from only a Rogue to the Warrior (herschrijven)

Hoofdstuk 12 : Verjaardag

een paar weken later
Layne
spijt. het woord waar ik alleen nog maar aan kan denken. ik heb spijt van alles wat ik heb gedaan. ik verdien mijn leven niet. ik heb mensen vermoord zonder reden. ik wist niet wat me bezielde. het enige waar ik aan kan denken is de angstige blik van de mensen die ik verwond heb of gedood. gedood, klein woord met een grootte betekenis. " Layne " hoorde ik iemand zeggen. ik keek op en zag Jake met een glimlach voor me staan. " Jake, wat is er ?". hij pakte mijn hand vast en sleurde me mee naar een prachtige bloemenvelt. " wat is er nou ?". ik kreeg geen antwoord, ik hoorde alleen het gelach van Jake. wat zal er zijn ?. hij stopte met lopen, draaide zich naar mij toe en zei " wacht hier, oke ?". ik knikte een keer als antwoord dat ik wachtte. hij grijnste een keer maar dan op de goede manier en rende weg. ik wou achter hem aan rennen maar besloot toch om het niet te doen. ik voel me niet op mijn gemak zonder hem. wel logisch want we hebben al veel dingen samen meegemaakt en hij hielp me altijd waneer het nodig was, hij is er altijd voor me geweest, in goede en slecht tijden. " kom maar !" hoorde ik Jake roepen. ik liep vooruit maar bij de eerste stap wat ik zette twijfelde ik even. zou ik gaan ? ik weet niet eens wat er is. ik nam een keer diep adem en besloot om toch te gaan. toen ik Jake zag kreeg ik opeens een warm gevoel. hij stond met zijn armen wijt open en om hem heen zag ik prachtige zonnebloemen. " gefeliciteerd " zei Jake met een zuivere stem. mijn mond viel op, ik was even sprakeloos. " w-wat is dit allemaal " zei ik ongelovig tegen hem. " je 17 verjaardag ". ik kreeg een lach op mijn gezicht en tranen vormden zich in mijn ogen. " waarom huil je ?". " geluks tranen " zei ik zacht. ongelofelijk dat hij dit voor me heeft gedaan. ik deed mijn handen voor mijn mond en Jake kwam naar me toe gelopen. "  gefeliciteerd " zei hij weer terwijl hij me in een knuffel wikkelde. " dat je het nog weet ". " ik zou toch nooit je verjaardag vergeten ". 6 jaar, 6 jaar lang heb ik geen verjaardag gehad. " bedankt ". " geen dank " en hij grinnekte een keer. " nee, Jake, bedankt, voor alles ". wat zou ik zonder hem moeten ?. hij is het, hij is de gene die me steeds aan het lachen maakt, me trootst als ik verdriet heb en me help in goede en slechte tijden. " Jake ?". " ja ?". " ik weet niet wat ik zonder je moest ". hij lachte een keer en keek me recht in mijn ogen aan. " ik weet ook niet wat ik zonder jou moest " zei hij en hij gaf me een kusje op mijn hoofd. ik voelde bloed naar mijn wangen stromen, ik ben aan het blozen. " kom, we gaan iets eten ". hij wenkte me dat ik hem moest volgen en we kwamen uit op een mooi groot grasveldje met 2 bomen in het midden. we liepen in de richting van de bomen en we gingen eronder zitten. " weet je zeker dat dit een goed moment is om mijn verjaardag te vieren ?" zei ik en ik maakte een gebaar naar mijn kleding, ik had een opengescheurde broek aan met een wit hempje, dat ik zo al eigelijk weken aan had. " maak je niet druk, ik zie er bepaald ook niet zo goed uit " antwoorde hij geruststellend. ik gaf hem een glimlach en ging toen toch maar zitten. " dus ... vertel eens wat meer over jezelf " begon ik maar. " oke, uuummm, ja, waar moet ik beginnen " antwoorde hij terwijl hij diep zat na te denken. " ik ben 17 jaar oud en eigelijk anderhalve maand ouder dan jou " begon hij maar hem zijn verhaal. " ik heb geen broers of zussen dus ben ik enigskind. uuummm, ik ben dus jou beschermer ". eigelijk wist ik al die dingen al maar anders kwam er zoon ongemakkelijke stilte. " wacht Jake ... ". " ja ?". " de eerste keer toen mijn ' innerlijke wolf ' zeg maar, verscheen, toen zei jij een woord wat ik niet echt begreep ". " en dat woord is ?". " warrior " toen ik dat woord zei werd hij even heel sirieus, en Jake wordt niet zo snel sirieus. " dat is zeg maar iemand die heel sterk is en snel en doordringt door 1 of andere bron en een warrior die vecht tegen zichzelf of een 2e persoon ". ik dacht even diep na maar toch knikte ik als antwoord dat ik het begreep. " maak je maar geen zorgen Layne, het komt allemaal wel goed, en ik help je daarmee, want naja dat is mijn taak nou eenmaal he ". " ik maak me ook geen zorgen maar wat nou als ik een onschuldig iemand pijn ga doen door mijn innerlijke je weet wel ". " komt wel goed ". " oke ".
