Love Shades : FATE

Sweet Goodbye

AUTHOR'S NOTE

This is it! The last chapter of LSD. Inuna ko na ang author's note kahit huli ko syang sinulat. Haha. Well, gusto ko lang magpasalamat sa mga tumangkilik ng kwentong ito. Alam kong madaming mali. Mabilis ang plot pero pag bigyan nyo na ako. First time po eh. Saka lahat ng chapters dito ay on the spot at wala naman talaga akong naisip na plot guide or whatsoever. I'm greatful at thankful sainyo. Kahit super silent readers haha. Kahit walang votes. Go lang ako. Hobby ko lang ito eh. At kung na entertain ko kayo sa produkto ng boredom ko, then masaya na ako :)

This book will have a book 2 na ipupublish ko soon. On the spot din yun at sure Kong ibang iba yun mula sa plot nito. Sana abangan nyo.

And may nasimulan na akong new story. I will post it ASAP. Sana basahin nyu din. "My Undercover Lover" ang title.

So ito. Iiwan ko na sainyo ang last chapter ng kwento nila Kurt at Brook. Mejo mahaba ito. I hopd it touches your heart like what it did to me writing it.

----------------------------------------------

----------------------------------------------

Nagising ako at nakitang madilim pa sa labas. Sigurado akong madaling araw pa lamang.

Napatingin ako sa taong nakahilay sa may gilid ng kama ko.

Araw araw mula ng na confine ako dito sa ospital na to, nandyan sya. Ganyan sya. Kailan kaya sya huling nakatulog na nakahiga?

Pinilit kong igalaw ang kamay ko kahit medyo nangangalay ito. Hinaplos ko ang buhok nya. Malambot pa din ito tulad ng dati.

Diko na napigil ang pag bagsak ng mga luha ko.

What did I do to deserve someone like her?

Isang babae na nagpabago sakin. Minahal ako despite my health condition. Despite the pain.. heto sya. Mahal nya pa din ako.

And it hurts to see her there watching me slowly go..

Brook, I'm so sorry.. I love you but I can't do anything to be with you. I will eventually go and leave this world. Maalala mo pa kaya ako pag wala na ako? Mamahalin mo pa kaya ako kahit memories nalang ang tanging matitirang alalaala ko sayo? Makikita ko pa kaya ang matatamis mong ngiti at maririnig ko pa kaya ang masaya mong mga halakhak mula sa langit?

Will you move on and be happy even if without me?

I need to make sure na magiging ligtas at masaya ka pag wala na ako..

*Calling...*

*END OF POV*

3RD PERSON'S POV

Ito na ang araw na hinihintay ni kurt. Graduation day na nila ngayon. Maagang nagising si Brook at naligo saka nag ayos at saka bumalik sa ospital. Pagkabalik nya ay bihis na rin si Kurt.

Maputla. Kaya kitang kita ang mga pasa sa kanyang katawan. Nghihina ngunit lumalaban.

Namuo ang luha sa mata ni Brook ngunit pinigilan nya ito.

Bakas sa mukha ni Kurt ang excitement at ang kaba.

Niyakap sy ni Brook.

*BROOK'S POV*

I can see the pain in his eyes. He is aching. But I can also see his soul. He's a fighter. Alam kong kaya nya ito.

Niyakap ako ng mahigpit ni Kurt.

Ewan ko. Parang iba ang pakiramdam ko. Parang andyan sya pero prang ang layo nya. Mabigat ang pakiramdam ko. Sana mali ang sumagi sa isip ko..

Sumakay kami sa sasakyan papunta sa school. Magkahawak ang kamay namin ni Kurt at masayang masaya sya.