Love Shades : FATE

Ang Anghel ni Brook

Lumipas ang mga araw at natapos ang aming sembreak. Binisita ko si Kurt a few times sakanila dahil na rin sa request nya at ng parents nya. Finally bukas makakapasok na sya. At di lang yon! Makikita ko na ulit si Beauty. Alam ko kasi nag Hong Kong sya kasama ang parents nya. Finallyyy! Makakasama ko na ang favorite people ko. 

*buzz*

"Hey Boo! Good morning. Tagal mo naman gumising.. Kanina pa ako nag aantay. :("

Ano? Nag hahantay?

*knock,knock*

"Anak bumaba ka na. Bilis!"

Nag dali dali akong bumaba ng kwarto. Sabog sabog ang peg ko. Naka pantulog pa ako. Yung favorite pair ko na pajama tapos may malaking 3D teddy bear sa gitna. Cute noh? Ng nasa huling baitang na ako ng hagdan. Dumilat ng bonggang bongga ang mata ko. Di ako nakapaniwala sa nakita ko.. Si Kurt. Nakaupo sa sofa at parang batang nanunuod ng Spongebob. 

"Kurt????!"

"Good morning. Cute ng outfit mo. Hhe"

Nanlaki pa lalo ang aking mata at namula ang pisngi sa hiya. Tawa ng tawa si Moms sa itsura ko. 

"Ah eh.. Aaahh.. Ligo muna ako."

Tumakbo ako paakyat sa kwarto. Naligo at nag bihis. 15 mins lang ata sa sobrang excited ko. Epic talaga ang umagang to. Bumaba ako at nag breakfast. Pinagluto kami ni Moms. Sinubuan ko pa nga si Kurt kasi kumikirot pa ang sugat nya. Matapo ay nag lakad lakad na kami para maka puntang sakayan dahil hindi pa nya kaya mag drive. Ang saya ng umaga namin ni Kurt. Nakaratin kami ng school at nag lakad papuntang classroom ng biglang may pamilyar na tili akong narinig mula sa likuran..

"Baklaaaaaaaaa!"

Sabay punta sa gitna namin ni Kurt at akbay. Si Beauty! Nakabalik na rin pala sya galing HK. 

"Ahh. Aray aray Beauty!"

"Teh teh! Wag mo akbayan si Kurt!"

"Ay grabe. Territorial? Sinarili? 2 weeks lang nag bakasyon dami na ngyre? Ang damot teh."

"Aning! Hindi! May sugat si Kurt.."

"Ano? What did I miss?.."

Kinuwento namin ni Kurt lahat ng ngyre kay Beauty. Maloka loka sya sa mga ngyre. 

"Oh my. Buti nalang andun ka Kurt. Pero bat ka nga pala andun?"

"Oo nga pala Kurt. Hidi ko pa nga pala natatanong sayo. Bakit ka nga pala andun?"

Tumungin si Kurt sa mga mata kong nag tataka. Yumuko sya at sa pag taas ng kanyang ulo, ngumiti sya. 

"Never naman kitang iniwan mag isa. Araw araw pag napunta ako sainyo o inihahatid kita, sa pag alis ko, hindi talaga ako umaalis. Andun ako sa may tindahan sa tabi ng bahay nyo. Sinisigurado kong ligtas ka. Hinahantay kong makauwi ang Moms mo para matahimik ako at mapakali. I'm ready to take any risk masigurado ko lang na maayos ka. Nung araw na niluoban kayo, mejo nahuli lang ako kasi pinatawagan  ko kay ateng tindera ang guardhouse para ireport ang nakita ko. Sinabi nila na in 10 mins darating na ang pulis at habang kumikilos sila at nag hahanda, nag decide akong puntahan ka agad. Kinuha ko yung unang bagay na nakita ko para iligtas ka. Brook, konting konti nalang, mapapahamak ka na. Ikakamatay ko kung may masamang bagay na mangyari sayo.. Buti naabutan kitang maayos ang kalagayan. Kung hindi, hindi ko na alam ang maaaring ngyre sakin.."

Namuo ang luha sa mga mata ni Kurt. Naaninag ko ang lungkot mula sakanya. Nabalot ng katahimikan ang aming mga labi. Nakatitig pa rin sakin si Kurt. Walang sinasabi.  Si Beauty, damang dama ang sinabi ni Kurt, napatahimik na rin lang.. Maya maya pa nga at hinawakan ni Kurt ang aking kamay..

"Boo, salamat. For giving me another life. And thanks, for giving another bright meaning to continue with life.."

Sumagot ako ng slight smile kay Kurt. Pero puzzled ako sa sinabi nya. Anong ibig sabihin nya sa "to continue with life"? Ano ba talaga ang ngyare kay Kurt nuon? Sana masagot na ang tanong ko.. Pero sabi nya, some other time. Sana dumating na "that" time.. 

-------------------------------------------

Ansaaaveh? Mala Robin Padilla pala si Kurt. Daig pa ang CCTV Camera sa pag babantay kay Brook. Eh ang tanong, bakit nga ba nya yon ginagawa? 

Twitter: @shestrish / @shestrishmrm