Aşk Bize Uzak

Son Gülen İyi Güler

Gökçeden:
Ağlamamak için zor durmak bir yana onları bulamadım. Aklıma en son bizim gizli konuşmaları yaptığımız yer geldi. Oraya doğru koşturmaya başladım. Tam 'Aleyna?' diyeceğim sırada onları konuşurken duydum.

Aleyna "Ben gidiyorum." diyordu. Sesi çok kısık çıkıyordu. Duymakta zorlanmıştım ama o nereye gidiyor olabilirdi ki?

"Ne demek ben gidiyorum? Benimle beraber kalmak istemiyor musun? Hani benden hoşlanıyordun?"

Aradan bir gerçeği daha öğrenmiş oldum. Aleyna Ege'den o da ondan hoşlanıyordu. Ve kesin Ege çıkma teklifi etmiş bunun üstüne Aleyna da ben gidiyorum diyerek kabul etmemişti.

Ama bu kız nereye gidiyordu?

"Beni dinle."

"Çabuk konuş."

"Bu sene derslerim çok kötüydü. Sınavlardan hep 40 ve altı aldım. Ve okul artık burda eğitim görmemi istemiyor."

Ne?! Ben yanlış duymuş olamazdım. Aynı durum Aleyna'ya nasıl olabilirdi? Yo evet yoksa...

"Ege bana kızma ne olur." Ağlıyordu.
"Beni zorluyorlar dünden beri nasıl ağladığımı sen biliyor musun? Sana ve Gökçe'ye burdan İzmir'e eğitim görmeye gideceğimi söylemek için nasıl kendimi yediğimi sen biliyor musun?"

İşte dayanamadım.

"Aleyna?"

Gözleri bir anda ikisininde bana doğru kaydı.

"B-burda ne işin var?" diye sordu Aleyna.

Ben oysa şu an mutluluktan ölüyordum.

"İzmir'e gidiyoruz."

Anlamadığı için "Ama sen nasıl duyarsın? Bizi mi dinliyordun?"

Onun da kaşları çatılmış ve olaydan hiç bir şey anlamadığı için tek yaptığı saçma sapan surat ifadeleri takınmaktı. Aynı şey Ege için de geçerliydi.

"Bende gidiyorum."

"BİRİ BANA BURDA NE OLDUĞUNU ANLATABİLİR Mİ?"

Bir anda bağırınca çok korktum.

"Tamam sakin olur musun?"
"Çabuk anlat."
"Bu sene derslerim kötü olduğu için okul burda eğitim görmemi istemiyor. Ve bende İzmir'de okumaya devam edeceğim."

Son cümleyi söylerken Aleyna'ya göz kırparak baktım.

"Nasıl? Ne? Yani sen şimdi İzmir'e mi gidiyorsun?"

"Evet!"

"Bende!"

"Biliyorum!"

Konuşma tamamlandıktan sonra koşarak birbirimize sarıldık ama Ege'yi unutmuştuk.

Ağlamaya başladı.

"Ege ne olur ağlama." dedim.
"Hayır gitmenize izin vermiyorum. Hayır gidemezsiniz."
"Bizim elimizde olan bir şey değil. Ne olur zorlama, perişan oluyoruz."

Sonra bir anda ağlaması durdu ve "O zaman bende sizinle geliyorum." dedi.

"Nasıl, bunu nasıl yapacaksın?" diye sorduk.

"Anlamıyor musun? Ben ah Aleynasız yapamam. Onunla çıkmak ve sevgili olmak istiyorum anla."

Ona doğru döndüğümde kızarmıştı.

"Ege bunu yapamazsın. Ailen seni bırakmayacak ve ben ailenden daha az önemli olmalıyım. Lütfen burda kal ve aileni perişan etme."

"BEN ARTIK BÜYÜDÜM TAMAM MI? BANA KARIŞAMAZLAR. AH VE TABİİKİDE SEN ONLARDAN DAHA ÖNEMLİSİN ŞUNU KAFANA SOK."

Çok bağırdı. İzmir'e bizimle gelmeyi kafasına takmıştı. Ve bunu yapacaktı, biliyordum.