AşK Şüphe Eder Mi?

17. Bölüm : " Uyu güzel kız..."

Medya : BELİNAY ( Azra' ya benzetiyor musunuz?)

Hastaneye gelmemizle babama koştum direk. Onu çok özlemiştim. Yoğun bakımın önünde kimse olmayınca babamın yalnız kalmasına üzüldüm. Hemen cama yapıştım fakat içerde kimse yoktu. Babam neredeydi? Nereye götürdüler onu?
Berke ve Yeliz arkamdan gelmesiyle onlara dönüp " Babam yok. Götürmüşler. Gitmiş babam." diyerek ağlamaya başladım.
Berke yanımızdan geçen hemşireyi durdurup hastanın nerede olduğunu sordu.

" Hasta uyandı ve odaya alındı."

Gülerek " Hangi oda?" dedim bir çırpıda.

Oda numarasını söyler söylemez babama koştum. Babam, seni çok özledim. Çok özledim.
Odayı bulur bulmaz içeri daldım. Vedat amca ve Zehra teyze yanındayken babam bana baktı.
Gözümden akan yaşlar bu sefer mutluluk göz yaşlarıydı. Babama gidip sarılmak istedim ama Vedat amca durdurdu.

"Aman yarasına dikkat et kızım."

Gülerek elinden, yanağından öptüm.

" Baba, seni çok özledim. Beni bırakıp gideceksin diye çok korktum."

Babam saçımdan alnımdan öperken " Seni bırakıp bir yere gitmem." dedi zor çıkan sesiyle. Gülerek karşılık verdim ona. Bu an dışında beni bu kadar mutlu edebilecek bir şey bilmiyordum. Babam uyandı ya. Beni bırakıp gitmedi. Eğer gitseydi beraberinde her şeyimi götürecekti . Ve yaşama dair hiçbir şeyim kalmayacaktı. Babam yaşamam için bir sebepti.

***

" Ama baba yemezsen iyileşemezsin ki?"

" Kızım yedim işte. Yeter, yoksa çok yemekten öldüreceksin."

" Baba! Ölmek kelimesini kullanmak yok. Ölmeyeceksin."

Gülümseyerek " Seni bırakmayacağım güzel kızım." dedi.
Bende gülümsedim ve " Hadi son bir kaşık daha." dedim.
Elimdeki son kaşıktan alıp " Bi kaşık daha." dememle " Hani son kaşıktı?" demesiyle gülümsedim.

" Tamam bu son."

Bi kaşık daha içirmemle zafer kazanmış gibi oldum. Benim tatlılığıma kimse dayanamaz ki.
Elindeki peçeteyle ağzını silip " Okula geç kalacaksın hadi doğru okula." dedi.
Dudak büküp" Ama seni bırakıp gitmek istemiyorum." dedim.

" İyiyim ben. Hem Aysel ablan var yanımda. Zaten bir haftadır gitmemişsin hadi şimdi doğru okul yolunu tutuyorsun."

Dudak büzerek kalktım ve yanağına öpücük kondurup " Peki." Dedim.
Yukarı çıkıp sadece çantamı alarak aşağı indim.

" Bir şey olursa haber verin."

İkiside beni onaylayınca kapıyı açıp çıktım. Hızlı adımlarımla yürürken yanımda bir araba durdu. Bu arabayı tanıyordum. İçinden bi adam çıkıp " Küçük hanım anneniz sizi istiyor." dedi.

" Ben onu istemiyorum ama."

Yürümeye devam ederken yanımda beliren adama baktım.

" Ama anneniz kesin gelmenizi istedi."

" O zaman kendisi gelsin. Okula gecikiyorum."

Umursamadan hızlıca oradan uzaklaştım. Cidden annem hayatıma girmişti. İlk başta inanmakta zorlanırken şimdi ise gerçek olması canımı yakıyordu. Okulun önüne geldiğimde arkamdan dürtülmemle arkamı döndüm.