Luhanကိုခ်စ္မယ္လို့ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ခဲ့ပီးကတည္းကhunဘာကိုမွမေၾကာက္တတ္ေတာ့...ကိုယ္ခ်စ္တဲ့သူကမေကာင္းဆိုး၀ါးလိုမကလို့ဘာပဲျဖစ္ေနျဖစ္ေန...သူ့ဆီကဆိုးညစ္တဲ့အရာေတြကိုရေအာင္ဆဲြထုတ္မယ္လို့ခံယူခ်က္ကိုနွလံုးသားမွာတံဆိပ္ရိုက္ထားပီးသား..
ခုလည္းသူစိတ္ရိုင္းေတြ၀င္ပီး...လူတစ္ေယာက္ကိုနာက်င္ေအာင္လုပ္မယ့္အေရးကိုတားဖို့...မ်က္စိမွိတ္ပီးကားေရွ့ကိုခုန္၀င္ခဲ့တယ္...တိုက္ရင္လည္းတိုက္ပါေစတစ္ေလာကလံုးကလူေတြအကုန္လံုးက..သူ့ရဲ့ဆိုးသြမ္းတဲ့လုပ္ရပ္ေတြကိုခြင့္ျပဳေနေပမယ့္....ဒါေတြကိုတားဆီးမယ့္လူတစ္ေယာက္ရွိေနေသးတယ္ဆိုတာသူ့ကိုသိသြားေစခ်င္တာပါ...
"က်ြီ......"
ဘရိတ္အုပ္သံကနားထဲကိုဆူညံစြာထိုး၀င္လာေပမယ့္hunမ်က္လံုးကိုမဖြင့္ရဲေသး...ကိုယ္ဘယ္ေလာက္ေၾကာက္ေနတယ္ဆိုတာကိုယ့္ကိုကိုပဲသိတယ္....အရွိန္နဲ့ေမာင္းလာတဲ့ကားေရွ့ကိုခုန္၀င္ဖို့ဆိုတာ...ေတာ္ရံုအရူးနဲ့ေတာ့မျဖစ္နိုင္ဘူးမလား....
"မင္းဒါဘာလုပ္တာလဲ..."
ကားထဲကေနထြက္လာပီးလွမ္းေအာ္လိုက္တဲ့Luhanရဲ့အသံၾကားေတာ့မွ...မ်က္လံုးဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့..ကိုယ့္ေရွ့လက္တစ္လံုးေလာက္အကြာမွာရပ္တန့္ေနတဲ့အနီေရာင္ျပိဳင္ကားေလး.....
"wow!!...မင္းဘယ္လိုအရူးမ်ိဳးလဲ..."
ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာရပ္ေနတဲ့yeolကလက္ခုပ္ေတြတီးကာ...အံ့ၾသေနတဲ့မ်က္နွာနဲ့ခ်ီးမြမ္းေနသလိုလို..ရဲြ့သလိုလိုနဲ့ေျပာေနတယ္ေလ..kaiကေတာ့တစ္ကယ့္ကိုအံ့ၾသသြားခဲ့တာေပါ့...
"hun..ya.. "
အနားကိုTaoကမ်က္ရည္ေတြ၀ဲကာေျပးလာေတာ့...hunလည္းခုမွအေၾကာက္ေျပရမွန္းသိသြားပီး...တံေတြးကိုျမိဳခ်လိုက္မိတယ္....
"ဘာမွမျဖစ္ဘူး..tao..ငါရတယ္.."
Taoကိုနွစ္သိမ့္ေပးပီး....luhanဆီကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့....ကိုယ့္ကိုရဲတက္ေနတဲ့မ်က္လံုးေတြကိုမ်က္ေမွာင္ကုတ္ပီး...စိုက္ၾကည့္ေနတယ္ေလ...အဲ့ဒီအတိုင္းကိုယ့္ဆီကိုေလ်ွာက္လာခဲ့ပီး...လက္ကိုရုတ္တရက္ဆဲြကာ...
YOU ARE READING
Oxygen
FanfictionLuhan : "sehun...မင္းအေပၚထားတဲ့ငါ့ရဲ့အခ်စ္ေတြကRomeoထက္ကိုအမ်ားၾကီးသာတယ္..မင္းပတြက္ဆိုအသက္ကိုေတာင္စြန့္လႊတ္ေပးနိုင္သလို..ဘ၀ၾကီးတစ္ခုလံုးနဲ့လည္းငါလဲနိုင္တယ္...မင္းကငါ့အတြက္အရာအားလံုးပါ...." Sehun : "မင္းငါ့အတြက္အသက္စြန့္ေပးစရာမလိုဘူးLuhan... မင္းငါ့အတ...
