İmtihan

10.Bölüm

"Ne istiyorsun Aylin?Söyle de bileyim"dedim.

"Seni sevmediğimi bilmeni istedim.Seni sevmedim.İticisin"

Kollarımı göğsümde birleştirerek alayla sordum."Hadi ya,öyle miyim?"

"Öylesin tatlım."

Ona doğru bir adım attım."Bildiğim şeyleri söylemene gerek yok.Ne kadar itici olduğumu biliyorum."dedim ciddi bir tavırla.

"Eh,bu da iyi."dedi eğlendiğini belli eden ses tonuyla.

"Biliyor musun,boş insanlarla uğraşacak vaktim yok gerçekten.Seni kendi dünyanla baş başa bırakıyorum."

Alayla bana bakıp o da bana doğru bir adım attı."Beni kendi dünyamla baş başa mı bırakacaksın?Hadi ama,kendi kabuğuna çekilen sensin,ben değil."

Dudaklarımı birbirine bastırarak başımı önüme eğdim.Yanına ulaşıp birkaç saniye bekledim."Emin ol bazen yalnızlık,insanlardan kaçmanın en iyi yoludur."diyip okul binasından içeri girdim.

Sınıfa girince Savaş yanıma geldi."Aldın mı kitap."

Gülümseyip,"Evet,aldım çok güzel bir kitapmış.Hemen okumak istiyorum.Bilirsin,kitapları severim."dedim.

Sırıtıp,"Bilmez miyim,bazen bizden kaçıp kitap okurdun gizli gizli.Biz ne kadar bırak artık şu kitabı desek de bizi dinlemezdin."dedi.

Dudaklarımı büzdüm."Ama onlar benim her şeyim.Ne yapayım?"

"Aman,her şeymiş"dedi gözlerini devirerek.

"Hey,sen sevmiyor olabilirsin ama ben seviyorum"

"Sıkıcılar gibime geliyor,ne yapayım yani?"

"Ama sen hiç okumadın ki sıkıcılar gibime geliyorlar diyorsun.Okusan anlayacaksın ne kadar güzel olduklarını"

"Sen kitaplara değer veriyorsun da,ne bileyim işte..."

Sır verecekmiş gibi elimle yaklaş işareti yaptım.Yaklaşınca kulağına"Biliyor musun,kitaplara çok değer veriyorum ama size verdiğim değer kadar değil.Sizi seviyorum."diye fısıldadım.

Kollarını belime sararak sıkıca sarıldı.Hiç bırakmayacak gibi...Sahiplenirce...Sıkıca...

Ben de ona sarıldım.Sıkıca...Kafamı omzuna yaslayarak sarılmaya devam ettim.

"Aslında..."diye başladı."Kitapları bizden daha çok sevmen gerekirdi.Biz seni bıraktık ama onlar seni hiçbir zaman bırakmadılar."

Daha sıkı sarıldım her bir kelimesinde.Çok daha sıkı...Bir daha asla beni bırakamazsınız der gibi...Bunu dışarı da aktardım."Beni asla bırakamazsınız,asla ama asla bırakamazsınız.İzin vermem buna.Bir daha yıkılamam,bir daha ölemem.Ben bir ölüyken sizin sevginiz beni diriltti.Bir da ölmek istemiyorum.Bir daha senin yemeklerin olmadan yaşamak istemiyorum,Volkan'ın kokusu olmadan yaşamak istemiyorum,Ege'nin yumuşak yanağı olmadan yaşamak istemiyorum"diyip bu sefer kemiklerini kırarcasına sarıldım.

"Bir daha sizsiz olmak istemiyorum"

"Bir daha bizsiz olmayacaksın"dedi emin bir şekilde.

Geri çekildi"Seni seviyorum minik kardeşim"

"Seni seviyorum koca ağabeyim"

Gülerek burnumun ucunu öptü."Bu kadar duygusallık yeter" Onu onayladım.

"Hey,biz yokuz diye nasıl da sarılıyorlar.Görüyor musun Volkan"dedi Ege.

"Salak"diyip omzuna vurdum Ege'nin."Siz varken de sarılırım herhalde"