ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΟΛΟΣ

6} ΤΟ ΞΕΣΠΑΣΜΑ

Και όταν δεν πεθαίνει ο ένας για τον άλλο είμαστε ήδη νεκροί....

Το επόμενο πρωί βρήκε την Αγνή να κοιμάται στον καναπέ του σπιτιού κρατώντας το άδειο μπουκάλι με το κρασί στο χέρι. Ξύπνησε μόνο όταν οι αχτίδες του ηλίου διέσχισαν τις γρίλιες του παραθύρου και χτύπησαν με βία το πρόσωπό της. Εκείνη με δυσκολία κατάφερε να ανοίξει τα μάτια της και για αρκετά δευτερόλεπτα τα ανοιγόκλεινε μηχανικά, μη μπορώντας να αντέξει τη φωτεινότητα που υπήρχε στο δωμάτιο. Το κεφάλι της πονούσε λες και κάποιος χόρευε ολάκερο βράδυ επάνω του και στην πρώτη προσπάθειά της να σηκωθεί από τον καναπέ δεν ήταν τόσο τυχερή. Τα πόδια της αποδείχτηκαν αδύναμα και εκείνη ακόμα ζαλισμένη από το αλκοόλ της χθεσινής νύχτας, μεμιάς σωριάστηκε στον καναπέ ενώ το γυάλινο μπουκάλι με το κρασί έπεσε στο πάτωμα και έγινε θρύψαλα.

''Ωραία τα κατάφερες Αγνή'', μονολόγησε και έκανε και δεύτερη προσπάθεια να σηκωθεί.Ευτυχώς η προσπάθειά της αυτή είχε καλύτερη τύχη και σιγά σιγά έφτασε στο μπάνιο, μπήκε κάτω από την ντουζιέρα και έμεινε εκεί για αρκετή ώρα. Το νερό που έπεφτε με ορμή στο πρόσωπο και τους ώμους της την αναζωογόνησε αρκετά. έδιωξε από επάνω της όλη την κούραση και επιτέλους αποχωρίστηκε τη μυρωδιά του αλκοόλ και του τσιγάρου που είχε κολλήσει στο κορμί της.Ύστερα κατέβηκε στην κουζίνα έφτιαξε μια κούπα δυνατό καφέ, ήπιε δυο τρεις γενναίες γουλιές και ξεκίνησε να πάει στο μαγαζί. Ήθελε να επιμεληθεί η ίδια τις τελευταίες λεπτομέρειες της διακόσμησης και να έπειτα να μοιράσει τα προσκλητήρια για τα εγκαίνια. Αφού λοιπόν ενημερώθηκε από τους εργάτες ότι το έργο τους είχε ολοκληρωθεί έμεινε για κάμποση ώρα να το χαζεύει. Πραγματικά η δουλειά που είχαν κάνει ήταν αξιοθαύμαστη και το μαγαζί ήταν ένα αριστούργημα. Μαμά ελπίζω να είσαι περήφανη για εμένα μονολόγησε και σκούπισε κρυφά ένα δάκρυ που δραπέτευσε από το μάτι της.'' Χάρη σε εσένα μανούλα θα κάνω μια νέα αρχή, να ξέρεις δε σε ξεχνώ ποτέ. Δυστυχώς η Αγνή πάντα κουβαλούσε το βάρος του μοναχικού θανάτου της μητέρας της και ποτέ δε ξεχνούσε πως δεν κατάφερε να είναι δίπλα της και να της κρατά συντροφιά τις τελευταίες στιγμές της.

''Επ τι είναι αυτά'', άκουσε μια γνώριμη φωνή πίσω της, μόνο χαρές από εδώ και πέρα δεν είπαμε. Η αγαπημένη της φίλη η Δήμητρα για μια ακόμη φορά ήταν εκεί για να της δώσει δύναμη. Πόσο ανάγκη το είχε αυτό η Αγνή.