Dun, Dunner, Dunst

17

*Iris' point of view*

Ik laat me ploffen op de bank. En laat mijn hoofd achterover hangen. Ik verveel mee dood.
Dan maar Isa appen.

▶Iris
Heyheyy! Zo afspreken?

Even later krijg ik antwoord

▶Isa
Uh ja is goed! Kom jij hierheen?

▶Iris
Jaahh! Doeg tot zo!!

Ik wacht niet op een antwoord en sluit mijn mobiel af.
Ik kijk even in de spiegel en kijk naar mijn makeup en haar. Ik strijk even nog even oor mijn haar en keur mezelf goed om te gaan.
Ik loop naar de kapstok en pak mijn jas. Ik doe mijn jas aan een loop naar het fietsenhok. Ik pak mijn fiets en stap op. Op weg naar Isa.
Ik bel aan en al vrij snel doet ze open.
"Heeeey!" zeg ik "hooii!!" zegt Isa terug. Ze geeft me een knuffel. Ik stap haar huis binnen. "Drinken?" vraagt Isa. Ik knik. Is pakt cola voor mij en voor haar een glaasje water. "Koekje...?" vraagt Isa, weer knik ik. Ze pakt er twee, hopelijk zit er een voor haar bij. We lopen naar boven, en boven geeft ze mij allebei de koekjes. Ik weiger. "Nee ies. Jij moet ook een koekje. Anders komt het nooit goed." Isa zucht. Toch eet ze het koekje langzaam op, ik denk met tegenzin.
Als Isa haar koekje opheeft, zucht ze teleurgesteld.
"Wat is er?" vraag ik aan haar
Ze zucht weer "ik voel me slecht, ik heb weer gegeten."
"Isa.. Je moet eten want echt... Als je jezelf te dik vind, wat moet ik dan wel niet zijn?!"
Het lijkt alsof Isa niet weet wat ze moet zeggen. Ze kijkt me aan, ik zie haar onzekerheid in haar ogen.
"Hoe kun je jezelf dik vinden man! Je bent nog dunner dan ik!!!"

*Isa's point of view*

"Hoe kun je jezelf dik vinden man! Je bent nog dunner dan ik!!! " er klinkt een beetje woede in haar stem.
Ik denk na over wat ik moet zeggen "nou gewoon want ik ben ook hartstikke dik!" zeg ik terug. Iris zucht "sorry" zeg ik zacht. "Nee niks sorry, jij kan hier ook niks aan doen." en Iris geeft me een knuffel. "Ik moet even naar de wc" zeg ik.
Als ik de slaapkamer uit ben loop ik richting de badkamer. Ik laat mijn ellebogen op de wasbak hangen en houd mijn handen in mijn haar. Ik kan dit Iris niet aan doen! Maar ik wil dood... Maar dan moet ik Iris missen . dat wil ik echt niet. Ik ga weer rechtop staan, kijk mezelf aan in de spiegel en zucht. Ik draai me om en zet een stap naar de wc. Ik doe mijn vinger in mijn keel en haal het koekje er weer uit. Ik spoel door, en doe een beetje tandpasta op mijn tong. Ik loop naar mijn kamer, ik houd mijn hand nog even boven de klink, zucht weer en doe de deur open.
"Dat duurde lang." zegt Iris
Fuck wat moet ik nu zeggen?!
"Maandelijkse probleempje he?" zeg ik en trek een ongemakkelijk gezicht. Iris knikt.
Yes ze gelooft het. Ik wil haar niet teleurstellen, maar ik wil ook niet stoppen met kotsen, want dan voel ik me eindelijk een beetje goed. Dat is zowat het enige beetje goed in mijn leven...
Als ik weer ben gaan zitten zucht ik. "Wat is er?" vraagt Iris "niks.." zeg ik terug. "Er is wel wat, dat zie ik aan je." zegt Iris. Ik zucht weer. "Wat heeft het leven nou nog voor zin, ik ben mislukt, mijn hele leven is mislukt!" "nee! Isa! Dat is niet zo!!" "jawel, alles mislukt, zelfmoord pogingen lukt niet, afvallen lukt niet, ik ben hartstikke dik, niemand wil me!" "Isa!! Denk gewoon aan de goede dingen in je leven!" "maar die heb ik niet!!"

*Iris' point of view*

Ik zucht. "Isa... Alsjeblieft, iedereen heeft wel eens ups en downs en soms duren die downs wat langer en dat is bij jou ook zo houd gewoon vol oke!!" "maar dat kan ik niet. Ik kan niet meer volhouden, ik heb al zo lang vol gehouden maar ik ben er gewoon klaar mee!"
"Nee Isa nee! Echt alsjeblieft ik kan nog niet zonder je! Ik ken je al fucking 10 jaar en ik wil je nog langer kennen zeg!" "dat kun je ook nog wel kennen als ik dood ben!" ze legt haar hoofd in haar handen en ik wrijf troostend over haar rug. Ik hoor haar sniffen, ik weet niet wat ik moet doen dus ik blijf gewoon troosten. Als ze even later weer rechtop gaat zitten, doet ze met haar hand, haar haar achter haar oor waardoor haar mouw afzakt. Ik denk dat ik sneeën op haar pols zie en ik schrik. Uit een soort reflex pak ik haar pols en stroop haar mouw voorzichtig op. "Isa...." zeg ik zachtjes. "Wat heb je in godsnaam gedaan?" Isa kijkt schuldig naar de grond. Ik kijk haar aan met een bezorgd gezicht. "Het voelt gewoon goed oke!" zegt Isa "hoe kan dit in hemelsnaam goed voelen, het doet toch fucking zeer!" "ja dat voelt nou juist zo goed!" "Ies... Beloof je me dit echt nooit meer te doen!?" "ik kan niks beloven, maar ik doe mijn best..." ik kijk Isa aan en geef haar een knuffel. Ik voel mijn ogen vochtig worden maar ik houd mijn tranen in. Isa moet echt hulp gaan zoeken, maakt niet uit bij wie ze moet gewoon blijven leven!!

Hee! Sorry dat ik zolang niet heb geupdate, maar ik heb het best druk met school en heb op t moment ook andere dingen aan mijn hoofd wat belangrijker voor me is dan wattpad!
Xx