မ်က္စိတစ္ဆံုးက်ယ္ျပန့္တဲ့စိမ္းညိဳ့ညိဳ့လယ္ကြင္းေတြရဲ့အေနာက္ဖက္မိုးကုတ္စက္၀ိုင္းထဲကို၀င္ေရာက္ေပ်ာက္ကြယ္ေတာ့မယ့္ေနလံုးၾကီးကိုအေၾကာင္းမရွိပဲနဲ့hunေငးေမာေနမိတယ္...
သူဒီလိုရပ္ေနတာအေတာ္ၾကာေနပီေလ..Luhanထြက္သြားပီးကတည္းက..ဒီေနရာကေနတဖ၀ါးမွမခြာရေသး...က်င္တက္ေနတဲ့ေျခေထာက္ေတြကိုလ်စ္လ်ဴရႈပီးပါးစပ္ထဲက..အခ်ိဳကုန္ေနပီျဖစ္တဲ့ပီေကကိုပဲၾကိတ္၀ါးေနမိတယ္...
"ေဟ့ေကာင္ေလး..တစ္ေယာက္ထဲလား.."
အေနာက္ကလွမ္းေခၚလိုက္တဲ့အသံေၾကာင့္လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့...ရပ္ထားတဲ့ကုန္ကားလိုလိုဘာလိုလိုထဲကေနျပီတီတီမ်က္နွာေတြနဲ့hunကိုၾကည့္ေနတဲ့လူနွစ္ေယာက္...
သူတို့ကိုၾကည့္ရတာလူေကာင္းေတြေတာ့မျဖစ္နိုင္ဘူးhunကိုရမက္ဆန္တဲ့အၾကည့္ေတြနဲ့ေျခဆံုးေခါင္းဆံုးၾကည့္ေနၾကတာေလ...hunလည္းနည္းနည္းေတာ့လန့္သြားမိတယ္..ပတ္၀န္းက်င္မွာလည္းဘယ္သူမွရွိမေနဘူးမလား..
"က်ြန္ေတာ္တစ္ေယာက္ထဲျဖစ္ေနလဲခင္မ်ားတို့အပူမပါဘူး..ကိုယ့္လမ္းကိုသြားပါ.."
Hunကအသံကိုအနည္းငယ္မာပီးေျပာလိုက္ေတာ့...ထိုလူနွစ္ေယာက္ကတစ္ေယာက္မ်က္နွာတစ္ေယာက္ၾကည့္ရီလိုက္ပီး...ကားထဲကေနဆင္းလာၾကတယ္ေလ...
"မင္းကရုပ္ေခ်ာသေလာက္..သတိၱကလည္းမေခပါလားကြ..ၾကိဳက္သြားပီ"
ထိုလူနွစ္ေယာက္ကအနားကိုသူ့တို့ရဲ့လက္၀ါးေတြကိုပြတ္ပီး...ေသြးဆာေနတဲ့မ်က္လံုးေတြနဲ့တျဖည္းျဖည္းနဲ့ကပ္လာတဲ့အတြက္ေၾကာင့္hunလည္းဟန္မေဆာင္နိုင္ျဖစ္သြားပီးေျခတစ္လွမ္းေနာက္ကိုဆုတ္လိုက္မိတယ္...
"ခင္မ်ားတို့ေယာက္က်ားခ်င္းကိုဘာလုပ္မလို့လဲ"
"မင္းကအရမ္းခ်စ္ဖို့ေကာင္းတာကိုးကြ...ေယာက္က်ားခ်င္းေတာင္...ၾကိဳက္ခ်င္လာတယ္ေလ..လုပ္ပါ..မင္းငါတို့နဲ့ျငိမ္ျငိမ္ေလးလိုက္ခဲ့..အဲ့ဆိုမင္းကိုမနာက်င္ေစရဘူးေလ..ဟားဟားဟား..."
Hunစိတ္ထဲမွာရြံရွာသြားမိတယ္..ဘယ္ေလာက္ေတာင္ေအာက္တန္းက်တဲ့လူေတြလည္း...ကိုယ့္မွာလည္းနွစ္ေယာက္တစ္ေယာက္ဆိုေတာ့..ဘယ္လိုမွခုခံနိုင္မယ္မထင္ဘူး...စိတ္ထဲမွာေၾကာက္လာမိတယ္...
YOU ARE READING
Oxygen
FanfictionLuhan : "sehun...မင္းအေပၚထားတဲ့ငါ့ရဲ့အခ်စ္ေတြကRomeoထက္ကိုအမ်ားၾကီးသာတယ္..မင္းပတြက္ဆိုအသက္ကိုေတာင္စြန့္လႊတ္ေပးနိုင္သလို..ဘ၀ၾကီးတစ္ခုလံုးနဲ့လည္းငါလဲနိုင္တယ္...မင္းကငါ့အတြက္အရာအားလံုးပါ...." Sehun : "မင္းငါ့အတြက္အသက္စြန့္ေပးစရာမလိုဘူးLuhan... မင္းငါ့အတ...
