Chapter Thirty-One

105 2 2
                                    

Luis’s POV

“Umuwi na Luis eh.”

“Nasa library.”

“May pinuntahan.”

“Hindi ko lang alam.”

“She is absent.”

“May LBM!”

O_O

Mga palusot nga naman ng mga kaibigan at kaklase ni kabute. Hindi na lang nila sabihin sa akin kaagad na ayaw lang talaga niyang magpakita. 

Iniiwasan nanaman niya ako.

Naku naman!!!!!

Namimiss na kita kabute, baby ko.

Pinilot ko ang maliit na piraso ng papel na hawak ko. Yung galing kay Lawrence.

I don’t care kung may makakilala sa akin. Eto na, andito na ako sa loob ng umaandar kong sasakyan.  

Wala ng atrasan.

Basta miss na kita.

Kailan ko nga ba na-realize na miss ko si Kabute ko?

Uhmmm< FLASHBACK dun sa Theater.>

“She’s sleeping.” Isip ko habang pinagmamasdan ko si Tin na natutulog. Na bored siguro sa palabas, hhhaahhaha

Sana akin na lang ang babaeng ito.

Ha?

.Ano ‘tong pinag-iiisip ko?

pssssshhhhhHHH.... ( ’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’*^*’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’ )

Wag ko na nga lokohin ang sarili ko.

Masaya ako pag nakikita ko siya at..

Nasasaktan pag may kasama siyang iba..

Inextend ko ang kamay ko and rest it on Christina’s shoulder. Inakbayan ko siya sa madaling salita.

O, wala akong kasalanan ah, nagkusa yung kamay ko. XD hahahha

Sa kalagitnaan ng palabas, naramdaman ko na lang na nakahilig na pala sa dibdib ko si kabute. Parang batang natutulog.

I don’t know but... I don’t want this moment to end. Another thing, the reason why everytime I’m with her, i don’t want the moment to end is unknown.

Salamat sa Maykapal, at pinayagan ako ni Tito Dods na manuod muna ng play bago pumunta sa shoot. Sa totoo lang dapat andun na ako, pero since si Direk Carlos ang nag-direk ng play na ito. Aba syempre, papayagan ako ni Tito Dods. Isa ata si Direk Carlos sa humubog sa akin, at nag-give chance para makuha ko ang First Ever Best Actor Award ko. ☺☻

Sa madaling salita, i’m here for Direk at never ko inexpect na makatabi si Tin ngayon. However, (®—®) Lucky me.

Nadagdagan pa ang inspirasyon ko sa pag-acting.  (”≥◊≤”)

Kaso, bago pa matapos ang play, binago ko ang posisyon namin. Isinandal ko na lang ang ulo niya sa sandalan.

Baka magising na siya, eh di baka magalit sa akin pag nagising siyang nasa ganung posisyon kami...

Masapak pa ako nun uli. Ma-didislocate nanaman ang cheek bone ko kung nagkataon. hHAhhahaha Amazona pa naman ‘to pag nagagalit.

-------- Right after ng play, hindi ko na siya nakita.

O sadyang hindi siya nagpapakita.

Iniiwasan siguro ako. Well, okay lang, magkikita pa kami sa Hiking--- kung sasama siya. Bahala, by hook or by crook.. sasama siya. ^___^

Dreaming of You is Not A Dream.Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon