Love Shades : FATE

Unveiling the truth.

"Huwaaaat? Aalis ka? You're going to LA?" Sigaw ng gulat na gulat na si Beauty.

"Shh! ANg ingay! Oo. Eh I think it's for the best. gusto ko na din muna kasing lumayo kay Kurt eh. You know. Ewan ba. I'm still hurting.."

"Dapat talaga ganun kalayo? Eh mahal mo pa si Fafa Kurt?"

"Mahal? Uhm.. Oo, mahal ko. Siguro. Ewan. It's just that, ng mga panahong umiwas ako sakanya, I realized na I have oter priorities n life. Sobra akong nasaktan. Kaya hindi ko alam kung mahal ko pa sya like before.." Mangiyak ngiyak kong sagot.

"Well, I can't blame you for that. I know na sobrang sakit.. Well speaking of Kurt. Ilang araw na rin hindi pumapasok yun ah. Alam mo ba anong ngyari sakanya?"

It's been two weeks since that day. 2 weeks nalang at graduation na namin. Oo, ganun na katagal mula ng wala akong alam kay Kurt. Nag bago na din ako ng number. Tapos biglang these past few days tumigil na din sa kakakulit si Kurt. Siguro, napagod na din. Ano na kaya ngyrari sakanya?

..................

Inayos ko na ang lahat ng mga kakailanganin ko para sa pag alis ko ng bansa. Naka ready na ang lahat sa bahay. Ako nalang ang kulang. A week after graduation ang nakatakda kong pag alis. Gusto ko din kasi magkaroon ng enough time to leave everything fine. Kausapin ang lahat ng mga dapat kausapin. ayusin ang lahat. Ayaw ko naman kasing umalis na may sama ng loob. Ewan ba. Kahit galit ako kay Kurt, I still want to clear things up.

Pagkahiwalay namin ni Beauty, umuwe na din ako kaagad. Nag lakad nalang ako papasok ng village. Sanay na rin ako na nag lalakad nalang ng nag lalakad. Malapit na ako sa bahay ng may nakita akong nakatayo sa harap ng bahay..

"Kurt?"

Tumingin sakin ang lalaki. Kumpirmado. Si Kurt nga. Gusto kong umiyak. Gusto kong magalit. Gusto ko syang sapakin. Gusto ko syang pag salitaan ng masama. Pero, hindi ko magawa.

Tumakbo si Kurt papalapit saakin. Niyakap nya ako ng mahigpit. Nagulat ako at walang nasabi. Namalayan ko nalang na may luhang tumulo mula sa aking mata. Di rin nag tagal at napayakap din ako sakanya. Hindi ko napigilan ang sarili ko. Ilang araw ko din tiniis si Kurt. Pero, bumigay pa din ako. Pumasok kami ng bahay. Wala sila Moms dahil nag dinner sila ni Dads. Hindi ko na maintindihan kung galit pa ba ako or ewan. Umupo kami sa sala. Magkaharap. Tahimik kaming nag papakiramdaman ng biglang nag salita si Kurt.

"Boo, I'm sorry."

"Kurt, I don't want to hear it."

"But you have to."

"Look Kurt, I don't really care anymore. Wag mong isipin na kaya kita pinapasok eh dahil nakalimutan ko na. Dahil napatawad na kita. I just took this opportunity to tell you personally na.. I'm leaving.. for LA..for good.."

"What?" Napatayo si Kurt at napasigaw.

"Yes. Hindi maganda ang mga ngyari saatin.. I can't stay here anymore. Kahit saan ako pumunta, tumingin. I have memories of you. Masyadong masakit para saakin. I'm trying to move on.. Kaya please let me. And I hope you do the same.."

"Brook wg ka naman agad bumitaw oh. Wag moko iwan. Please. Let me explain."

"There's no need for explanations. I've made up my mind."

"Ganun ganun nalang ba Brook? Hindi mo na ba ako mahal?"

"Ganun ganun? Hindi mo ba alam gano kasakit sakin ang ngyri? I've been through hell Kurt! Hanggang ngayon I still have that pain in my heart. It's stings so bad I think I'm gonna die."

"I know. and I'm sorry. That's why I want to exlplain. Pero hindimo sinagot ang tanong ko."

Tumahimik nalang ako. Hindi ko alam ang isasagot ko. Nag sisigawan na kmai ni Kurt.

"Listen, Brook. Kahit sabihin mong wala ng room for explanations, I'm still asking you to hear me. Kahit ngayon lang. Please. Ayaw kong mahuli ang lahat.."

