Episode 21

6.9K 764 14
                                    

ေျမေပၚကိုေထာက္ထားတဲ့က်ြန္ေတာ့္လက္ဖ၀ါးကေနတစ္ဆင့္နွင္းေတြရဲ့အေအးဓာတ္ေတြကခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလံုးကိုစိမ့္၀င္ေနတယ္ထင္မိပါတယ္။အသားစိုင္ေတြကေရခဲတမ်ွေအးစက္ေတာင့္တင္းကာက်င္ခဲေနခဲ့ပါတယ္။

အျပင္ပန္းမွာလယ္ေလာက္ပဲေအးစက္ေနပါေစ။က်ြန္ေတာ့္နွလံုးေသြးေတြကေတာ့ပြက္ပြက္ဆူေနတဲ့ေရေနြးပူလိုပါပဲ။Luhanေျပာလိုက္တဲ့ဒီစကားတစ္ခြန္းေၾကာင့္ပဲမၾကာခင္တစစီေပါက္ထြက္သြားေတာ့မယ္ထင္တယ္။

နွင္းေတြနဲ့အျပိဳင္က်ဆင္းေနခဲ့တာကေတာ့က်ြန္ေတာ့္ပါးျပင္ေပၚကမ်က္ရည္ပူေတြပဲေပါ့။ဒီမ်က္ရည္ေတြကိုက်ြန္ေတာ္ဘယ္လိုမွမရပ္တန့္နိုင္ခဲ့ပါဘူး။Luhanရယ္ဘာလို္မ်ားဒီလိုစကားမ်ိဳးကိုမင္းနႈတ္ဖ်ားကေနေျပာထြက္နိုင္ခဲ့တာလဲ။ငါတို့အခ်စ္ကဒီလိုလြယ္လြယ္နဲ့အဆံုးသတ္သြားဖို့ေမြးဖြားလာဖို့မွမဟုတ္တာ။

Luhanလည္းငိုေနမလား။ေနာက္ေက်ာေပးထားေပမယ့္တစ္သိမ့္သိမ့္လႈပ္ေနတဲ့သူ့ေက်ာျပင္ကိုၾကည့္ပီးသူဘယ္ေလာက္ေတာင္ငိုေၾကြးေနမယ္ဆိုတာကိုက်ြန္ေတာ္ခန့္မွန္းမိပါတယ္။ဒါနဲ့မ်ားဘာလို့စြန့္ခြာဖို့ဆံုးျဖတ္ခဲ့ရတာလဲ။

ေနာက္လွည့္လိုက္စမ္းပါ။ပီးေတာ့ငါ့ရင္ခြင္ထဲကိုေျပးလာခဲ့။မင္းမ်က္ရည္ေတြကိုငါ့နႈတ္ခမ္းေတြနဲ့သိမ္းဆည္းေပးပါ့မယ္။လုပ္ပါLuhan။ငါ့ဆီကိုျပန္လွည့္လာခဲ့ပါ။ေက်းဇူးျပဳပီးေတာ့။ထြက္မသြားပါနဲ့။ငါေသသြားလိမ့္မယ့္Luhanရယ္။

ဒါေပမယ့္luhanရဲ့ေျခလွမ္းေတြကအေရွ့ကိုေလ်ွာက္လွမ္းသြားခဲ့ပါတယ္။ေနာက္ျပန္လွည့္မလာခဲ့သလိုတစ္ခ်က္ေလးမွလည္းေစာင္းငဲ့မၾကည့္ခဲ့။ဒီအခ်ိန္မွမတားနိုင္ရင္Luhanကိုထာ၀ရဆံုးရံႈးရေတာ့မယ္ဆိုတဲ့အသိေၾကာင့္ပဲသူေျမေပၚကေနအားယူပီးထလိုက္ကာLuhanဆီကိုေျပးသြားပီးေနာက္ကေနဖက္ထားလိုက္တယ္။

"Luhan...ထြက္မသြားပါနဲ့လား...ဒီတိုင္းေလးပဲေနေပးပါ...ေက်းဇူးျပဳပီးေတာ့ငါလက္ေတြထဲကေနလႊတ္ထြက္မသြားပါနဲ့...မင္းပဲေျပာခဲ့တယ္မလား...ငါတို့ဘယ္ေတာ့မွမခဲြဘူးဆို...ငါတို့လက္ေတြထာ၀ရတဲြထားမယ္ဆို...ေမ့လိုက္ပီလားဟင္...ငါတို့နွစ္ေယာက္ၾကားကအမွတ္တရေလးေတြကိုေမ့လိုက္ေတာ့မလို့လား...ငါဘ၀မွာေလမင္းတစ္ေယာက္ထဲကိုပဲခ်စ္ခဲ့ဖူးတာပါLuhanရယ္...ျမင္ျမင္းခ်င္းခ်စ္ခဲ့မိတာပါ...နာက်င္မႈေတြအမ်ားၾကီးကိုလည္းငါေက်ေက်နပ္နပ္ၾကီးခံယူခဲ့တာပဲ...ငါေလ...မင္းကိုပိုင္ဆိုင္ရပီဆိုတုန္းကဘယ္ေလာက္ေတာင္ေပ်ာ္ခဲ့ရလည္းမင္းသိလား...ငါမင္းနဲ့တသက္လံုးမခဲြပဲတူတူေနသြားခ်င္တာ...ဒါေၾကာင့္မင္းထြက္မသြားပါနဲ့..."

OxygenWhere stories live. Discover now