ADI GÜZELİM

15

Öğlen arasında hava almak için David'le bahçede oturuyorduk. Bizim olduğumuz tarafa doğru yürüyen bir çift dikkatimiçekti.

Kızın kim olduğunu anladığımdaysa mideme yumruk yemiş gibi hissettim. Zeynep'ti.

Durdular ve yanındaki gözlüklütip ona bir şeyler söyledi. Duydukları hoşuna gitmiş olacak kiZeynep'in yanakları kalbime bıçak saplarcasına kızardı, al aloldu.

Onun bu haline bakarak gülümseyen o tipi yumruklamakistedim. Ne oluyordu bana? Neden böyle saçma sapan şeyler hissediyordum? Kafamın içinde dönüp duran soruların cevaplarınıbilmiyordum ama bildiğim bir şey vardı; onların yan yana olması beni sinir ediyordu.

Ani bir kararla yerimden kalktım veDavid'in masanın üzerinde duran montunu üzerime giyip, kapüşonunu kafama geçirdim. Hızlı adımlarla onlara doğru yürümeye başladım.

Yaptığım şeyin yanlış olduğu Zeynep'in omzuna çarpınca kafama dank etti. Koşarak yanlarından uzaklaştımve ilerideki ağaçların birinin arkasına saklanıp öylece kaldım.Bu yaptığımın hiçbir açıklaması, hiçbir bahanesi yoktu.

Hepsio çatlak kız yüzündendi, böyle davranmama o sebep oluyordu.Yoksa ben böyle anlamsız şeyler yapacak bir adam değildim.

Kendimle hesaplaşmam bitince montu üzerimden çıkardımve en yakındaki çöp kutusuna attım; Zeynep'in, David'in üzerinde görüp hatırlama riskini göze alamazdım.

Geri döndüğümde David'e acilen tuvalete gitmem gerektiği, montunun tuvalette yere düştüğü, bu nedenle de çöpe attığım yalanını söylemek zorunda kaldım.

Yani o kız yüzünden, enyakın arkadaşıma yalan söyledim.Tüm bu olanların suçlusu o!

Suçunun ne olduğunu tam olarak söyleyemesem de o işte!

Hepsini o yaptırıyor bana!