Senin İçin

❤ 3 ❤

"O yeşil gözler bi anda beni kendisine hapsetmisti. Tarifini edemicegim kadar güzel bir tondu."

Sanırım 15, 20 saniye kadar o yeşil gozlerin etkisinden kurtaramamistim kendimi. Tekrar iyi misin diye sordugunda kendime gelmiştim ve gözlerine bakmadan iyiyim diyip ayağa kalkmistim ki ayağa kalkmamla düşmem bir olmuştu . Anlayamadığım bir sebepten dolayı başım dönmüştü ve dengemi saglayamayip yere düşmüştüm bu baya sert bir düşüş olmalı ki kolumun acısını hissetmiştim. Adını dahi bilmediğim o cocuk;

-" Banu iyi misin? " diye telaşla sorarak bana yardım etmeye calismisti. Benim dusundugum tek sey ise iyi olup olmadığım değil, ismimi biliyo olmasıydı. Kimdi bu çocuk? ismimi nerden biliyordu? Beni taniyormuydu? Okulda çok popüler bi kiz olduğum söylenemez. 1500 civarı öğrencinin bulunduğu bi okulda taninmam oldukça zor ve zaten böyle bir amacım yoktu. Beni yerden kaldırdı koluma girdi.

"Şey , Şey ben iyiyim teşekkürler yardım ettiğin için" diyip koluma girdiği için rahatsız olduğumu belli edecek şekilde baktım o da anlamış olmali ki yavaşça kolumu bıraktı. Kolumu bırakmasıyla yavaş adımlarla merdivenlere dogru yürüdüm zil çalmıştı. Dersin ne olduğunu düşünürken sınıfın bulunduğu koridorda bulmuştum kendimi. Sınıfın kapısına geldiğimde kapıyı çalıp sınıftan içeri girdigimde dersimizin edebiyat olduğunu anlayınca biraz rahatladım çünkü edebiyat hocamız gayet anlayışlı biriydi.

-Hocam geç kaldığım için özür dilerim, elimde olmayan bir nedenden dolayı derse yetisemedim.

- Tamam Banu sorun değil sirana gecebilirsin.

-"Teşekkür ederim hocam " diyip yerime oturdum. Dersi dinleyemiyordum cunku o çocuğun benim ismimi nerden bildiğini çok merak ediyordum. Beni nerden tanıyor olabilirdi ki. Bu düşünceler içinde geçmişti günüm.8 ders boyunca O çocuğun ismimi nerden bildiğini düşünmüştüm.

Son dersin çıkış zili çalmıştı ben düşünceli bi halde okul çıkış kapısına doğru yürürken çıkış kapısının yanında o çocuğun bana doğru baktığını farkettim. Bu çocuğun derdi neydi beni nerden tanıdığını bilmiyordum. Neden sürekli bi yerlerden karşıma çıkıyordu sormam gerektiğini düşündüm ve cesaretimi toplayarak derin bi nefes aldım ve o çocuğun yanına gittim.

- Selamun aleyküm. Rahatsiz etmiceksem sana bisiy sormak istiyorum .

- Aleyküm selam . Tabi sorabilirsin.

- Sabah başım döndüğünde bana ismimle seslendin , ismimi nerden biliyorsun?

Yüzünün rengi adeta bembeyaz olmuştu böyle bir sor beklemiyordu sanırım. Bi süre sessizlik hakim oldu etrafa sanki sadece o ve ben varmisiz gibi hissettim. Ne dicegini bilemiyordu sanırım. Bu çocukta anlayamadığım birseyler var .

- "Cevap verecekmisin? " diye sorduğumda sesini düzeltti ve ;

- Bi ara bi arkadaşın yanımdan geçerken ismini söylemişti oradan hatırladım herhalde.

Söylediği şey hiç inandırıcı gelmemişti. Ama ısrar edicek halim de yoktu " peki tamam teşekkürler bana vakit ayirdigin için " diyip uzaklaştım. 5,6 adım ilerledigimde o cocugun ;

-" Banu. " diye seslendiğini duydum . Arkama dönüp

-" Efendim" dedim Ne söyleyeceğini çok merak ediyordum ama o sustu , sustu ve gülümseyerek;