from only a Rogue to the Warrior (herschrijven)

Hoofdstuk 6 : Opgejaagd

de volgende ochtend

" Layne, wakker worden " hoorde ik in mijn oor gefluisterd worden. " wat ?". vroeg ik half gapend. " we moeten gaan ". " laat me nog even liggen ". " Layne kom op ". ik keek op en ik zag Jake recht voor mijn neus zitten. " wat is er nou ?". " opstaan, we moeten nu meteen vertrekken " zei hij op een sirieuse toon. " waarom ?" vroeg ik aan hem. " ik ging jagen en verder op zag ik een groepje wolven rennen " kreeg ik als antwoord. " wat ! wat doen we hier nog dan ? we moeten gaan !". ik stond direct op en pakte mijn tas die ik had gekregen toen ik verstoten werd. " kom je nog Jake ?" vroeg ik aan hem want hij zat nog steeds op de grond. " wat ? ... o ja, ik kom eraan ". hij stond ook direct op toen hij dat zei. " welke kant op ?" vroeg hij. ik zuchte even en zei " je moet veranderen ". " waarom ?". " omdat we dan sneller zijn " zei ik op een duh toon. " is goed, wacht hier ". hij liep richting een boom en ging daar achter staan. op een gegeven moment toen Jake nog niet klaar was hoorde ik een geluid wat niet uit de richting van hem kwam. " Jake ga nu geen spelletjes spelen met me " zei ik tegen hem. " hoe bedoel je ?". " ik weet heus wel dat je achter me staat ". " wat ? ik sta gewoon nog hier hoor " hoorde ik hem zeggen. er klopt iets niet want ik hoorde Jake iets zeggen van voor maar ik hoor ook iets achter me. ik draaide me 180 graden om en ik zag een grootte groep wolven staan. " Jake ?" vroeg ik een beetje bang. " wat is er nou weer ?" zei hij en met dat gezegt kwam hij in zijn mense gedaante terug naar mij. " k-kijk " ik wees naar de grootte groep wolven en zag al gou dat Jake geschokt van de groep wolven mij aan keek. " rogue's !" hoorden we van achter de wolven komen. Jake kwam paal naast me staan een verluisterde in mijn oog " op 3 rennen we weg ". " hoe be... " en ik werd onderbroken door Jake die zei " 1 ". " oke, ik snap je ". " 2 ". en na de 2 zeiden we tegelijkertijd " 3 ". we rende als een speer naar achter en Jake riep naar me " verander !". moet ik nu echt veranderen ?. ik zag Jake naast me wel veranderen. zijn kleren scheurde helemaal uit elkaar en er verscheen weer een grijze wolf. ik keek even over mijn schouder naar achter en zag de grootte groep wolven achter ons aan rennen. ik heb geluk dat ik snel ben maar zij waren toch nog net iets sneller. ik probeerde ook te veranderen en het lukte ook nog. mijn kleren scheurde uit elkaar en beleef in stukjes liggen op de grond. in 1 keer ben ik veranderd in een wolf. meestal lukt het me pas na de 3 keer ofzo. Jake keek mij aan en het leek wel alsof hij geschokken was want hij happende een keer. " kom op Layne ! we moeten sneller zijn dan hun " zei Jake via de link. ja, we hebben een link gemaakt. dat leek ons wel handig voor zulke situaties. toe. ik hoorde wat hij zei gaf ik alles op alles om sneller te gaan. na een tijdje gerend te hebben zijn er van de groep wolven een paar afgevallen omdat hun niet meer verder konden. " oke Layne, je moet nu goed luisteren naar wat ik zeg ". " oke, wat is er ?". " we rennen tot die bomen en als we daar zijn hoeken we af naar rechts "." is goed ". we rende naar de bomen die Jake aangaf en we hoekte af naar rechts. de groep wolven achter ons hadden teveel snelheid om af te hoeken dus dat was een goed idee van Jake. " dit gaat ons lukken " zei ik tegen hem en hij kreeg een kleine glimlach op zijn gezicht. " waar nu heen ?" vroeg Jake aan me. " daar !" en ik knikte naar een boom. " daar kunnen we ons in verstoppen ". " goed idee ". we rende naar de boom heen en ik zette mijn nagels in de schors. Jake ging in de boom tegenover de boom waar ik in zat zitten. de groep wolven, teminste wat er nog vanover was, het verbaast me dat hun geen goede conditie hadden, kwamen steeds dichterbij en op een gegeven moment stonden ze gewoon naast de bomen. ze keken helemaal om zich heen en zagen ons niet eens. ik hield me adem zo in dat ze me niet eens hoorde zuchten of ademen. na ongeveer een minuut of 3 gingen ze weg en toen liet ik een kleine zucht uit mijn mond. ik keek Jake aan met een glimlach en hij lachte terug. " daar zijn we vanaf " zei ik zacht tegen hem. " dat kun je wel zeggen ja " zei hij terug. ik begon zachtjes te grinneken en Jake deed het met me mee. " dan ga ik me maar even omkleden " zei ik tegen hem. " goed plan ". we klommen allebei weer uit de bomen en we verstopte ons achter wat struiken en bosjes om weer terug naar onze mense gedaante te veranderen. ik trok even gou een spijkerbroek en een zwart hempje aan, kwam achter de bosjes weg waar ik achter stond en riep " Jake ben je klaar ?". " als je me in kleren wilt zien dan is het een nee " grapte hij. ik begon te lachen van wat hij zei. " klaar !" hoorde ik hem even later roepen en hij kwam inderdaad achter de bosjes vandaan. hij had een jogingbroek aan maar geen shirt. " vergeet je niet iets ?" vroeg ik aan hem en ik keek naar zijn buik. " ik heb geen shirt bij me, dus nee " kreeg ik als antwoord. ik pakte mijn tas van mijn rug en keek er even in. " je moet wat aandoen, hier " en ik gaf hem een t-shirtje. " hij is misschien een beetje te klein maar het is beter dan niets ". hij pakte het aan en trok het over zijn hoofd heen. " hij past perfect hoor " zei hij tegen me. " weet je het zeker ?". " ja ". " oke, wat jij wilt ". ik draaide me om en liep weg. " waar ga je heen ?" hoorde ik Jake achter me roepen. " wat dacht je, we moeten nu maken dat we hier weg komen, ze zijn nog steeds naar ons op zoek weet je nog ". hij kwam naar me toegerent en ging naast me lopen. " oke, welke kant op ?". " even denken " en ik snoof een keer in de lucht. " die kant op " en ik wees naar de plek waar het bos groter werd. " is goed ".
.
na even gelopen te hebben, hebben we even een pauze genomen en hebben we even gekletst. " hoe zit dat eigelijk ?" vroeg ik aan Jake. " hoe zit wat ?" vroeg hij terug aan me . " toen ik een ' reis naar het verleden ' maakte zat ik in een brandend huis, ik schreeuwde steeds om hulp en toen hoorde ik ene Wouter, hij zat zelf ook vast in de vlammen en redde het zelf niet, hij riep steeds dat het goed zou komen maar hij kwam steeds niet en ik wist niet wat ik moest doen, ik werd dus geraakt daar een steekvlam op mijn kuit en schreeuwde het uit van de pijn, toen kwam jij, stelde me gerust en tilde me op, het leek wel alsof je helemaal geen last had van de vlammen ". " dus wat is nu je vraag ?" vroeg hij aan me na het verhaal. " hoe kan het dat jij geen last had van die vlammen ?". " mijn gave " zei hij lachend. " je hebt een gave ?" vroeg ik aan hem. " ja ". en ik begon ook te lachen. " wauw, dat is, dat is geweldig " zei ik vrolijk terug. " wil je zien ?" vroeg hij aan me. " ja tuurlijk, laat snel zien ". hij ging staan en stak zijn arm uit. zijn hand had hij in een vuist vorm en vroeg " klaar ?". ik knikte en zijn vinger deed hij langzaam recht. er kwam langzaam een vuur vlam tevoorschijnt waardoor ik een O vorm met mijn mond maakte. ik was gewoon helemaal sprakeloos. " wat vind je ervan ?" vroeg hij aan me. " h-het i-is gewoon prachtig " gaf ik hem als antwoord. " echt ?". " ja tuurlijk, ik wou dat ik dat kon ". hij begon te grinneken. ik stond op om beter naar de vlam te kijken, het was gewoon zo mooi om te zien. " heb jij eigelijk wel een