.
we gingen zo nog even verder praten, we hebben het spelletje waarheid, doen of durf gedaan en we hebben een rondje gewandeld. het was echt gezellig. ookal hebben Jake en ik niet veel dingen om echt een geweldige verjaardag te maken, dit was de beste verjaardag die ik ooit heb gehad. ik mis mijn moeder en mijn broer wel een beetje maar niet zo veel dat ik terug zou gaan. door deze verjaardag moet ik wel aan ze denken maar wat ze mij hebben aangedaan ga ik echt niet terug. dat zou het allemaal alleen maar erger maken. ik wil niet dat mijn moeder en mijn broer Brandon iets overkomt, maar daar moet ik me nu niet druk om maken, als er echt iets ergs gebeurt met hun dan pas ga ik een kijkje nemen, eerder niet, ik heb daar niets te zoeken. " Jake, mis jij je ouders eigelijk niet ?" vroeg ik aan Jake. " een beetje, maar wat wil je dan, het zijn wel mijn ouders en ik denk dat jij er hetzelfde over denkt " kreeg ik als antwoord. " zou jij als je de kans hebt teug gaan Layne ?". " ik ga niet terug naar hun, Jake, ze hebben me gemarteld, ze hebben me laten verhongeren, mijn broer Levi heeft volgons mij nooit van me gehouden en mijn vader schaamt zich gewoon voor me, als er echt iets ergs zou gebeuren met mijn moeder of Brandon dan zou ik heel misschien even een kijkje nemen maar de kans is klein, en we zouden toch geen 2e kans krijgen om terug te komen ". Jake knikte begrijpelijk. " ik snap het ". " ik bedoel, ik hou wel van ze maar ik wil ze geen pijn doen en als ik terug zou komen dan maak ik het toch alleen maar erger en dan gaat het verhaal weer overnieuw ". Jake knikte nog een keer. ik begon even weer te stressen waarom Jake zei " Layne, doe rustig anders komt je 2e kant weer omhoog en dat willen we niet he ". " hou kan ik dat eigelijk voorkomen ?". " je kan het zo onthouden, als je een goed gevoel hebt zoals blijdschap, vertrouwen of je bent gewoon rustig gebeurt er niets maar als je boos, kwaad of zelf woedend bent komt je innerlijke wolf naar boven die je lichaam overneemt, je moet ook uitkijken voor als je niet in jezelf vertrouwt of als je verdriet hebt kan al je gevoel uit je met een grootte schok weg lopen, dan voelt iedereen in je omgeving een soort van schok door de grond of worden ze een soort van weggeblazen door je gevoel ". " oke, ik zal het proberen ". Jake gaf me even een speels duwtje tegen mijn schouder aan gevolg door ik die hem een iets harder duwtje in zijn zij geef. " het lukt je wel ". hij begon te lachen en ik lachtte net zo goed met hem mee. wat zou ik zonder hem moeten, hij maak me alweer aan het lachen zelf op zoon moment. " denk er gewoon niet te veel over na ". " oke ". " je bent mijn beste vriend Jake " zei ik en ik legde mijn hoofd op zijn schouder onder het lopen. " jij ook die van mij " en hij gaf een klein kusje op mijn hoofd waardoor ik weer even licht rode wangen kreeg. hij moest er gewoon van lachen. " schattig hoor " grapte hij. " ik ben niet schattig " zei ik en gaf hem een por in zijn zij. we begonnen weer te lachen en toen hij klaar was met lachen en ik nog door lachte wikkelde hij me in een knuffel en zei " ik ben er voor je ". de laatste keer dat iemand dat tegen me zei was ik 5 jaar oud. het voeld fijn om iemand te hebben die je kan vertrouwen. " ik vertrouw je " zei ik in zijn t-shirt.