Ik gil, Sara gilt en Warren gilt net zo hard mee. In het bleke licht van de opkomende maan alweer lijkt Bart met zijn grimmige gezicht net een eng spook. "Da 's dus de Bad Guy!" roept Warren totaal overbodig. Sara heeft het gelukkig snel door, ze pakt een grote kei en gooit die met enorme kracht tegen Barts hoofd. Bart laat zijn pistool vallen en valt tegen de muur. Warren en Sara willen al wegrennen, maar ik kan dat nog niet, want ik ben nog zwak. Gelukkig heeft Warren dat door. Hij draait zich om, tilt me op en draagt me naar buiten. Ik zie de maan terwijl ik op en neer dein in Warrens armen en voel me merkwaardig rustig. Als de rest van de bende niet naar buiten was komen klimmen en ons nu achtervolgt, is dit moment perfect. En dan zie ik Engel-Sara. Ze kijkt niet boos meer, maar blij. "Ik ben de ziel van Sara, die jij nu gered hebt." zegt ze. En ik grijns. En zij knipoogt naar mij en haalt haar hand over mijn hart, en opeens voel ik nieuwe kracht door mijn aderen stromen. Ze zwaait nog een laatste keer naar mij, en dan worden Sara en haar ziel één.
Ik spring op uit Warrens armen en draai me om. Ik weet dat ik het kan. "Wat doe je?!" roept Sara uit, maar ik laat me niet afleiden. Ik loop onverstoord naar de bende toe terwijl rauwe energie om mij heen de bomen laat exploderen. Ik weet dat het zo is, en ik weet ook waarom. Ik heb veel energie gestoken in helen. Nu ga ik die terughalen. Ik voel mijn ogen branden en alles om mij heen ontploft en valt uit elkaar in gruzelementen. Het is een enorme chaos, met mij als koningin. En ik wil het. De bendeleden beginnen aarzelend terug te deinzen. Dit hadden ze niet verwacht. Ik begin te grijnzen als een aantal van die gasten worden weggesmeten als bladeren in een storm. De rest neemt de benen, behalve één. Het is Ron. Wat een lef... "Alsjeblieft, doe me niets..." smeekt Ron. Zijn stem klinkt merkwaardig hoog nu hij wanhopig is. En ik lach luid. "Ik heb je nooit dood of gevangen willen hebben... Heb je niet gemerkt dat ik je beschermde in die boomhut? Ik moest gewoon niet opvallen, anders zou die feeks mij doden..." Ik reageer niet op de smeekbedes van Ron. Het boeit me niet. Niet meer. "En... toen Erik achter je aan zou komen, werd je per brief gewaarschuwd... Ik heb die brief gestuurd, Myrthe, ik heb dat gedaan!"
Ik stop. De brief. Mijn omgeving stopt met exploderen. Ik grijp in mijn kontzak en vis de brief daar uit. Hij is twee keer kleddernat geweest, dat is overduidelijk, maar hij is nog leesbaar en het handschrift is nog herkenbaar. myrthejebentontdektgavluchtenkijknietomjelevenisingevaar. Ik pak pen en papier en werp hem die toe. "Bewijs het!" snauw ik. En Ron krabbelt iets op het papier en geeft dat terug. Op het papier staat: myrthejebentontdektgavluchtenkijknietomjelevenisingevaar. In precies hetzelfde handschrift, en hij heeft het nooit gezien. Dit is bewijs. Ik steek het in mijn zak en kijk langzaam op. Alle haat vloeit uit me weg. Ik steek mijn hand uit naar Ron en help hem overeind. "Ga je me aangeven bij de politie?" vraagt hij. "Ben je gek?" zeg ik. "Ik ga je vrijpleiten." Dan draai ik me om. Warren en Sara staan met open mond te kijken. Ik lach erom en zeg: "De strijd is voorbij."
JE LEEST
De dodelijke gave
خارق للطبيعةMyrthe lijkt een heel normaal meisje, maar dat is ze niet. Ze heeft namelijk een gave waarmee ze zomaar dingen kan repareren. Haar leven verandert in een enorme chaos als ze een geheimzinnige brief krijgt waarin ze wordt gewaarschuwd. Maar waarom?
