Christina’s POV
“Hwag ka ngang dali-dali dyan Adrian!”
Ayan, hinila ako kaagad ni Adrian papunta sa Engineering Department. Hay, kasalanan niya, kung hindi kami dumaan sa library at naghanap ng libro baka napaaga kami.
Wala talaga akong balak sumali at sabi ko mga kaibigan ko lang ang sasali run, pero he said that he will be joining, masaya raw yun. Adventure!!
Sus, may magagawa ba ako. At sige go! Ililibre naman daw niya ako ng Registration fee eh. J Sweet!!!!!!
It’s already 2:00 sharp pero nasa library pa rin kami. At nang marealize niya, hinawakan niya ang kamay ko at hinila ako dali-dali.
Wait! Hinawakan niya ang kamay ko????
=___= OMG, holding hands kami!!!!!!
Maganda rin naman pala ang resulta ng pagiging late minsan. EEEIIIIIIiiiii Kakilig...
Sunod lang ako sa kanya habang nakatitig sa kamay naming dalawa na parang naka-mighty bond!
“Dito na iyon di ba?” Tanong ni Adrian ng makarating kami sa dapat puntahan. Hhahaha
“Oo, ito na iyon,” Wow, acting normal ako kahit napapangiti na ng husto! Hahhahah
EhhhhHHHIIIIIIIhihihii Magkaholding hands pa rin kami. Hanggang sa makahanap kami ng upuan. I have no idea what part of the room we are sitting basta nakaupo kami sa medyo unahan, I didn’t mind kung sino mga katabi namin.
The important thing is.. magkatabi kami! ^___^ Hay, naalala ko noong highschool, madalas din kaming magkatabi, sa jeep, sa room, sa canteen, sa tambayan. Pero ng naulit ako sa kanya, lumayo na ako sa kanya lalo na ng malaman kong may girlfriend na siya.
Ouch! Bakit naalala ko pa yun! Itigil ko na nga pagbibigay kulay sa holding hands.
Bumitaw na ako. Napatingin lang sa akin si Adrian at ngumiti.
I smiled back! ^___^
But inside, hearthache! Huhuhu DELETE!DELETE! Friends lang kayo, Tin!!!!!!
Binaling ko na lang ang atensyon sa nagsasalita sa unahan. Speech. The boring part! Haahaha.
Boring.
Boring.
Boring. Walang kalatoy-latuy magsalita. Kinikilig na ewan. Kainis what for.
Tiningnan ko lang si Adrian. Nakikinig sa earphone niya.
“Boring naman.” Bulong ko sa kanya.
Nilapit niya ang mukha niya sa tainga ko. ShIT! Anlapit. Awkward ‘to parang hahalikan ako!
“Sila lang yung boring naman eh, pagnag-hiking na, masaya na yun!” Bulong niya.
Tumango ako . Natawa naman ako sa kanya. May point eh!
“I would like to thank, all the old members of the organization. Thank you for staying active even this semester. Alam kong busy kayo. But above-all, sa mga archi students, salamat at dumalo kayo, lalo na kay Luis Pacheco... “ Sabi ng speaker habang nakatingin sa direksyon namin.
“What da!” Jaw-drop ako sa pagkasabi nito.
Tama ba narinig ko? Luis Pacheco? WHAT!!!!
Napalingon ako sa right side, the exact direction where the speaker is looking..
.
.
.
O=O
Oh Heavens!!!
Si Bwisit nga!
Worst thing is.. KATABI KO SIYA!!!!!!!!!!!!!
Di ko napansin na siya pala ang katabi ko. Nafocus ako masyado kay Adrian. Katabi ko pala ang demonyong ito???????
Para akong binuhusan ng malamig na tubig sa kinauupuan ko!
CRAP!Nakacrossarms siya. At-at-at.. nakatingin siya sa akin.!
Umiwas ako kaagad. Humarap na lang ako kay Adrian.
“Taragis!”
“Bakit?” tanong ni Adrian. Halatang di nagpepay-attention sa nangyayari.
Napangiwi ako. Yung tipong iiyak. Syete. Napapaiyak na ako sa kamalasan na ito! I show Adrian my begging face.
PLEASE ADRIAN, UMALIS NA TAYO!
Pinisil niya ang pisngi ko.
“Magreregister lang tayo.” Ngiti niya.
WAAAAA!!! Anong nangyari?
Umayos na lang ako sa kinauupuan ko.
Luis Pacheco, may gawin ka lang pambabara sa akin at panglalait, babalatan kita ng buhay, right here and right now!!!!
.
.
Okay, Hinga ng malalim Tin!
Act Normal!
Hmmm, napaggigitnaan ako ng dalawang gwapo ah! ^__^
Napailing ako. DELLLLLETTTEEE that Tin. Demonyo ang isang katabi mo. He’ll irritate you once again.
Grabe, kilig na kilig ang speaker. Pati mga nasa unahan. Alam kong gwapo si Luis dahil nga kamukha niya si Jezrell ko! But, please mga lola He’s evil! Napakasama niya! He’ll destroy your dignity!
“Luis, would you like to have a little speech. Encourage them to join us.” Sabi ng speaker. Pacute pa ang bruha!
“Mag-speech ka mag-isa mo!!”
Aray ! Sakit nun! Sakit talaga magsalita ng Pachecong ito!
Natameme ang speaker.
“A-ah, kahit konti lang. Please.” Aba may lakas pang loob pilitin. Hey girl hwag nyo na pilitin.!
“At sino ang yayayain ko? Siya” Tumingin sa akin. Yeah, He’s referring to me. Kahit I’m not directly looking at him. He’s referring to me!!!!!
Parang nagsisimula ng umusok ang ilong ko!
May dinagdag pa ang Bwisit!
“Kung sya lang yayayain, di na lang. Masasayang lang boses ko! Napakawalang kwenta!”
Napabugtong hininga ako!
Isa na lang. PUCHA KA! Napatikom ng mahigpit ang dalawang palad ko!.
Sinusubukan mo talaga ako ha!
“Hindi dapat pinagkakaabalahan ang mga ganyang bagay kung katulad lang ng katabi ko ang makikinig...”
SHIT! ITS OVER FULL NA AKO!!!!! I HATE HIM SO MUCH!!!!!!!!!!
Nagdilim bigla ang paningin ko. Hinarap ko siya at Binigyan ko siya ng mainit-init na ..
.
.
.BooooGGGGGSSSSHHHHHH!!!
Sa mukha! Tinamaan ko ang cheeks nya! Suntok ng taong handang pumatay! Galit na galit na ako sa kanya!
“ANG KAPAL Ng MUKHA MO! TALAGANG AKO ANG EXAMPLE? NANANADYA KA BA HA?”Sigaw ko sa kanya. Napatayo talaga ako sa sobrang inis.
Napahawak siya sa pisngi niya. Nagulat siya sa suntok na iyon. Pero i can feel it. Maya-maya handa na niya akong lamunin ng buhay!!!!
Tumakbo ako ng mabilis palabas.
Iniwan ko na si Adrian., who was as shocked as anybody else in the room!
I DON’T CARE! I’M ANGRY!
______
A/N:
Thanks! Madami na rin nagbabasa ng story ko! Thanks a lot really. :)
BINABASA MO ANG
Dreaming of You is Not A Dream.
RomanceLahat tayo, may CRUSH na artista, may idol, IDOL-CRUSH in short. At minsan, napakataas ng pangarap na ito, ang pangarap na kahit sa panaginip na lang ...ay pinapanalangin mong maging kayo. But wait! PA'NO KUNG MAKITA MO SIYA ISANG ARAW SA SCHOOL NY...
