Tüm yeni felsefe, temelde ne yapıyor öyleyse? Descartes'dan bu yana - ondan önce gelenlere yaslanmaktan daha çok, ona karşı gelmekle - bütün filozoflar eski ruh kavramına, özne ve yüklem eleştirisi altında suikasta girişiyorlar - anlamı şu: Hıristiyanlık öğretisinin temel ön dayanaklarına karşı suikast, yeni felsefe, bilgi kuramsal kuşkuculuk olarak, örtülü ya da açık Hıristiyanlığa karşı biçimde, duyarlı kulaklara söyleniyor olsa da, dediğim hiç de dine karşı olmak değildir. Çünkü, öncelik "ruh"a, dilbilgisine, dilbilgisindeki özneye inanılır gibi inanılırdı: "Ben" koşul, "düşünmek" yüklem ve koşullanandır denilirdi.- düşünmek, öznenin bir neden gibi düşünülmesi gerekli bir etkinliktir. İmdi, hayranlık yaratacak bir direnme ve kurnazlıkla bu ağdan kurtulup kurtulamayacağı araştırılıyor, - belki de zıddının doğru olabilecek: Düşünme tarafında oluşturulan bir sentez oluyor. Kant temelde özneden başlayarak, özneyi kanıtlamak istiyordu.- Nesnenin de: Özne tekinin görünüşteki varlığının olanağı, yani "ruh", ona her zaman yabancı olmayabilir; bu düşünce, daha önce bir kez var olmuş. Veda felsefesi gibi yeryüzünde müthiş bir güç uyguladı.
