"ေက်ာင္းၾကီးကအရင္လိုပဲလွပေနတုန္းလားဟင္..."
အရမ္းကိုနွစ္သက္ခဲ့ရတဲ့ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးရဲ့ေရွ့တည့္တည့္ကိုေရာက္ေနေပမယ့္မျမင္နိုင္ေတာ့တဲ့အျဖစ္ပါ...
ဒါေပမယ့္ေက်ာင္းရဲ့အေငြ့အသက္ေတြကိုေတာ့က်ြန္ေတာ္ခံစားနိုင္ပါေသးတယ္။အဲ့အေငြ့အသက္ေလးေတြကိုခံစားရင္းအာရံုထဲမွာပံုေဖာ္ၾကည့္လိုက္တယ္...
က်ြန္ေတာ့္ရဲ့အနက္ေရာင္လြင္ျပင္ၾကီးထဲမွာပထမဆံုးေပၚလာတာခမ္းနားၾကီးက်ယ္တဲ့ေက်ာင္းေဆာင္ၾကီး...
ေနာက္ပီးေတာ့ေပ်ာ္ရႊင္ေနၾကတဲ့က်ာင္းသားေက်ာင္းသူေတြ...
အားလံုးထဲမွာအေတာက္ပဆံုးလူတစ္ေယာက္ကေတာ့က်ြန္ေတာ့္ရဲ့Luhanေပါ့။ေဘးမွာကပံုစံတံုးတံုးနဲ့ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ကလည္းကပ္ပါေနေသးတယ္။ဒါက်ြန္ေတာ္ပဲေလ။ေနာက္ကေနကပ္လိုက္လာတဲ့လူသံုးေယာက္လည္းရွိေနပါတယ္။သူတို့ကေတာ့Taoရယ္yeolရယ္Kaiရယ္...
ငါးေယာက္လံုးရဲ့မ်က္နွာေပၚမွာေတာက္အတဲ့အျပံဳးကိုယ္စီနဲ့...
အရမ္းကိုေပ်ာ္ရႊင္ေနၾကမွာပဲ...
"အရင္ကအတိုင္းပဲhun...ဘာဆိုဘာမွမေျပာင္းလဲဘူး...ဒါေပမယ့္အပင္ေတြကေတာ့နည္းနည္းျမင့္လာတယ္..."
"အင္း..."
"ငါတို့ျပန္သင့္ပီhun...ခဏေနေမွာင္ေတာ့မွာ...ရာသီဥတုကလည္းအရမ္းေအးတယ္...မင္းအေအးေနဦးမယ္...ေခ်ာင္းဆိုးတာလည္းသိပ္မေပ်ာက္ေသးဘူးေလ...ျပန္ရေအာင္..."
က်ြန္ေတာ့္အေပၚမွာအဲ့လိုအရမ္းကိုဂရုစိုက္တတ္တဲ့တာေၾကာင့္Taoကိုေက်းဇူးလည္းတင္မိသလိုအားလည္းနာမိတယ္။သူကသူငယ္ခ်င္းေကာင္းဆိုတာထက္ကိုအမ်ားၾကီးသာလြန္ပါေသးတယ္...
အေသးအဖဲြကိစၥေလးေတြကအစစိတ္ရွည္လက္ရွည္နဲ့ကိုက်ြန္ေတာ့္အေပၚမွာဂရုစိုက္ခဲ့တယ္။က်ြန္ေတာ္က်ရံႈးခဲ့တုန္းကလည္းစြန့္ခြာမသြားပဲအတူတူမ်က္ရည္က်ေပးခဲ့သလိုခုေအာင္ျမင္တဲ့ဘ၀တစ္ခုကိုရျပန္ေတာ့လည္းက်ြန္ေတာ့္အေပၚမွာအရင္ကလိုပဲဂရုစိုက္ဆဲပါ...
Taoဆိုတဲ့သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကိုပိုင္ဆိုင္ထားရတဲ့က်ြန္ေတာ္ကဒီမာၻေပၚမွာကံအေကာင္းဆံုးလူလို့ထင္မိတယ္...
CZYTASZ
Oxygen
FanfictionLuhan : "sehun...မင္းအေပၚထားတဲ့ငါ့ရဲ့အခ်စ္ေတြကRomeoထက္ကိုအမ်ားၾကီးသာတယ္..မင္းပတြက္ဆိုအသက္ကိုေတာင္စြန့္လႊတ္ေပးနိုင္သလို..ဘ၀ၾကီးတစ္ခုလံုးနဲ့လည္းငါလဲနိုင္တယ္...မင္းကငါ့အတြက္အရာအားလံုးပါ...." Sehun : "မင္းငါ့အတြက္အသက္စြန့္ေပးစရာမလိုဘူးLuhan... မင္းငါ့အတ...
