At sentosa island,singapore..
"အား....ပင္လယ္ၾကီးေရ...anneyong..."
ဟိုတယ္အခန္းရဲ့ျပတင္းေပါက္ကေနလွမ္းျမင္ေနရတဲ့ပင္လယ္ၾကီးကိုၾကည့္ပီးhunေအာ္ဟစ္လိုက္တယ္။သူခုထက္ထိမယံုၾကည္နိုင္ေသးပဲအိမ္မက္မက္ေနသလိုျဖစ္ေနမိတယ္။တစ္ခါမွဒီလိုSingaporeကိုေရာက္လာခဲ့့မယ္လို့စိတ္ကူးမယဥ္ခဲ့။ခုLuhanတို့ေက်းဇူးနဲ့ဘူဆန္ကေနဒီကိုမ်က္လွည့္ျပသလိုေရာက္လာခဲ့ပါပီ။
"၀ိုး...luhanေရ..gomawo...sarangae...normu..mormu..sarangae...တစ္ကယ္အရမ္းအရမ္းကိုခ်စ္ပါတယ္..luhanေရ.."
"ခုထိမပီးေသးဘူးလား.."
Hunတစ္ေယာက္အေပ်ာ္ေတြလြန္ပီးစိတ္လြတ္လက္လြတ္ေအာ္ေနတုန္းအေနာက္ကအသံၾကားေတာ့လန့္ပီးအေနာက္ကိုလွည့္ၾကည့္လိုက္မိေတာ့Luhanကသူ့ကိုလက္ပိုက္ပီးရပ္ၾကည့္ေနတယ္ေလ...
"ဟင္..luhan..မင္းဘယ္တုန္းကေရာက္ေနတာလဲ"
"ၾကာပီ..."
Luhanရဲ့အေျဖေၾကာင့္hunရွက္သြားကာမ်က္နွာကိုေအာက္ခ်လိုက္ပီးကိုယ့္ကိုကိုယ္က်ိန္ဆဲေနလိုက္တယ္။Luhanကလည္းေရာက္ေနတာမ်ားအသံလည္းမေပးဘူး။သူကအခန္းထဲမွာဘယ္သူမွမရွိဘူးဆိုပီးေအာ္ေနတာ။ေအာ္တာကလည္းၾကည့္ပါလား။
"မင္းၾကားလိုက္လားဟင္..."
"ေအာက္ဆင္းခဲ့..."
Hunေမးတာကိုမေျဖ။ဒါပဲေျပာပီးအခန္းျပင္ကိုထြက္သြားခဲ့တယ္။
"အား..ရူးခ်င္တယ္...ရူးခ်င္တယ္...မသိေတာ့ဘူး"
Hunလည္းခုနကကိစၥကိုျပန္စဥ္းစားမိပီးမ်က္နွာပူပူနဲ့ပဲကုတင္ေပၚမွာလွိမ့္ပီးေအာ္ေနလိုက္တယ္...
"hun..ဘာျဖစ္ေနတာလဲ"
ေရခ်ိဳးခန္းထဲကေနထြက္လာတဲ့taoကhunျဖစ္ေနပံုကိုၾကည့္ပီးတအံ့တၾသနဲ့ေမးလိုက္တယ္...
"ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး..."
"မင္းၾကည့္ရတာတစ္ခုခုျဖစ္ေနပံုပါပဲ..မ်က္နွာၾကီးကလဲနီလို့..အေအးမိတာလား..."
"ဘာမွမျဖစ္ပါဘူးဆိုကြာ...မင္းျမန္ျမန္အ၀တ္အစားလဲ..luhanကေအာက္ကိုဆင္းခဲ့တဲ့"
"ေအာ္..ခုနကLuhanလာသြားတာလား...ေအာ္ေအာ္သိပီ...သိပီ"
"ဘာသိတာလဲ..ဘာမွမဟုတ္ဘူး..ေတာ္ပီကြာ...မင္းကိုမေစာင့္ေတာ့ဘူး...ငါအရင္ဆင္းနွင့္ပီ"
YOU ARE READING
Oxygen
FanfictionLuhan : "sehun...မင္းအေပၚထားတဲ့ငါ့ရဲ့အခ်စ္ေတြကRomeoထက္ကိုအမ်ားၾကီးသာတယ္..မင္းပတြက္ဆိုအသက္ကိုေတာင္စြန့္လႊတ္ေပးနိုင္သလို..ဘ၀ၾကီးတစ္ခုလံုးနဲ့လည္းငါလဲနိုင္တယ္...မင္းကငါ့အတြက္အရာအားလံုးပါ...." Sehun : "မင္းငါ့အတြက္အသက္စြန့္ေပးစရာမလိုဘူးLuhan... မင္းငါ့အတ...
