ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΟΛΟΣ

22} ΟΠΟΙΟΣ ΣΠΕΡΝΕΙ ΑΝΕΜΟΥΣ ΘΕΡΙΖΕΙ ΘΥΕΛΛΕΣ

ΜΙΑ ΑΝΩΤΕΡΗ ΑΓΑΠΗ ΖΕΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΓΥΝΑΙΚΑ, Η ΑΓΑΠΗ ΤΗΣ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑΣ

Η ΜΗΤΡΙΚΗ ΑΓΑΠΗ ΕΙΝΑΙ Η ΑΡΧΗ ΚΑΙ ΤΟ ΤΈΛΟΣ ΚΑΘΕ ΑΓΑΠΗΣ....

Και εκεί στη καρδιά του λιμανιού, μέσα στις φωνές του κόσμου, στο χαμό από τις κόρνες των αυτοκινήτων η μοίρα έδειχνε σε τρεις ψυχές... μπορεί και τέσσερις το χειρότερο πρόσωπό της. Τέσσερις ανθρώπινες ψυχές, τέσσερις ανθρώπινες οντότητες βρίσκονταν η μια απέναντι στην άλλη... Από τη μία πλευρά αυτές που τις ένωναν αιώνιοι δεσμοί αίματος αλλά το αγνοούσαν... και από την άλλη μια ψυχή που τώρα άρχιζε το μεγάλο της μαρτύριο..... που καθημερινά θα καιγόταν από άκρη σ' άκρη μέχρι η φλόγα να φτάσει στο κέντρο της και να την αφανίσει....

ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ....

«Γιατρέ σιγά σιγά, πονάω ράμματα είναι αυτά».. ακούστηκε να λέει πονεμένα ο κακόμοιρος ασθενής στο Στέφανο....

«Συγγνώμη έχετε δίκιο σε πέντε λεπτά τελειώνουμε», απάντησε ο Στέφανος και τα βάλε με τον εαυτό του με την αφηρημάδα του. «Γιατρός είσαι που να πάρει» έβρισε από μέσα του τον εαυτό του...αλλά τίποτα δεν μπορούσε να τον κάνει να ηρεμήσει.. Ευτυχώς ξεμπέρδεψε γρήγορα και κλείστηκε στο γραφείο του, το δικό του ησυχαστήριο..

«Μάλλον έκανα λάθος που της πρότεινα να δουλέψει μαζί μου», αναλογίστηκε εκείνος. Βλέπεις σήμερα είχε πολλούς λόγους να είναι ανήσυχος. Από τη μια την παρουσία της Αγνής που τον επηρέαζε όσο ούτε ο ίδιος φανταζόταν αλλά και την άφιξη της Δώρας.. Ναι σήμερα ερχόταν στο νησί η μικρή του με την νταντά της ... Δεν μπορούσε να το καθυστερήσει άλλο. Εκείνη τον αποζητούσε τόσο καιρό και δεν μπορούσε να το αναβάλει άλλο. Τρόμος τον είχε καταβάλλει για το πως θα κατάφερνε να ξεμπερδέψει με την κατάσταση που ο ίδιος είχε δημιουργήσει. Πως θα έλεγε την αλήθεια σε εκείνη χωρίς να την χάσει; Πως θα αντιδρούσε ο Άλκης; Γιατί υπήρχε και εκείνος που είχε θέση στη ζωή της Αγνής. Λες να μην ξανάβλεπε τη μικρή ποτέ;

«Θεέ μου το κεφάλι μου θα σπάσει», έλεγε ξανά και ξανά και στριφογύριζε μέσα στο γραφείο, το είχε οργώσει χίλιες φορές αλλά δεν έλεγε να σταματήσει.η τιμωρία του ήδη ειχε ξεκινήσει αλλά δεν παραπονιόταν γι αυτό πια. Ήξερε πως το άξιζε αλλά προσπαθούσε μανιωδώς να ανακαλύψει ένα τρόπο για να αποκαλύψει την αλήθεια αλλά με όσο το δυνατόν λιγότερες απώλειες. Ξαφνικά μέσα στην αναστάτωση του το μάτι του έπεσε στο ρολόι... 12 και μισή και ακόμα η Μαρία δεν τον είχε πάρει τηλέφωνο. Λογικά τώρα θα έπρεπε να είχε φτάσει με τη μικρή του στο νησί. Κάθισε γρήγορα στο γραφείο του και αφού σήκωσε το ακουστικό του τηλεφώνου πάτησε το νούμερο που τον συνέδεε με τη γραμμή της Αγνής.