ညအေမွာင္ေအာက္မွာခပ္ျမင့္ျမင့္အေဆာက္အအံုေတြကတစ္ခုနဲ့တစ္ခုပူးကပ္ေနၾကပီးမေကာင္းဆိုး၀ါးေတြလိုထိုးထြက္ေနၾကတယ္...ဒီေနရာကမေကာင္းမႈေတြက်က္စားရာနယ္ေျမျဖစ္တဲ့အတြက္...ေခ်ာင္က်ကာတိတ္ဆိတ္ေျခာက္ကပ္္ေနတယ္ေလ...
ဒါေပမယ့္ဒီလိုတိတ္ဆိတ္မႈေတြကိုျဖိဳခြင္းလာတဲ့အသံရွိတယ္ေလ...က်ဥ္းေျမာင္းပီးညစ္ပတ္ေနတဲ့လမ္းက်ဥ္းထဲကိုအစဥ္လိုက္.ေမာင္းနွင္လာတဲ့ျပိဳင္ကားသံုးစီးရဲ့စက္သံေတြဟာ..ပတ္၀န္းက်င္တစ္ခုလံုးကိုဖံုးလႊမ္းသြားခဲ့တယ္..
ေနာက္ကျပိဳင္ကားနွစ္စီးကိုကိုဦးေဆာင္ပီးေမာင္းလာတဲ့အနီရဲရဲျပိဳင္ကားကေတာ့..လမ္းေပၚကအမိႈက္ပံုးေတြအကုန္လံုးကိုတိုက္ခ်ကာ....ဘာကိုမွဂရုမစိုက္ပဲ...အၾကမ္းပတမ္းေမာင္နွင္လာခဲ့တယ္...
နံရံေပၚမွာေဆးေတြေပပြေနတဲ့အေဆာက္အအံုတစ္ခုေရွ့အေရာက္မွာ...ရပ္တန့္လိုက္ပီး....အထဲကေနLuhanကမ်က္နွာထားတင္းတင္းနဲ့ထြက္လာခဲ့တယ္...
ေနာက္ကလိုက္လာတဲ့ျပိဳင္ကားနွစ္စီးကလည္းေနာက္မွာတန္းစီထိုးရပ္လိုက္ၾကပီး...အသီးသီးထြက္လာခဲ့ၾကတယ္.....
"ဒီေနရာ...ဒီေနရာ...ေရာက္လာရျပန္ပီကြာ"
Yeolက..ပတ္၀န္းက်င္ကိုမသတီသလိုမ်က္နွာနဲ့ၾကည့္ပီးညည္းသလိုပံုစံနဲ့ေျပာလိုက္ေတာ့....ေဘးမွာရပ္ေနတဲ့Kaiကပုခံုးကိုပုတ္လိုက္ကာ..
"မင္းအခ်စ္ဆံုးၾကီးေၾကာင့္ပဲေလ.."
"hak hak..."
Luhanကေတာ့စကားလည္းမေျပာ...ပီေကကို၀ါးေနရင္းနဲ့ပဲ.....အေဆာက္အဦးမွာရွိတဲ့တံခါးဆီကိုေလ်ွာက္လာလိုက္တယ္..
"ဒုန္း....."
ံတံခါးကိုေျခေထာက္နဲ့ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းကန္လိုက္ေတာ့...တံခါးကေနအေပါက္ငယ္တစ္ခုကေပၚလာပီး...မ်က္လံုးတစ္စံုကLuhanကစူးစမ္းလိုက္တယ္....
"မင္းတို့အေဖေရာက္ေနပီေလ..တံခါးဖြင့္ေပးေတာ့...ဘာလုပ္ေနတာလဲ..ဟြန့္..."
Luhanရဲခပ္ရြဲ့ရဲြ့စကားအဆံုးမွာတံခါးကပြင့္လာခဲ့ပီး...အထဲကေနမ်က္နွာထားတင္းတင္းနဲ့လူတစ္ေယာက္ကထြက္လာပီး...
YOU ARE READING
Oxygen
FanfictionLuhan : "sehun...မင္းအေပၚထားတဲ့ငါ့ရဲ့အခ်စ္ေတြကRomeoထက္ကိုအမ်ားၾကီးသာတယ္..မင္းပတြက္ဆိုအသက္ကိုေတာင္စြန့္လႊတ္ေပးနိုင္သလို..ဘ၀ၾကီးတစ္ခုလံုးနဲ့လည္းငါလဲနိုင္တယ္...မင္းကငါ့အတြက္အရာအားလံုးပါ...." Sehun : "မင္းငါ့အတြက္အသက္စြန့္ေပးစရာမလိုဘူးLuhan... မင္းငါ့အတ...
