ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΟΛΟΣ

4} ΜΟΙΡΑΙΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ

''Γειά σου Άλκη'', μόνο αυτό κατάφερε να ψελλίσει εκείνη παλεύοντας με νύχια και με δόντια να κρατηθεί στα πόδια της. Η καρδιά της χτυπούσε τόσο ισχνά, τόσο όσο χρειαζόταν για να αντιλαμβάνεται ότι είναι ακόμα ζωντανή.

Εκείνος την προσπέρασε αφήνοντας στο πέρασμά του έντονη την μυρωδιά του κορμιού του και κάθισε ακριβώς απέναντί της. Πόσο είχε ομορφύνει με το πέρασμα των χρόνων, σκέφτηκε εκείνη και έμεινε να τον χαζεύει, ενώ ξαφνικά άρχισε να αισθάνεται αμήχανα για την δική της εμφάνισή. Καταριόταν που δεν είχε περιποιηθεί λίγο περισσότερο τον εαυτό της πριν βγει από το σπίτι, χαμήλωσε  το βλέμμα κ παρατηρούσε τα ρούχα της. Και ένας παλιάτσος καλύτερα θα ήταν ντυμένος Αγνη, μάλωσε τον εαυτό της. Αλλά που να περίμενε τέτοια συνάντηση που να περίμενε να βρει εκείνον στον κρυφό τόπο συνάντησή τους μετά από τόσα χρόνια. . Η αλήθεια βεβαία ήταν πως τόσα χρόνια στη φυλακή είχε σταματήσει να αγαπά τον εαυτό της κ να την ενδιαφέρει το οτιδήποτε. Στη φυλακή βρίσκεσαι σε έναν συνεχή αγώνα επιβίωσης και μόνο. Όλα τα άλλα ήταν πολυτέλειες.

''Ήρθες για να μείνεις ή θα εξαφανιστείς όπως την τελευταία φορά΄΄, της είπε εκείνος κοφτά με μια υποψία θυμού, οργής και σαρκασμού να υποβόσκει πίσω από τα λόγια του αυτά.

''Εεεε όχι ήρθα και δεν πρόκειται να εγκαταλείψω ξανά ετούτο το τόπο του΄΄, είπε εκείνη νιώθοντας την ανάγκη να του εξηγήσει, να του δώσει να καταλάβει, δεν ήθελε να σκέφτεται άσχημα για εκείνη αλλά τι νόημα είχε να του πει τώρα όλα όσα μεσολάβησαν. Δεν άντεχε όμως να την περιφρονεί εκείνος, ο δικός της Αλκης.. Η αδιαφορία και η σκληρότητα στα λόγια του την πονούσαν και οι λέξεις που έβγαιναν από το γλυκό εκείνο στόμα του που τόσο λαχταρούσε, σαν λεπίδες ξέσκιζαν τις σάρκες της. Ούτε καν να με αγκαλιάσει τυπικά σκέφτηκε.Αλλά τι περίμενες Αγνή, είναι πολύ πληγωμένος , η φωνή της λογικής ηχούσε μέσα στο κεφάλι της.

''Σε βλέπω αποφασισμένη'', αλλά μήπως άργησες λίγο, της είπε ειρωνικά.

''Άλκη υπάρχουν πολλά που δεν ..'', προσπάθησε να πει αλλά εκείνος με ένα βήμα βρέθηκε σε απόσταση αναπνοής από την ίδια και αφού σήκωσε το χέρι του, σφράγισε το στόμα της με την παλάμη του, απαγορεύοντάς της να πει το οτιδήποτε.

''Ότι και να υπάρχει, ότι και να υπήρξε δεν θέλω να το ξέρω Αγνή. Δεν με ενδιαφέρει να μάθω τίποτα για τα χρόνια της απουσίας σου. Όταν έπρεπε να μιλήσεις, όταν έπρεπε να εξηγήσεις, να πεις, εσύ εξαφανίστηκες από προσώπου γης. Έχασες την ευκαιρία σου, της είπε και έτρεμε ολόκληρος, ήταν ένα ηφαίστειο έτοιμο να εκραγεί και η λάβα του έτοιμη κατακάψει τα πάντα στο πέρασμά της.Οι φλέβες στο πρόσωπό του είχαν κάνει απειλητική την εμφάνιση τους κ προμήνυαν την άφιξη μιας έκρηξης. Ο θυμός του αυτός, η απογοήτευση στα μάτια του την έκαναν χίλια κομμάτια. Τον είχε πληγώσει ανεπανόρθωτα και όσο και να το ήθελε δεν μπορούσε να γυρίσει πίσω το χρόνο. Και τι δε θα έδινε για να μην πονά εκείνος. Και την ζωή της θα θυσίαζε αρκεί να ήξερε ότι θα είναι ευτυχισμένος.Τον είχε χάσει ολοκληρωτικά και το συνειδητοποιούσε με τον πιο σκληρό και επώδυνο τρόπο.