Μαθαίνοντας... τον έρωτα

7. Ετοιμασίες για μια μεγάλη νυχτα

Καινούριο κεφάλαιο!! Είναι ανάλαφρο. Θα μπορούσε κανείς να πει πως είναι η ηρεμία πριν την καταιγίδα!! Ελπίζω να σας αρέσει!!! Θα μου άρεσε πολυ να ακουσω την γνώμη σας καλή ή κακη! Και για μια ακόμα φορά θα ήθελα να πω ευχαριστώ που διαβάζετε την ιστορια μου!!

***

Pretty Girls-Britney Spears, Iggy Azalea

Χτυπά το κουδούνι και εγώ τρέχω να ανοίξω την πόρτα.
«Αργήσατε!» Λέω με το που αντικρίζω τα κορίτσια.
«Δεν φταίμε εμείς. Η κυρία από εκεί έκανε τρία χρόνια ωα μαζέψει τα πράγματα της.» Μου λέει η Αυγή δείχνοντάς μου την Ευελίνα με νόημα.
«Καλά μωρέ, έχουμε δύο ώρες ακόμα. Θα προλάβουμε.» Λέει χαλαρά όπως πάντα η Αγάπη.
«Όχι δεν θα προλάβουμε! Θέλω να γίνω υπερπαραγωγή απόψε!» Τους λέω καθώς ανεβαίνουμε την σκάλα.
«Δεν είναι εδώ οι γονείς σου;» Ρωτάει η Ευελίνα κοιτώντας τριγύρω.
«Όχι! Είναι βόλτα. Έχουμε όλο το σπίτι δικό μας.» τους λέω εκστασιασμένη.
«Γουστάρω!» Λέει η Αυγή.
Μπαίνοντας στο δωμάτιο μου τα κορίτσια σκαλώνουν λίγο καθώς βλέπουν να το έχω μετατρέψει, σχεδόν, σε σαλόνι ομορφιάς.
«Καλά ρε Αφροδίτη, τι έκανες εδώ μέσα;» Μου λέει η Αγάπη.
«Απλά έβγαλα ότι θα χρειαστούμε και τα έβαλα έτσι ώστε να μας εξυπηρετούν καλλίτερα.» Τους λέω ανασηκώνοντας τους ώμους.
«Τι άλλο θα έκανε η Αφρό από 'δω;» Λέει με τον απίστευτό, μοναδικό της τρόπο, χρησιμοποιώντας το παρατσούκλι που μου έχει βγάλει, η Ευελίνα.
«Αϊ σκάσε, μπας και αρχίσουμε καμία ώρα λέω εγώ!» της λέω πειραχτικά.
«Ωραία. Με τι ξεκινάμε;» ρωτάει η Αυγή.
«Μαλλιά!» Λέμε εν χορό με την Αγάπη και αυτό μας κάνει να γελάσουμε.
Έπειτα από αυτό ξεκινά ένας σίφουνας καλλωπισμού. Μιας και όπως λένε τα κορίτσια έχω ταλέντο σε αυτόν τον τομέα τις βοηθάω να φτιάξουν τα μαλλιά τους και να βαφτούν. Μόλις τις έχω κάνει κούκλες λέω «Τώρα σειρά μου να γίνω θεά!» και παίρνω πόζα.
«Αϊ τελείωνε ρε ψώνιο!» Μου λέει η Ευελίνα και με σπρώχνει να κάτσω μπροστά στον καθρέφτη και μετά φεύγει μαζί με τια άλλες, για να ντυθούν στο δίπλα δωμάτιο.
Ξεκινάω να κάνω μπούκλες τα μαλλιά μου, που φτάνουν σχεδόν μέχρι την μέση μου. Στην συνέχεια, παίρνοντας τον χρόνο μου, βάφω το πρόσωπό μου. Κάνω μαύρο περίγραμμα στα μάτια μου, για να κάνω το βλέμμα μου πιο έντονο, και τα χείλη μου τα βάφω κατακόκκινα, το χρώμα του πειρασμού. Μετά φοράω το φόρεμα μου. Κοιτώντας το είδωλο μου στον καθρέφτη με πλημυρίζει ευχαρίστηση, καθώς ξέρω πως αν είναι εκεί θα τον τρελάνω, μιας και το μαύρο μου φόρεμα είναι στενό και αγκαλιάζει το σώμα μου με τον πιο υπέροχο τρόπο, τονίζοντας όλα τα σωστά σημεία.
