Sana Alerjim Var #Wattys2018

"SAV"...29bölüm

"Karıcım, çorabımın tekini bulamıyorum, sen gördün mü acaba?"

"Nereye bıraktıysan ondadır" Klişe bir laf olsa da böyle bir durumda en güzel cevaptı sevgili eşime verdiğim...

"İşte nereye bıraktım?Sorun da o...!!!" Bıkkın bir halde mutfağa girdi ve elindeki çorap tekini bana gösterdi

"Tuvalette buldum" Elimdeki çömçeyi bırakıp, kahkahalarla Kereme baktım
"Sana inanmıyorum, tuvalette mı çıkardın?"

"Hayır ya, ne alakası var?Hm...Evet öyle de olmuş ola bilir..."

"Alemsin Kerem valla..." Elimin mahareti ile hazırladığım güzel kahvaltı sofrasında karı koca kahvaltımızı ettik. Kerem masadan kalktı ve televizyonun karşısına yığıldı. Bense bulaşıkları yıkamaya başladım. Tam bu vakitte Kereme bir arama geldi. Annesiymiş. Masumca konuşulanlara kulak verdim...

"Anne yarın gelseniz?"

"... "

"Sürpriz mi yapacaksın bize?"

"..."

"Tamam o zaman, bekliyoruz sizi"

"..."

"Güle-güle"

Anlaşılan o ki, Dilan hanım bize gelmek istiyordu. Ama şu sürpriz meselesi aklımı kurcalamaya başladı. Ne gibi bir şey ola bilirdi ki...?Keremin de ricası üzere akşam için yemek, tatlı hazırlığı falan yapmaya başladım. O zamana kadar anca yetiştirirdim hepsini...

***

Dilan hanım masada tam da benim önümde oturmuş, kendinden emin bir halde gözlerimin içine bakıyordu. Bütün yaptığım yemeklerden, tatlılardan tatmış, hepsine de bir bahane ile kötü demişti. Her ne kadar zoruma gitse de, boş vermeye çaba gösteriyordum. Ne de olsa kocamın annesi...

"Neymiş bize sürprizin anne?"

"Söylüyorum... Ben ve baban buraya taşınmaya karar verdik...!!!" Yediğim lokmaların boğazımda kalmasıyla öksürük tuttu beni. Dilan hanım da benim bu halime gülüyordu. İşte şimdi yandım ben. Bu kadın beni diri diri toprağa gömer valla.

"Oğlum, annen o kadar ısrar etti ki, dayanamadım artık. 1-2yıllık İstanbula geli verdik"

"İyi ettiniz babacım...başımızın üstünde yeriniz var" Demek ki, planının ilk kısmını başarıyla atlattı. Peçete almak için mutfağa girdim, peşimden de Dilan hanım geldi. Arkadan kulağıma yaklaştı

"Sana dua etmeni söylememiş miydim? Kendine çok mu güvenmiyorsun yoksa? Seni bana yaptıklarından ötürü pişman edicem. Keremle evlenmekle hayatımın hatasını yaptım diceksin. Senin gibileri ben gelin olarak asla kabul etmem. Hata yaptım seni istemeye gelmekle. Ama ben nerden bile bilirdim li, sen böyle bir kızsın...?" Yüzümü şu kaynana bozuntusuna döndüm. Öyle konuşmuştu kü, kendimi düzenbaz, hain, alçak biri gibi hissetmişdim. O, benim böyle hissetmeme sebep olamaz...!!!

"Ben nasıl bir kız mışım, nasıl oluyor benim gibiler...?"

"İnsan içinde sakin, ama arkadan bütün işini halleden, anayı çocuğuna düşürme planları kuran oluyorlar senin gibiler ve sen...!!!"

"Bakın siz beni yalnış tanımışsınız. Bana gelinlik konusu için kızgın ola bilirsiniz. Bunun için sizden özür diliyorum. Ama benim Keremle aranızı bozmak gibi bir niyetim yok, olamaz da..."

"Kimse suçluyum demez zaten. Her kes iyilik perisidir ya dünyada"

"Yeter artık...!!! Haddini aşma...!!! Sen benimle bu tarzda konuşamazsın...!!!"