Sana Alerjim Var #Wattys2018

"SAV"...24bölüm

Bölüm şarkısı:Model&Emre Aydın-bir pazar kahvaltısı
Keyifli okumalar...

2yıl sonra...
"Ekin...ekmek kalmamış. Gidip ala bilir misin?" Hayatım ilginç bir hal almıştı artık. Ekinle karı koca gibi aynı evde yaşıyorduk. Ama sadece GİBİ... Babam yurd dışından dönmüş, beni bulamayınca ortalığı bir-birine katmış, aramam sonucu sakinleşmeyi başarmıştı. Evlendiğimi ve şimdi balayında olduğumla babama yalan atmıştım. O da yarına bizi beklediğini söyleyerek büyük bir dert açmıştı başıma. Yeldaya gelirsek, o da İngiltere'ye ablasının yanına gitti. Yeni bir hayata başlamak istediğini söyleyince Ekin de ona uçak bileti ayarladı ve İngiltere'ye postaladı. Şu babam meselesini Ekinle dün gece konuştum ve zevkle karı-koca gibi davrana bileceğini söyledi.

"Gidiyorum hayatım, başka bir şeye gerek var mı?" Çok mutlu görünüyorum değil mi? Normal bir hayat sürüyormuşum gibi geliyor bekli de. Ama öyle değil. Kalbimin derinliklerinde hala da Keremin açtığı aşk yarası var ve daha üzeri kabuk bağlamaya yeni başladı.

"Ekmek al, yeter..." O kadar merak ediyordum ki, şimdi naptığını, nerede olduğunu, kiminle olduğunu...koskoca 2yıl bana gerçekten ağır gelmişti. Sakinliğimin arkasında büyük bir fırtına kopuyordu adeta. Akşam dönüyorduk ve ya karşıma Kerem çıkarsa, ya her şey yeniden başlarsa diye içim içimi yiyordu. Karşılaştığımızda neler ola bileceğini hayal bile edemiyordum. Ne ola bilirdi ki...Kerem beni arayıp sormamasının sebebini neye borçlu saya bilirdi...Kaçırıldığım ilk günden beri ismini dahi duymamıştım başkasının ağzından. Konusu bile açılmazken onun hala benim olduğuna nasıl inandıra bilirim kendimi...???

"Akşam saat 8de çıkarız olur mu canım?" Gerçeklerle üzleşmeme o kadar az bir zaman kalmıştı ki, neyin ne olduğunu kestiremiyordum

"Tamam, hazırlanayım ben o zaman..." Ben giyinip hazırlanana kadar artık zaman çatmışdı. Arabaya binip yola koyulmamız çok sürmemişti.

*** 1saat sonra...

"Kızım, hoşgeldin...Ne kadar oldu seni görmeyeli" Babam görür görmez bana sarıldı. O kadar hasret kalmışım ki ona... Döndüğü günün sabahı benim gelmemi söylemişti aslında. Ama yaşadıklarımdan biraz uzak kalmayı tercih etmiştim. Kısmet de bu güneymiş. Cesaretimi toplamam için yeterli bir süreydi

"Çok özlemişim seni baba..."

"Ben de kızım, bende" Babam benden ayrılıktan sonra Ekine baktı ve elini uzattı

"Sen de hoşgeldin oğlum..." Ekin de babamın elini sıktı.

"Hoşbuldum efendim..."

"Geçin içeri, kapıda kaldınız" Babam bizi içeri geçirdikten sonra konuşmasına başladı.

"Demek ki, evlendiniz. Bana haber edemeyecek kadar önemli bir sebep olmalı heralde dimi çocuklar?"Ekinle ben bir birimize baktık. Açıklama yapmak şart olmuştu. Yine Ekin bey zekasıyla beni büyülemeyi başarıyordu. Bu çocuk profesyonel bir yalancıydı

"Efendim, biz acele evlendik. Çünki mecbur kaldık. Benim babam sevmediğüm bir kızla beni zorla evlendirme planları yapıyordu. O kız da istemiyordu evlenmek. Ben de malum, Bukete aşığım. Evlenme teklifi ettim. O da kabul etti ve evlendik. Size haber etmedik, çünki zamanımız çok azdı. Babama da evli olduğumu söyleyince biraz kızdı ama evlendirmekten vazgeçti" Babam şu pinokyoya gerçekten inanmıştı. Kulağına eğilip ona şöyle söyledim