ေက်ာင္းၾကီးကအရင္ေန့ေတြကလိုမထူးျခားနားသြားပဲေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြနဲ့သက္၀င္္ေနခဲ့ပါတယ္။လက္ထဲကbubble teaဘူးကိုအဆက္မျပတ္စုပ္ရင္းTaoနဲ့အတူတူအတန္းဆီကိုဦးတည္လာေနလိုက္တယ္....
ေခါင္းထဲမွာအဆက္မျပတ္ေတြးေနတာကခရစ္စမဆ္က်ရင္Luhanကိုဘယ္လိုလက္ေဆာင္ေပးရမလဲဆိုတာကိုေပါ့။အဲ့ေန့ကထူးျခားတဲ့ေန့မို့လို့Luhanအံ့ၾသသြားေစမယ့္လက္ေဆာင္ေလးတစ္ခုေပးခ်င္တယ္။သူကလည္းအရင္ကခ်စ္သူေတြဘာေတြထားဖူးတာမဟုတ္ေတာ့ဘယ္လိုလက္ေဆာင္မ်ဳိးေပးရမယ္ဆိုတာကိုလည္းစဥ္းစားမရပဲျဖစ္ေနမိတယ္....
"hey...baby... "
အေနာက္ကေနLuhanေခၚသံကိုၾကားလိုက္ေတာ့သူတစ္ကိုယ္လံုးတုန္တက္သြားသလိုခံစားလိုက္ရတယ္။ေခၚတဲ့ပံုကိုလည္းၾကည့္ပါလား။Luhanေတာ့မသိ။သူကေတာ့တစ္ခါမွမေခၚခံရဖူးလို့လားမသိ။တစ္မ်ိဳးၾကီးျဖစ္သြားမိတယ္။ပီးေတာ့အက်ယ္ၾကီးလွမ္းေခၚတာ။အနီးနားတစ္၀ိုက္ကေက်ာင္းသားေတြကလည္းၾကားတယ္ထင္တယ္။သူတို့ရဲ့အၾကည့္ကလည္းတစ္မ်ိဳးၾကီးေတြ။
"baby...အတန္းသြားတက္မလို့လား..."
"Luhan...ဘယ္လိုျဖစ္ေနတာလဲ.."
Hunကမ်က္နွာၾကီးနီကာဟိုၾကည့္ဒီၾကည့္နဲ့တိုးတိုးေလးေျပာေတာ့Luhanကမ်က္ေမွာင္ကိုကုတ္လိုက္ပီး..
"ဘာျဖစ္လို့လဲ..."
"မင္းငါ့ကိုbabyလို့ေခၚေနတာကိုေျပာတာ..."
"အဲ့တာဘာျဖစ္လဲ...ကိုယ့္ခ်စ္သူကိုbabyလို့မေခၚရဘူးလား...."
"မဟုတ္ပါဘူး...ငါအူယားလို့ပါ...ပီးေတာ့လူၾကားထဲမွာအဲ့လိုၾကီးေခၚေတာ့..."
Hunစကားမဆံုးေသးခင္မွာပဲLuhanကဖ်တ္ကနဲဆိုပုခံုးကိုလွမ္းဖက္ကာ..
"ေဟး...အားလံုးနားေထာင္ၾက...ဒါငါအရမ္းခ်စ္တဲ့ငါ့babyပဲ..မင္းတို့ဘာေျပာခ်င္လဲ..."
Luhanကအက်ယ္ၾကီးေအာ္ေျပာလိုက္ေတာ့အနီးအနားမွာသြားလာေနတဲ့ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြကကြက္ၾကည့္ကြက္ၾကည့္လုပ္ကာဘာမွျပန္မေျပာၾက။အေ၀းကေနသာေရွာင္ရွားသြားၾကတယ္။
"ေတြ့လားbaby...သူတို့ကကိုယ္တို့ကိုဘာမွမေျပာနိုင္ဘူး...အလကားစိတ္ပူမေနနဲ့...ဒီကမာၻေပၚမွာဘယ္သူ့ကိုမွဂရုစိုက္ေနစရာမလိုဘူး...ဘာလိ့ု့လဲဆိုေတာ့babyအနားမွာကိုယ္ရွိေနလို့ေပါ့...ဟုတ္ပီလား.."
YOU ARE READING
Oxygen
FanfictionLuhan : "sehun...မင္းအေပၚထားတဲ့ငါ့ရဲ့အခ်စ္ေတြကRomeoထက္ကိုအမ်ားၾကီးသာတယ္..မင္းပတြက္ဆိုအသက္ကိုေတာင္စြန့္လႊတ္ေပးနိုင္သလို..ဘ၀ၾကီးတစ္ခုလံုးနဲ့လည္းငါလဲနိုင္တယ္...မင္းကငါ့အတြက္အရာအားလံုးပါ...." Sehun : "မင္းငါ့အတြက္အသက္စြန့္ေပးစရာမလိုဘူးLuhan... မင္းငါ့အတ...
