Hodbin Derler (TAMAMLANDI)

♠Kızlar Sadece Severler♠ HD -8-

Vuhuu dengesiz acemi yazarınız geldi! Canım okurlarım ve okur-yazarlarım haliniz vaktiniz yerindedir inşAllah. Lakin ben güzel bir bölümle geldim :D

İthaf @btlbtlbt kuzum iyiki varsın ;))

Kitap önerisi @xbetulsenx "Seninle" !!

Birde bölümlere koyduğum işaretler ♣♠♦♥ bunlar iskambil kâğıtlarının anlamı ile alakalı. Mesela sinek o zamanda alt gurup belirlenmiş köylüleri hitap ederken, kupa kralları ve soyluları anlatırdı. Hüzün duygu ağır bölümlerde sinek, geçiş bölümlerinde maça, sır öğrenilen bölümlerde karo ve mutlu veya aşk içerikli bölümlerde kupayı kullanacağım inşAllah :))).

Hepinize iyi okumalaaaar!!! İnşAllah beğenirsiniz ^^

Multimedya : Teoman - Hayalperest

Yıldırım sahil boyu buram buram onu ele geçiren kokuyla yürüdü. Ne vardı ki bu koku ne denizden, ne de yağmurdan geliyordu. Koku kucağında taşıdığı kızdan geliyordu. Saçlarına, gülüşüne, sesine hasret kaldığı kızdan geliyordu. Ama kız usulca ondan gidiyor gibiydi.

Figen uzaktı ona. Figen kaf dağının ötesiydi ona. Ama kalbi... Figen'in kalbi hep yakındı ona. Kendi kalbinden daha yakındı, ona.

Ama bugün, Yıldırım parçalara ayrılmıştı. Yıldırım, enkazlarda can vermişti. Figen'i o mendebura defalarca sarılırken görmüştü. Hepsinde içi kan ağlamıştı. Lakin bugün bir farklıydı. Yıldırım dışarıya hıçkıra hıçkıra ağlamıştı.

Duygusuz derlerdi ona halbuki. Ama o Figen uğruna ne göz yaşları dökmüştü. Ne kadar zordur oysa bir erkeğin ağlaması. Öyle derler en azından... Peki Yıldırım'ın kızarık gözlerine uykusuzluk deyip geçmek, ona ihanet değil miydi?

"O kadar aptalsın ki, sana döktüğüm ne sözleri, ne göz yaşlarımı görüyorsun." dedi sessizce. Kucağında ağlamaktan bitap düşmüş Figen, rüyasının en güzel yerindeydi.

"Ama ben bu aptala aşık olarak daha büyük aptallık ettim." Figen rüyasında Görkem ile hastane odasında ki olanları tekrar yaşıyordu. Figen bir kez daha kızla Görkem'i gördü rüyasında. Yüzü buruştu. Aptal Yıldırım... Üstüne alındı.

"Hayır, lütfen yanlış anlama. Aptal olamayacak kadar güzelsin. Kalbin güzelliğinden daha güzel. Sadece... İnsan seveceğini seçemiyor."

Yıldırım, sanki Figen onu dinliyormuş gibi konuşmaya devam etti. "Ne olur gücenme hemen. Seçsem yine seni seçerdim. Yıldızlı bakışlarını, güneşli gülüşlerini seçerdim. İnsan seveceği kişiyi seçemiyor olabilir ama; döveceği kişiyi pekâlâ seçebiliyor. O Görkem denen iti..."

Sustu Yıldırım. Elinde olsa bir dakika beklemez, Görkem'in alnının çatına sıkardı. Ama aynı kurşun Figen'in yüreğini deler diye korkusundan duruyordu.

Yıldırım arabaya gelince, kucağındaki Figrn'le zorlukla arabayı açtı. Koltuğa Figen'i yerleştirirken, Figen rahatsız ve kısık bir sesle inledi.

"Geçti, eve gidiyoruz." dedi usulca Yıldırım.

Figen rüyasında duyduğu büyülü sesle hastane koridorundan, birden kafeye geçmişti. "Evimize gidiyoruz." dedi Yıldırım ona gülümseyerek. 'Neler oluyordu burada?' dedi içinden Figen. Kafasını, tutulan eline çevirdi. Bir kız çocuğu gülerek bakıyordu."Anne, eğer o oyuncak alınmazsa, eve adımımı atmam." Figen ne diyeceğini bilemeden şaşkınlıkla dünya tatlısı kız çocuğuna bakıyordu. Yıldırım, kızı Figen'den uzaklaştırıp kucağına aldı. "Demek öyle küçük hanım. Sen anneye şantaj yapmaya utanmuyor musun?" Yıldırım kafasını kızın karnına gömüp boğuk sesler çıkarttı. Kız kahkahalarla inletti etrafı. "Baba dur!" Figen kaskatı kesilmişti. Ufak çapta bir şok yaşamıştı. Kendisine anne diyen kız, şimdi Yıldırım'a baba diyordu. 'Olabilir mi cidden?' dedi içinden. Yıldırım elini uzatarak sordu. "Geliyor musun annesi?" Figen anlamlandıramadığı huzuru nefes diye çekti içine. Ruhunu yükselterek gülümsedi. "Geliyorum babası."