Την στιγμή μου φοράω τις γόβες μου και σηκώνομαι, η Αυγή ανοίγει την πόρτα και πριν ακόμα με δει αρχίζει να λέει « Άντε μωρή, ακόμα να ετοιμαστείς;» Με το που τελειώνει την φράση της, με παρατηρεί και μένει λίγο και λέει. «Μωράκι τα σπας!»
«Ευχαριστώ! Έκανα ότι μπορούσα.» Της απαντάω δείχνοντας με από πάνω μέχρι κάτω. Τότε ακούγεται ένα χτύπημα στην εξώπορτα. «Καλά από τώρα ήρθαν;» Λέω πιο πολύ στον εαυτό μου παρά στην Αυγή.
«Εεε... Πάμε κάτω και θα δεις.» Με προτρέπει, και με τον τόνο που έχει η φωνή της ξέρω πως κάτι ετοιμάζει.
Κατεβαίνω τις σκάλες γρήγορα και με το που ανοίγω την πόρτα μένω παγωτό. Ανοιγοκλείνω τα μάτια μου, για να βεβαιωθώ ότι βλέπω σωστά. Η Λουκία, η φίλη μας του λατρεύουμε μα μένει Αθήνα και την βλέπουμε σπάνια, είναι μπροστά μου και γελάει. Μια τσιρίδα ξεγλιστράει από τα χείλη μου και την βουτάω στην αγκαλιά μου.
«Τι κάνεις εδώ βρε τρελή;» την ρωτάω ενώ της σφίγγω ακόμα στην αγκαλιά μου.
«Δεν μπορώ να ανασάνω.» Μου λέει υπερβολικά κωμικά και την αφήνω. «Δεν έχω σχολείο την Δευτέρα, έμαθα πως θα κάνετε χοροεσπερίδα και να 'μαι. Τριήμερο στο χωριό. » Μου λέει δείχνοντας τον εαυτό της.
«Και να φανταστώ δεν έχω τίποτα να κάνει με τον Χρίστο;» Την ρωτάω ανασηκώνοντας το φρύδι και τραβώντας την μέσα.
«Που σου 'ρθε καλέ; Το αγόρι μου θα ερχόμουν να δω;» Λέει γελώντας. Όταν σταματά, με εξετάζει από πάνω ως κάτω.
«Έχω κάτι;» Λέω κάπως ανήσυχη, αφού απόψε θέλω να είμαι εκθαμβωτική.
«Τίποτα... Αλλά άμα δεν σου κάτσει αυτός που θες απόψε, σου κάθομαι εγώ.» Μου λέει και μου κλείνει το μάτι.
«Ανώμαλο.» Της λέω σπρώχνοντας την παιχνιδιάρικα.
«Τα ξέρει αυτά ο Χρίστος;» Ρωτάει η Αγάπη ρίχνοντας μισό μπουκάλι λακ στο μαλλί της.
«Αυτό θα το πάρω εγώ για να μην πεθάνουμε από αναθυμιάσεις.» Λέει η αυγή στην Αγάπη παίρνοντας της το μπουκάλι από το χέρι.
«Έτοιμές;» Ρωτάει η Ευελίνα μπαίνοντας στο δωμάτιο « Τα παιδιά θα είναι εδώ σε δύο λεπτά.»
«Φέρνω το μπουφάν μου από πάνω και είμαι έτοιμη.» Λέω και ενώ ανεβαίνω τις σκάλες ακούω να λέει η Ευελίνα:
«Δεν είναι κούκλα σήμερα;» Και η Αγάπη να συμφωνεί μαζί της.
«Σας έμοιασα!» φωνάζω πάνω από τον ώμο μου.
«Καλά βιονικό αυτί έχει;» Λέει η Αυγή.
«Ναι!» Φωνάζω και ακούω γέλια.
Όταν κατεβαίνω κάτω, τα παιδιά μόλις έχουν μπει μέσα.
«Άντε πάμε.» Λέει ο Νίκος.
«Ναι. Φύγαμε.» Του λέω και παίρνω τα κλειδιά μου από το τραπεζάκι. Εκείνη τη στιγμή με πιάνει από την μέση ο Μάκης και λέει:
«Μου έχετε γίνει όλες μαναράκια σήμερα! Τρελές μου!» Και με φιλάει στο λαιμό, όπως κάνει συνέχεα με όλες μας.
«Ξεκόλλα! Ξεκόλλα! Θα μου κάνεις πιπιλιά.» του λέω σπρώχνοντας τον και φεύγουμε από το σπίτι.

***

Αν σας αρέσει ιστορία μου please

Vote

Add

Comment

Love you all❤