gave ?" vroeg hij opeens aan me. ik begon weer te denken aan vroeger en zag dat ik wel een gave heb, het is alleen een verschrikkelijke, als ik alleen naar iemand kijk en denk aan iets dan voeld diegene pijn, bijvoorbeeld als ik kijk naar een arm van iemand dan voeld diegene pijn in zijn arm, alleen als ik te lang ernaar kijk dan kan zijn of haar arm verlamt raken of zelf nog erger, de dood. " Layne ?" hoor ik opeens. " sorry wat ?". " je was weer even weg ". " sorry " zei ik maar terug. " geeft niet " en Jake gaf me een glimlach. " maar heb je een gave ?" vroeg hij weer aan me. " helaas wel ja ". " wat is daar helaas aan ? dat is toch geweldig ". " ja, een gave hebben is geweldig maar niet mijn gave ". " wat is je gave dan ?". ik zuchte een keer en zei " het is gewoon te erg voor woorden ". " laat me maar gewoon een keertje zien " zei hij. het was even stil en om de stilte te verbreken vroeg ik maar " zullen we maar wat eten ?". " ja is goed ". ik pakte mijn tas en keek wat er allemaal nog in zat. " we hebben nog een rauw haasje ". " oke, ik maak wel even een vuurtje " en hij begon weer te lachen. ik snapte direct waarom hij moest lachen. hij moest lachen omdat hij binnen 5 minuten een goed vuurtje kan maken door zijn gave. nu komt zijn gave goed uit want ik kan totaal geen vuurtje maken.
.
Jake heeft het vuurtje gemaakt en ik heb de oneetbare deeltjes van het haasje eraf gesneden met de zakmes die in mijn tas zat. we gingen allebei rond het vuurtje zitten zodat we ook nog warm bleven en ondertussen ons eten een beetje konden opwarmen. " het valt niet mee om een rogue te zijn he Layne " begon Jake opeens. " om eerlijk te zijn helemaal niet nee " zei ik terug. " ik bedoel, het is niet zo ontzettend moeilijk voor me omdat ik ongeveer 6 jaar lang in een cel heb gezeten en daar bijna geen eten kreeg dus weinig eten ben ik wel gewend maar je moet altijd opletten en op je hoede zijn " vertelde ik hem verder. " hoe gaat het eigelijk met je kracht " vroeg hij daarna. " hoe bedoel je ?". " ik bedoel, je hebt de heletijd niets anders gegeten dan boterhammen, tenminste tot je verstoten werd, ik denk dat je na dat je verstoten bent niets anders hebt gegeten dan vlees van dieren ". " ja dat klopt, wat wil je daarmee zeggen Jake ?". " je hebt niet alle bouwstoffen binnen gekregen om helemaal fit te zijn ". ik voelde me eigelijk ook niet zo op en top nu hij het zegt. " we gaan morgenochtend trainen, als je niet helemaal fit bent dan is het ook lastiger om te overleven, ik bedoel kijk " en hij pakte mijn arm vast. " daar zitten ja bijna geen spieren aan ". ik zuchte een keertje en zei tegen hem " je hebt gelijk ". ik gaapte een keer waarvan Jake zei " ga nu maar even slapen dan blijf ik wel even op de wacht, oke ?". " is goed ". ik stond op en probeerde in een boom naast het vuurtje te klimmen. ik was er bijna tot ik door iets geraakt werd en mijn laatste beetje kracht verloor. ik viel naar achter en kwam plat op mijn rug op de grond terecht. " Layne !" hoorde ik Jake nog roepen en hij rende mijn kant op. ik kon niet bewegen en ik zag allemaal zwarte vlekken. " Jake " mompelde ik nog zachtjes en na dat ik dat zei werd alles zwart.

TY voor het lezen van hoofdstuk 6
ik hoop dat jullie het leuk vonden
LY all ❤️💛💚💙💜

als jullie het nog niet hebben gezien koppel ik bij elk hoofdstuk een foto. jullie moeten wel een beetje letten op de foto die erbij staat want bijv. bij hoofdstuk 5 kwam Jake erbij. op de foto van dat hoofdstuk kun je Jake in zijn wolf gedaante zien en bijv. bij hoofdstuk 1 zie je Layne in haar wolf gedaante.
wat vonden jullie van deze hoofdstukken ??
XX Sita_dv

vergeet niet 🔽
like ? comment ? follow ?