Episode 24

7.2K 757 19
                                    

"အိပ္ပုတ္ေလး...ထေတာ့...baby... ထထ...wake up...wake up..."

ရင္းနွီးေနက်သူ့အသံေလးကနားထဲကိုတိုး၀င္လာတာေၾကာင့္မ်က္လံုးေတြကိုျဖည္းျဖည္းခ်င္းဖြင့္လိုက္မိပါတယ္။

အရင္လိုအေပၚကေနအုပ္မိုးၾကည့္ေနမယ့္သူ့မ်က္နာေလးကိုေတာ့မျမင္ရ။သူ့အသံေလးကိုသာအဆတ္မျပတ္ၾကားေနရပါတယ္။အိပ္ခ်င္မူးတူးနဲ့ေဘးဘီကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့မွတရားခံကိုေတြ့လိုက္ရပါတယ္။ကုတင္ေဘးကစားပဲြေပၚမွာတင္ထားတဲ့နိႈးစက္ေလးေပါ့။

"အိပ္ပုတ္ေလး...ထေတာ့...baby... ထထ...wake up...wake up..."

ခ်စ္စရာေကာင္းလြန္းတဲ့သူ့အသံေလးကိုနားေထာင္ေကာင္းေကာင္းနဲ့ပဲနားေထာင္ေနလိုက္မိပါတယ္။အခ်ိန္ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ညေန6နာရီ။

ေန့လည္ကက်ြန္ေတာ္ဒီအိမ္ေလးကိုသူနဲ့အတူတူေရာက္လာခဲ့တယ္။ပီးေတာ့သူ့ကနူးညံ့တဲ့အနမ္းေတြနဲ့ေခ်ာ့သိပ္ခဲ့တယ္။ေနာက္ေတာ့ေႏြးေထြးတဲ့သူ့ရင္ခြင္ထဲမွာပဲက်ြန္ေတာ္အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့တယ္။ခုသူ့အသံေလးေၾကာင့္က်ြန္ေတာ္နိုးထလာတယ္။ဒါဆိုသူဘယ္မွာလဲ....

ဖ်တ္ကနဲဆိုက်ြန္ေတာ္ကုတင္ေပၚကေနထလိုက္ပီးအ၀တ္ေတြကိုေကာက္၀တ္လိုက္တယ္...

"Luhan..."

နႈတ္ကေနတိုးတိုးေလးေရရြတ္လိုက္ရင္းအခန္းထဲကိုေ၀့ၾကည့္လိုက္ေတာ့နံရံမွာကပ္ေနတဲ့စာရြက္ေလးတစ္ရြက္ကက်ြန္ေတာ့္မ်က္လံုးထဲကိုေရာက္လာခဲ့ပါတယ္။ဒါေၾကာင့္ကုတင္ေပၚကေနဆင္းလိုက္ပီးအဲ့စာရြက္ေလးကိုျဖဳတ္ယူၾကည့္လိုက္ပ၊တယ္...

'အျပင္မွာအရမ္းေအးတယ္...ဗီရိုထဲကအေႏြးထည္ေလးကိုထုတ္၀တ္ခဲ့ေနာ္...အေအးမိလို့ဖ်ားရင္Luhanဆိုတဲ့ေကာင္ေလးငိုေနလိမ့္မယ္ :-P..'

လက္ေရးလွလွေလးနဲ့ေရးထားတဲ့စာေလးကိုဖတ္ပီးရင္ထဲမွာေႏြးကနဲျဖစ္သြားမိတယ္။ဒီလိုသူ့ရဲ့ဂရုစိုက္မႈေလးေတြကက်ြန္ေတာ္အသက္ရွင္ေနရတဲ့အေၾကာင္းအရင္းေတြထဲကတစ္ခုအပါအ၀င္ပါပဲ...

အခန္းေထာင့္မွာရွိတဲ့ဗီရိုကိုသြားဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့အထဲမွာခ်ိတ္ရက္ကေလးရွိေနတာကအက်ႌေလးတစ္ထည္ထဲရယ္ပါ...

OxygenWhere stories live. Discover now