Sana Alerjim Var #Wattys2018

"SAV"...5bölüm

Medya'da Buketin yemeğe giderkenki tatlılığı var...
İyi okumalar canlar...

"Merhaba Buket Akpınar.Akşam yemeği teklifimi kabul ettiğin için teşekkür ederim. Hadi masaya geçelim mi?"

"Peki Kerem Balcı"Gözlerinin içine bakmaktan başka yaptığım bişey yoktu. Akşamlar başka bir yakışıklı oluyor ne?Resmen gözümü alamıyordum.Bi dakka...Buket kendine gel, napıyorsun?

"Çok güzel olmuşsun."Yüzümdeki gülümsemenin sebebi oydu. Kalbimin kıpırdamasına neden oluyordu. Ondan iltifat duymak multu ediyordu beni. Şimdi benim yapmam gereken teşekkür etmekti. Ama biraz değişiklik olsun dedim.

"Biliyorum..."Şaşkınlıkla bana baka kalmıştı. Mütevazi tavırlarımı bir kenara bırakmıştım.

"Ne o, ukalalığa mı tutuldun?Dikkat et ama kötü hastalıktır..."Laf soktuğunu düşünerek hareket ederken ben adamın havasını almasını bildiğim için çaktım lafı. İyi de kapak oldu ama, yalan değil...

"Eğer kötü olsaydı sen çoktan ölmüştün..." Hayretler içinde kalmıştım. Nasıl da güzel laf sokuyorum ben...Bravo bana böyle devam et diyen iç sesimi dinledim

"Çok iyi laf sokucusun, itiraf etmezsem haksızlık olur..."Kerem galiba telsim olmuştu bana bu laf sokma yarışmasında. Ne kadar da çabuk pes ediyordu böyle...

"Seninle her gün muhattap oluyorum da o yüzden" Bir gol daha. Kendime hayranım valla. Geveze iç sesim beni bıktırmıştı artık. Şuan iç sesimi bile çeke bilirdim. Çünki moralim ultra güzeldi

"Sana bişey sora bilir miyim?"

"Sor bakalım..." Laf soracağını tahmin ederken sorduğu soruyla birlikte gözlerim fal taşı gibi açılmıştı.

"Seni öpe bilir miyim?" Bu soru karşısında ne gibi bir cevap vere bilirdim ki...?!En uygun tepkiyi verdiğimi düşünüyorum .

"Oha..."

"Lütfen..."İlk defa yılışık lütfen demişti. Bunu tarihe yazacağım mutlaka. Bazen içindeki kibarı çıkarır ortaya haksızlık olmasın. Ama ben hiç lütfen kelimesini duymamıştım ağzından.

"Ilk defa ağzından lütfen çıktı farkında mısın? İnanamıyorum sana yılışık sahiden..." Sahte bir kahkaha patlatmıştım. Sırf bu konu kapansın diye. Ama nafile takıldı beyefendi bozuk plak gibi

"Evet, işte bunun hatrına kabul etmeye ne dersin?" Ne yapmalıydım,kabul etmem doğru olur muydu...?Durduk yere onu öpemezdim ki, ne de olsa sevgilim felan da değildi...Beni o kadar zor bir duruma sokmuştu ki çıkış yolu bulamıyordum. Öpmem çok saçma olurdu. Çünki arkadaş gibisinden gördüğüm bir erkeği Öpmem...kulağa hiç te hoş gelmiyordu bence

                                                             ***

"Kızım kalk artık, uyan..."Nasıl yani,bütün bunlar rüyamıydı?Sevinmeliydim galiba, şu yılışığın dudağını bir kere daha tatmak zorunda kalmayacaktım. Babam biraz da geç gelseydi uyandırmaya, kafadan uçmuştum ben artık rüyamda...

"Tamam baba, kalktım..."Sabahların vazgeçilmez işlerini yaptıktan ve kahvaltı hazırladıktan sonra babamla kahvaltıya başladık. Bakışından anladığım kadar babamın bir diyeceği vardı...

"Kızım?" Düşündüğüm gibi bir mesele vardı ve benimle paylaşmak istiyordu. Babam her ne kadar beni iyi tanıyorsa ben de bir kız olarak babamın huylarını biliyordum

"Efendim baba...Seni dinliyorum"

"Seninle bişey hakkında konuşmak istiyorum"

"Tabii baba, buyur" Babam bir dertli, bir mutsuz değiyordu gözüme. İnşallah sağlığıyla ilgili bir şey değildir...Kalpten giderim yoksa burda...