gaat het?' vraagt Brandon.

'Ja' glimlach ik. Inmiddels staan we bovenaan de achtbaan. Zodra de karretjes naar beneden rijden slaak ik een gil.