11: Verdriet

45 1 0
                                    


Als de zwarte mist optrekt, lig ik in de boomhut. Ik wil meteen overeind komen, maar mijn linkerarm doet zo verschrikkelijk veel pijn dat ik het maar laat. Warren komt naast mijn bed staan en vraagt: "Hoe voel je je?" "Uh, weet ik veel." zeg ik. Ik ben eigenlijk bang dat Engel-Sara weer opduikt, maar dat zeg ik niet. "Myrthe, ik vind dat je erover moet praten. Het was meer dan overduidelijk dat je iets engs zag in deze hut, en volgens mij hetzelfde als in de grot. Vertel nou maar gewoon wat het is." Ik antwoord niet. Wat moet ik trouwens zeggen? Dat ik m'n zus heb laten sterven en daar beelden van zie? "Je weet dat je toch niet tegen mij kunt liegen." zegt Warren. Hij heeft er gelijk in. Dus zeg ik maar: "Zes jaar geleden is mijn zus doodgegaan. Dat weet je niet, omdat ik het verzwijg. Maar het is wel zo. Ze is doodgegaan in die grot, en dat meisje wat we daar zagen..." "Dat was je zus." begrijpt Warren. "Maar waarom ben je daar dan zo bang voor?" Ik slik even iets weg en zeg dan: "Omdat het mijn schuld is. We zaten samen in de grot en we waren ingesloten. En toen kwam het plafond boven haar hoofd naar beneden en ik deed helemaal niks, terwijl ik haar makkelijk had kunnen redden. En nu komt ze heel de tijd als een soort engel terug en maakt me bang." Warren is even stil. Ik weet wat hij denkt, tenminste, dat dénk ik. Hij denkt dat ik gemeen ben geweest. "Maar zes jaar geleden was je zeven! Wat denk je dat ik had gedaan?" vraagt Warren, waarmee hij me volledig verrast. En meteen weet ik dat hij gelijk heeft. Een zevenjarig kind is bang voor de dood, tuurlijk! Die redden geen zussen. Maar meteen denk ik: Waarom was ik dan zo rustig? Ik gilde niet eens! Dat is dan ook wat ik tegen Warren zeg. Maar Warren zegt: "Je was waarschijnlijk in shock of zoiets, logisch dat je niks deed." Het stelt me gerust dat te weten. Warren heeft altijd gelijk over dat soort dingen, want hij vindt het leuk om zo veel mogelijk te weten. Vandaar Warren de Wandelende Wikipedia. Maar alsnog... Ik hoor Sara's stem weer: "Je weet wat je moet doen!"


De dodelijke gaveWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu