*Iris' point of view*
Ik bel bij Isa aan.
"Hoi!"
"Hei" zeg Isa terug.
"Hoe gaat het?" vraag ik terwijl ik naar binnen loop.
"Mwah gaat wel opzich" antwoord Isa.
Als we al even op de bank zitten vraagt Isa aan mij "drinken?"
Als ze weer met een beker water aan komt lopen voor zichzelf ga ik nadenken. Alweer water....waarom. Zou ze geen ander drinken meer mogen, vast niet. Zal ik het vragen. Ja.
"Euhm, is er misschien een reden dat je steeds water drinkt?" vraag ik een beetje voorzichtig.
"Nou ja eigenlijk wel." Isa begint te vertellen.
"Laatst stond ik voor de spiegel en vond en vind mezelf best dik. Ik moest van mezelf afvallen, maar ik wist niet hoe. Dus ik dacht ik ga minder eten en minder zoetigheid en frisdrank. Ik ging mezelf ook wegen, het was een gewicht waar ik niet tevreden mee was. Dus ik dacht ik ga een paar keer hardlopen. Toen dacht ik aan kotsen......" even was het stil. "Dus ik ging het opzoeken op internet van hoe dat ging allemaal. En toen stond er zo van; de meeste mensen die kotsen om aftevallen hebben Anorexia.
Dus ik klikte dat aan en toen stond er wat ik ook doe, weinig eten enzo. Dus ik denk dat ik Anorexia heb."
Even was er een ongemakkelijke stilte. Ik wist niet wat ik moest zeggen. Ik wil haar niet beledigen.
"Serieus....." "ja sorry, ik kan er eigenlijk ook niks aan doen" "hee, je hoeft je niet te verontschuldigen ja" terwijl ik dat zeg geef ik Isa een knuffel.
Ik zie de tranen rollen over haar wangen, ik veeg ze weg. "Weten je ouders dit al, of Jonas?" vraag ik "nee, echt niks tegen Jonas zeggen please" "nee zal ik niet doen ik geef jou de kans om dat te doen." "dankje"*Isa's point of view*
Volgende dag, 6.00
*PIEPPIEPPIEPPIEP*
Ik word wakker van de wekker.
Ik kleed me aan en doe mijn make-up.
Ik kom beneden en doe de koelkast open, ik pak de boter en ik pak 2 crackers uit de kast. Ik pak een beker en vul het met water.
Ik eet en drink het op.
Als het kwart over zeven is pak ik mijn fiets en tas en vertrek naar school.15.15
Ik doe de deur open en begroet mijn moeder en loop naar boven.
Ik pak mijn tas voor morgen al in.
Ik beslis om weer op de weegschaal te staan. 61.7 kilo. Dat sporten helpt dus niet. Moet ik dan proberen te kotsen?
Ik beslis om het te doen als mijn moeder weg is.
Als mijn moeder weg is, wacht ik nog even.
Ik weet dat ze lang wegblijft. Moet ik op de wc kotsen of in de wasbak.. Toch kies ik voor de WC.
Ik probeer het een paar keer en dan lukt het. Ik doe het een paar keer. Snel poets ik mijn tanden, anders stinkt mijn mond de hele dag. Ik beslis om nog even te gaan hardlopen.Als ik weer thuis kom sprint ik bijna naar boven. Ik grijp naar de weegschaal, ik doe mijn schoenen uit en ga staan. 61.5 kilo. Dat kotsen helpt blijkbaar.
Als het avond eten aanbreekt probeer ik zo weinig mogelijk te eten. Onder het eten zit ik natedenken.
Zal ik zo weer kotsen?
Als ik klaar ben met eten, voel ik me slecht. Ik heb té veel gegeten vind ik.
Dus ik besluit om weer te gaan overgeven.
We zijn al even klaar met eten, dan sta ik op en loop naar de wc. Gelukkig zijn in de wc dikke muren dus ze kunnen me niet horen.
Weer na een paar keer lukt het me.
Ik loop naar boven en pak mijn laptop. Ik klik Netflix aan.
Ik scroll door alle films.
Ik besluit om The Fault in our Stars te kijken.Nadat de film is afgelopen ga ik nog even op de weegschaal staan. 61.6 kilo.
Met een gerust gevoel ga ik slapen.-------------
Vandaag 2 hoofdstukjes gepubliceerdd
Ik ga binnenkort misschien aan het verhaal 'ontembaar' beginnen
Ik weet nog niet als ik dat tijdens dit boek doe of pas nadat dit boek af is
X
JE LEEST
Dun, Dunner, Dunst
AcakIsa vind zichzelf te dik, ze heeft ook anorexia. Dus eet niks, en drinkt weinig. Ze heeft 1 aller beste vriendin, Iris, Iris helpt Isa door de zware strijd tegen anorexia. Isa heeft ook een vriendje, Jonas, maar als hij iets flikt gaat het al helema...