Who I am

18 - Brandon

'Kom alsjeblieft met mij mee' zeg ik terwijl ik haar in mijn armen hou. Ik voel haar knikken. Een zucht van opluchting verlaat mijn mond. Langzaam laat ik haar weer los om vervolgens haar hand vast te pakken. Ze trekt hem niet weg wat mij een blij gevoel oplevert. We lopen zwijgend naar het hotel. Ik weet niet wat ik tegen haar moet zeggen. Als ik iets verkeerds zeg, bedenkt ze zich misschien en gaat ze toch weg. De regendruppels raken mijn huid. Inmiddels ben ik doorweekt. Victoria is ook helemaal nat. Straks wordt ze nog ziek. Ik laat haar hand los en sla mijn arm om haar heen. Hopelijk wordt ze zo een beetje warm. Zodra het hotel in zicht komt loop ik wat sneller terwijl ik Victoria meetrek. We lopen naar binnen en stappen in de lift. Daar laat ik haar los. Haar lippen zijn helemaal blauw door de kou. Onbewust raak ik haar lippen aan. Meteen zet ze een stap achteruit. De afstand tussen ons is groot, en dan heb ik het niet over de fysieke afstand.

'Kom' zeg ik wanneer de liftdeuren open gaan. Victoria loopt achter me aan de lift uit. Ik open mijn kamerdeur en laat Victoria binnen. Vervolgens sluit ik de deur achter me.

'Wil je douchen?' vraag ik. Ze knikt. Ik loop de badkamer in en zet de douche vast voor haar aan. Daarna leg ik wat droge kleren voor haar neer.

'Vind je het erg om in mijn kleren te slapen?' vraag ik.

'Ik heb niet echt veel keuze' mompelt ze. Ik bijt op mijn lip.

'Roep me maar als je iets nodig hebt.' Na die woorden laat ik haar alleen achter in de badkamer. Zuchtend pak ik wat droge kleren uit mijn koffer. Ik kleed me om en leg mijn natte kleren op een hoopje naast de badkamerdeur. Ik haat de afstand tussen ons in. Ik weet dat ik fout zat maar het is zo frustrerend om haar niet aan te mogen raken. Ik wil haar troosten en beschermen tegen Ruben. Ik pak mijn mobiel en zie dat ik een bericht van mijn vader heb.

*Hoe gaat het met Victoria?*

*Ze kan niet naar huis dus ik heb haar overgehaald dat ze bij mij blijft.*

*Doe het veilig ;)*

*Ze is nog steeds boos...*

*Oh... Nou ja, veel succes dan!*

*Dank je.* Ik leg mijn mobiel weer weg en ga op bed liggen. Misschien is het beter dat ik op de grond slaap. Dan heeft Victoria tenminste geen last van me. Ik hoor de douche uitgaan. Ze is dus klaar met douchen. Een paar minuten later komt ze de badkamer uit.

'Ga jij maar in bed slapen' zeg ik terwijl ik opsta. Ik pak de deken die aan het voeteneind ligt en ga op de grond liggen. Zwijgend kruipt Victoria onder de deken. Ik denk niet dat ze zin heeft om met mij te praten, wat ik begrijp.

Na zo'n halfuur ben ik nog steeds niet in slaap gekomen.

'Victoria, ben je nog wakker?' vraag ik zacht.

'Ja' antwoordt ze met een verstikte stem. Ik ga rechtop zitten zodat ik haar aan kan kijken.

'Gaat het?'

'Ja.' Ze veegt even over haar wang. Huilt ze nou?

'Huil je?' vraag ik voorzichtig.

'Nee.' Wel dus. Meisjes liegen altijd over hun gevoelens. Als ze "ja" zeggen bedoelen ze "nee" en andersom.

'Wat is er?' vraag ik terwijl ik dichter bij de rand van het bed ga zitten.

'Niks.'

'Ik weet dat je huilt.' Ik leg mijn hand voorzichtig op haar wang die nat is door de tranen. Ze barst in tranen uit. Meteen sla ik mijn armen om haar heen in een poging om haar te troosten.

'Rustig maar' fluister ik. 'Wat is er aan de hand?'

'Alles' antwoordt ze. Ik plaats een kusje op haar haar en klim vervolgens ook in bed. Ik hou haar dicht tegen me aangedrukt terwijl ze uithuilt. Het is vreselijk om haar zo te zien maar ze laat me toe, en daar ben ik blij om. Na een tijdje is ze gestopt met huilen maar ze doet geen poging om uit mijn armen te ontsnappen. Waarschijnlijk is ze gewoon moe. Niet dat het mij iets uitmaakt want ze ligt nu in mijn armen en zocht troost bij mij. Hopelijk is dit een begin. Ik zal er echt alles voor doen om goed te maken wat ik heb gedaan.