Dun, Dunner, Dunst

15

*Isa's point of view*

Nogsteeds zit ik na te denken over dat berichtje. Wie zou het kunnen zijn?
Ik snap het wel... ik ben ook lelijk! Ik wil ook sterven. Zou diegene weten hoe ik me voel....? Ja toch, anders zou ze dat berichtje niet sturen. Moet ik iets terug sturen? Maar hoe moet hij of zij weten dat ik me zo voel? Heb ik een stalker?
Allemaal gedachtes spoken rond in mijn hoofd, niet wetend wat ik moet doen. Ik loop naar boven en sta voor de zoveelste keer weer voor de spiegel. Waarom ben ik niet dun..... Ik ben veelste dik en ik kan maar niet afvallen... Ik lijk wel een dikke olifant..
Bbrbrrgghhgggg, ik hoor mijn buik rammelen. Ik heb honger, maar ik kan niet eten, want ik ben al zo dik en als ik meer ga eten dan word ik nog dikker. Dan maar een glaasje water. Ik loop naar de badkamer en pak een beker en vul het met water. Ik kijk in de spiegel.
Heeft dit nog wel zin... Ik bedoel ik ben toch zo dik alsof ik zwanger ben, ik ben toch zo lelijk als een trol en ik kan niks met mijn leven....
Ik loop met toch een beetje tegen zin, omdat ik weet hoeveel pijn ik hier van krijg, naar een plank in de badkamer. Ik zoek een scheermesje. Dan pak ik maar mijn eigen. Ik kijk goed naar het scheermesje, twijfelend. Ja toch doe ik het.
Ik zet het mesje op m'n pols en maak er kleine sneetjes mee. Ik vergeet de pijn, ik kijk naar mezelf ik de spiegel, ik kijk in mijn eigen ogen, ik kijk naar hoe dik ik ben, ik kijk naar hoe lélijk ik ben. Waarom leef ik nog..... Waarom heb ik er toen niet gelijk een einde aan gemaakt.... Als ik het wel genoeg vind spoel ik het scheermesje en mijn arm af. Dit voelde goed, moet ik dit vaker doen? Ik berg het scheermesje goed op en kijk naar mijn arm, ik kan nu geen korte mouwen meer dragen, dan valt het teveel op. Ik loop naar mijn kleding kast en zoek er een dun shirtje uit met lange mouwen, ik trek het aan, ik vind dat de krassen goed genoeg verborgen zijn.
Ik blijf nog even boven, bang voor mijn ouders. Ik weet niet waarom, misschien omdat ik mezelf net heb pijn gedaan? Maar het voelde goed, heb ik gewoon verdient, misschien als ik hier gewoon mee doorga, ga ik wel gewoon dood. Dan ben ik van alles af, van alle dikheid, van alle lelijkheid. Van dit alles, dit vreselijke mislukte leven. Want kijk dan hoe mislukt ik ben. Ik eet niet, ik ben dik, ik ben lelijk, ik ben één grote mislukking. Ik loop naar m'n kamer , ik plof op mijn bed, m'n hoofd in mijn kussens gedrukt, huilend.
Ik veeg mijn tranen af en loop uit frustratie naar de badkamer, naar de wc. Ik steek mijn vinger in mijn keel, en alles wat er uit kan, ookal heb ik vrijwel niks gegeten, gaat er uit. Ik was mijn handen en veeg mijn mond af met een nat was handje. Ik doe een beetje tandpasta op mijn tong voor een frisser gevoel en een lekkerdere geur, zodat mijn mond niet meer naar kots ruikt. Ik voel me voor de eerste keer niet beter nadat ik heb gekotst, meestal heb ik dat troste gevoel dat ik toch wat ben afgevallen. Maar deze keer niet, ik voel me wanhopiger dan ooit.

Sorry voor korte hoofdstukjeee. Maar ik vond dat ik toch nog ff iets moest plaatsen.
En ik wens iederen een gezond en gelukkig 2016!!!!!❤
Xx