from only a Rogue to the Warrior (herschrijven)

Hoofdstuk 14 : verdwenen

Jake
" Jake ! het is erger geworden ! m-mijn tanden en mijn n-agels !" riep Layne via de link. een kleine zachte schrik verliet mijn mond. dit is niet goed !. ze moet hier nu weg !. " je moet hier nu weg !". " maa... ". " geen gemaar Layne, als iemand je zo ziet worden we opgejaagd en dat zou geen leuke gevolgen hebben voor heel de wolvenwereld " beveelde ik haar. ze knikte een keer en probeerde langs ons 2 heen te lopen zonder haar gezicht, handen, ogen en haar te laten zien. " waar moet ik heen ?" vroeg ze aan me. " ga naar het bos waar we vandaan kwamen, verstop je als je er bent, ik kom eraan" antwoorde ik haar. " waar gaat zij heen ? blijf staan jij !" riep de meneer die voor me stont en zich wou omdraaien om Layne weer vast te pakken. ik was hem te vlug af en pakte zijn arm. " laat haar gaan " zei ik even sirieus. de meneer wist volgons mij niet meer wat heb overkwam want hij keek me onbegrijpelijk aan. " en wat wil je eraan gaan doen ?". dit was de druppel !. hij moet met zijn handen van Layne afblijven ! ... ookal is het een mens. ik concentreerde me op mijn gave en al gou voelde ik mijn hand, waarmee ik hem vast had, warmer en warmer worden. kleine zweetdruppeltjes vormden zich op zijn hand. ik probeerde de warmte naar hitte te brengen door beelden van Layne als ze pijn heeft. " dit was een grootte fout van u !". het voelde alsof mijn ogen in vuur en vlam stonden. de meneer begon zwaarder te ademen en een kleine piep van het huigen galmden in mijn oren. " wie ben jij ?". toen hij dat zei hoorde ik in de verte een harde gil. Layne !. ik moet naar haar toe, nu !. ik duwde de meneer tegen een muur aan en legde mijn duim op zijn voorhoofd. bijna alle energie wat ik in me had stuurde naar mijn duim toe. alle hitte wat ik in me had gleed van mijn hand naar mijn duim toe. " ik ben geen wie, ik ben een wat ". dat waren de laatste woorden wat ik zei voor ik er een einde aan maakte. ik haalde mijn hand weg en zo viel hij neer op de grond. en nu naar Layne. ik rende het steegje uit en volgde de geur van haar. ze had het bos zo te ruiken wel gehaald maar ik rook haar verder niet meer. " Layne !" riep ik. even hoorde ik niets tot ik toch iemand " Jake !" hoorde roepen. " Layne !". " help me !". zo snel als ik kon probeerde ik haar geur op te vangen maar vond niets. dit is niet goed ! helemaal niet goed ! ze heeft haar innerlijke wolf nog niet onder controle dus als ze zich ook maar even kwaad of bang voel en ik ben er niet dan neemt de innerlijke wolf haar lichaam weer over en kan niemand haar stoppen behalve een beschermer zoals ik. ik moet haar nu vinden. ik ging op mijn voeten en handen staan in de hoop dat ik dan alles beter kon zien. iets hielt de verbinding tegen tussen ons 2, maar wat ?. nu veranderde ik in mijn wolf en begon te zoeken. het enigste wat ik vond was de ketting wat ze had gekregen.

Layne
ik was rennen aangekomen bij het bos waar we vandaan kwamen. iets klopte hier niet. ik voelde een aanwezigheid rond me heen maar ik zag niemand. ik haalde mijn handen uit mijn zakken en deed mijn ogen weer normaal open. met grootte ogen keek ik naar mijn nagels. ze bleven maar groeien en groeien. Layne blijf rustig. je kan het wel. geloof in jezelf. Jake komt er zo aan. er is niet aan de hand. het komt allemaal goed. zo probeerde ik mezelf gerust te stellen. op een gegeven moment werd ik door iets op de grond geduwd. " Jake ?" mompelde ik in de hoop dat het Jake was. ik draaide me om en zag dat het Jake niet was. " jij komt met mij mee " zei degene die bovenop me zat. ik stribbelde tegen maar het lukte niet, ik was nog steeds te zwak. " blijf alsjeblieft bij me uit de buurt " zei ik met een angstige stem. ik kon mij wolf niet meer onder controle houden. de angst nam nog voor mijn innerlijke wolf mijn lichaam over. " ik wil je geen pijn doen ". ik werd opgetild en door 2 gespierde armen vast gehouden. " Layne !". Jake, het was Jake. ik probeerde zijn naam te roepen maar het lukte niet wat een hand zat voor mijn hand. ik probeerde hem eraf te halen en het lukte even om zijn naam te zeggn. " Jake !". tranen rolde even in mijn oog hoeken en een paar berijpte mijn wangen. " Layne !" hoorde ik Jake weer. " help me !". mijn innerlijke wolf nam mijn lichaam over, ik kan er nu niets meer aan doen. door de wolf stopte ik met tegenstribbelen maar mijn angst gevoel bleef hangen. " laat, me, los " zei de wolf nu via mij. ik voelde de grip van degene die me vast had verstevigen en als gou voelde ik nog meer armen om me heen, ik gok zon 6 armen. mijn vingers begonnen weer te schokken, mijn ogen stond wagenwijd open en ik begon te trillen. " wat gebeurt er ?". " let er niet op, neem haar mee, nu !". " sorry Jake ". " Lay... " voor hij me naam af kom maken verbrak ik de link. " kijk me aan !" hoorde ik opeens. " da-t wil je niet " zei ik met tegenstribbeling. " kijk me aan !". " als je het echt zo graag wilt, oke dan maar " weer mijn innerlijke wolf. de wolf tilde mijn hoofd omhoog en ik stond oog in oog met een jongen. " daar gaan we dan, eindelijk, dit word leuk " de stem van de wolf klonk nu ook in mijn hoofd. ik schrok van wat ze zei. de jongen had het in de gaten en dook aan de kant voor dat mijn wolf mijn gave gebruikte op hem. " alsjeblieft, laat m-me gaan, als-je-blieft ". " dat gaat niet zo makkelijk, je komt niet van ons af ". ik werd nu op mijn knieën op de bron gedrukt en voor ik het wist kreeg ik een harde klap tegen de zijkant van mijn hoofd aan. " dus jullie willen het zo spelen he !" wolf. ik keek naar de lucht. " het spijt me Jake " zei ik naar boven. mijn mond werd geopend en er was een lange, vele lichtstraal. met een bonk viel ik op de grond en ik werd meegenomen door het donkere.

sorry, iets korte hoofdstuk
ik hoop dat jullie het toch leuk vonden.
fijne kerstdagen !!!

like ? comment ? follow ?