Sana Alerjim Var #Wattys2018

"SAV"...20bölüm

Medya'da Ekin var. Keyifli okumalar canlar...❤

Bütün bu olanlar o kadar ağır geliyordu ki benim sırtıma. Ben bu yükü taşıyamayacak kadar zayıftım. Kerem benim hayatımda esas kişiydi,bunu farkındayım. Ama Kereme olan duygularım yalnızca arkadaşa beslenen türdendi.

Dün olanlardan sonra Keremin gönlünü almalıydım. Bir anlık kendimi onun yerine koyuyorum da...hayır, yaptığım doğru bir haraket değildi. Bugünki ilk işimin Kereme kendimi affettirmek olacağı artık kesinleşmişti.

Kahvaltımı yaptıktan sonra Keremi aradım. Çalsa da açmıyordu. Anlaşılan işim hiç de kolay olmayacaktı. Onun nerede ola bileceğini nasıl öğrenebilirdim ki...? Evet... Buldum. Benim aklımdan geçeni düşünüyorsunuz dimi???Tabii ki de "Ekin" Her ne kadar ona da kızgın olsa da, sonuçta aynı evde kalıyorlardı...

"Alo Ekin merhaba, nasılsın?"

"İyilik, seni sormalı?"

"Ben de işte, iyi olmaya çalışıyorum. Canım çok sıkkın..."

"Özel değilse nedenini sora bilir miyim?"

"O yüzden aradım seni zaten. Dün Keremi çok üzdüm. Bana kızgındır büyük ihtimalle. Ona kendimi affettirmem lazım. Nerde olduğunu biliyor musun?"

"Valla ben sabah kalktığımda evde yoktu"

"Böyle canı sıkıldığında gittiği biyerler yokmu?"

"Var aslında. Ama oraya mı gitti, emin değilim"

"Neresi orası?" Ekin bana oranın adresini verdi. Kayalıkların orasıymış. Her seferinde kayaların üzerine oturur, denizi seyrederek sakinleşiyormuş.

"Teşekkür ederim Ekin, gerisini ben hallederim..."

"Şey...biz ne zaman görüşücez Buket?"

"Bilmem, görüşmemiz mi gerekiyor?"

"Hayır gerekmiyor. Ama arkadaş olduğumuzu sanmıştım..."

"Öyleyiz zaten"

"Arkadaşlar görüşüp, birlikte vakit geçirmezler mi?"

"Ha...evet. Ben o tarafan düşünmemiştim hiç. Görüşürüz bir ara..."

"Tamam o zaman. Bir aranın çabuk geleceğini umud ediyorum. Hoşçakal" Telefonu kapattıktan sonra hemen giyinip evden çıktım. Kayalıklara gidip Keremle konuşmayı kafaya koymuştum. Gözlerim dikkatle onu ararken kayaların üzerinde oturan çocuğun Kerem olduğunu tahmin etmek zor olmamıştı

"Deniz çok saf ve temiz dimi?" Kafasını bile çevirmeden konuşmaya başladı. Bense Keremin yakınlığında bir kayaya oturdum

"Evet. Hayat kadar kötü ve acımasız değil..."

"Kerem... Belki de biz hayatı böyle kötü yapıyoruzdur olamaz mı?"

"Biz diye bişey kaldı mı sanki?"

"Yapma Kerem. Biliyorsun durumu işte. Seni terketmedim ki ben..."

"En azından dün öyle hissettim. Terkedilmiş ve yapayalnız..."

"Özür dilerim. Öyle olmasını ben de istemezdim..."

"Özür dilemene gerek yok. Sen de haklısın. Beni de, Ekini de tanımıyorsun ve Ekin benden daha yakışıklı. Onu seçmene, sevgini ona beslemene kimse karışamaz. Ben bile..."

"Ondan hoşlandığımı mı düşünüyorsun?"

"Dün çok belli oluyordu. İlk görüşte aşk durumudur belki sizinki de, olamaz mı?"