Hindi ko alam na napa oo na pala ako. It's just that I saw the sadness in Kurt's eyes. Parang ang bigat din ng dinadala nya. Pinag masdan ko sya. He looks pale. Pumayat din sya. Tapos parang mukha syang bugbog. Madaming pasa sa katawan. Halatang napabayaan na ang sarili.

"Ganito yun.. A year bago akong mag decide na bumalik dito, I met Brenda. Nagkasalubong kami sa may labas ng supermaket and I bumped into her. Natapon ung mga pinamili nya and nasira ang paperbag kaya I offered to give her a ride home. Umayaw sana sya pero since parehas naman kaming Pinoy, umoo na din sya. We went to her house at pinatuloy nya ako. Nagka kwentuhan kami at without us knowing, we grew more interested with each other. Simula nun, we often met each other. We went out and sometimes we stayed at her house para mag movies. She owns her own flat."

Napa kunot ang nuo ko. Actually I don't know bakit ito ang kinukwento ni Kurt but I just listened. I think na it will get me to the bottom of things. Napansin ata nya na puzzled ako sa last part na sinabi nya.

"She owns it. Oo. She's older than me. Petite lang sya kaya akala ko din ka age ko syya."

Lumaki ang mga mata ko.

"Actually, she's 23 years old."

Mas lalo ng dumilat yung mata ko. Oh my. Du ako makapaniwala. Di na rin ako nakapg salita sa gulat at pinatuloy nalang ni kurt.

"Eventually, naging kami din ni Brenda. Trouble child ako nuong mga times na yun. Nalaman nila Mommy ang sitwasyon namin at hindi sila sang ayon dito. They had her investigated and they told me na she was no good. Na smoker sya. Umiinom and she was caught making out with random boys. Symore nagalit ako. Hindi ako nakinig. Akala ko imbento yun. Pinilit nila kami pag hiwalayin but, I ended up living with her."

Okay, so ngumanga na ako. Pero tahimik pa din ako.

"Okay naman kami ng umpisa. But then little by little nakita ko yung totoo. She smokes. She drinks. Pero ok lang yun bsta wala syang iba. Then one night inantay ko sya makauwe from work. Napasilip ako sa bintana kasi may tao akong naikinig sa may door. There I saw her making out with a guy. I wanted to go out and punch the guy pero nag salita yung lalaki. I over heared na she was assuring the guy na she doesn't love me and all she wants was money. Na nagawa nyang mapaalis ako sa bahay para masolo nya ang bank accounts ko. Nalaman nya kasi ang family situation ko kaya I guess she took advantage."

"B*tch. Gold digger." Asar kong sinabi. "So ano ngyari?"

"I packed my things and umalis ako. They saw me leave. Umiiyak ako at devastated. She tried to make me stay but di na ako pumayag. Wake up call ko yun. Hiyang hiya ako sa parents ko kasi imbis na maniwala ako sakanila, kay Brenda ako nakinig. I went home and apologized. Natanggap naman ako nila Mommy. Lumipas ang mga bwan. Nagkita ulit kami. She was different. Kinuwento nya na na inabuso sya ng bf nya kaya iniwan nya. Same guy na pinagpalit nya sakin. Galit pa din ako kaya I wanted to get even. I used her. And may ngyari samin.. 1 week after yun, kumatok si Brenda sa bahay. Umiiyak. Ako nakabukas sakanya. Pinaalis ko tapos bigla nya binato sakin ung preg test. Nakita ko positive. Pero hindi nako naniwala. Malay ko ba kung akin talaga yun. I refused to acknowledge her pregnancy kaya ako nag decide umuwe ng Pinas kasi she was bothering me. At natakot din ako. Aya wkong maging tatay ng anak nya. I told her na wala akong pananagutan at wala naman kming relasyon. I left the States after that."

Nakita kong nahihiya si Kurt sa ginawa nya. Hindi ko maisip na nagawa nya yun.

"And by telling me this your whole point is?"

"Brook, I wanted to tell you. Pero natakot ako. It was a part of my past na ayaw kong dalhin sa ngayon. Diko alam kung mapapatawad moko pag nalaman mo. I hated myself for that. I hate my self for that. I denied an unborn child. And I lied to you. I'm so sorry.."

Umiyak si Kurt. Humahagulhol sya. First time ko syang makitang ganito. Hindi ko alam ano dapat maramdaman. Pero I can see na nag sisisi sya. Unti unting nawala ang pain at galit sa dibdib ko. Hinawakan ko sya sa braso at niyakap ko sya. After a moment tinignan ko sya.

"Kurt, it's ok--"

**blag**

Oh my god Kurt! Kurt!

----------------------------

Sipag ko. Haha. ito muna. Kailangan ko dib matulog. hirap pa sa cp lang ang update. try ko ulit mamaya pagka gising. thanks sa readers!