from only a Rogue to the Warrior (herschrijven)

Hoofdstuk 9 : de ontsnapping

daar zat ik dan nog steeds, op een stoel, in een donkere kamer, aan het luisteren naar het geschreeuw van iemand anders. ik ben het inmiddels al wel weer gewend om in mijn eentje in een kamertje te zitten. de deur schoot open en in de opening zag ik de meneer staan die mij naar dit kamertje heeft gebracht. " wat moet je van me " zei ik rustig tegen hem. ik haalde een keertje diep adem door mijn neus en liet het er weer zachtjes door mijn mond uit waaien. " ook leuk jou te zien " zei hij met een glimlach. hij kwam het kamertje binnen, deed de deur achter zich dicht en liep langs me heen naar de andere kant. in mijn ooghoek zag ik hem een soort van prik pakken uit zijn zak maar dan zat er geen puntje aan het uiteinde maar een bolletje. " wat is dat ?" vroeg ik vlug aan hem. " dat zie je zo wel " zei hij terug. hij kwam naar me toegelopen en ging hurkend naast me zitten. hij kwam langzaam met het soort van prikje richting mijn bovenarm waardoor ik als een gek begon te wiebelen, trillen en grommen. " doe eens rustig " zei hij tegen me en werd gevolgd door " dit doet geen pijn " en ook nog zachtjes erachteraan " voor mij dan ". hij probeerde het nog een keer maar hij kwam te dicht met zijn hoofd bij mij en ik gaf hem een harde kopstoot. hij viel naar achter en keek me woedend aan. " dus je wilt het op de moeilijke manier he ". hij stont op, legde het soort van prikje weg en ging voor me staan. ondertussen knakte hij nog een paar keertjes met zijn handen en nek. hij haalde zijn arm naar achter en toen ... BAM ... een stevige vuist wurmt zich vast in mijn gezicht. hij begon te grijzen en te lachen alsof hij dit gewoon leuk vind om te doen. ik liet mijn hoofd naar beneden hangen en toen ... BAM ... weer een vuist maar dan van de zijkant in mijn gezicht. bloed van mijn neus, lip en nog meer plekken viel op de grond. bij elke keer als ik ademhaalde hoorde je een lichte piep. ik moet sterk blijven, voor Jake, ik doe het voor hem. " we gaan verder " zei de meneer. hij pakte het prikje weer, kwam naast me staan, greep stevig mijn arm vast zodat ik niet kon tegenstribbelen en kwam langzaam met het prikje naar mijn arm. oke, daar gaat ie dan. het prikje raakte mijn arm en ik schreeuwde het meteen uit van de pijn. het brandt, dit is het zelfde gevoel als dat ik had met mijn litteken op mijn kuit van het brandende huis. tranen sprongen uit mijn ogen en ik keek naar boven alsof ik om vergevenis vroeg van god. ik hoorde gehuil van een wolf die ik meteen herkende, het was Jake. " laat het stoppen !" riep ik maar ik kreeg geen antwoord. nog een keer schreeuwde ik het uit van de pijn. tranen die nog steeds uit mijn ogen sprongen en ik die trillend en vastgebonden op een stoel zat. machteloos, dat is het woord, ik ben machteloos. ik kan niets meer doen, dit is mijn lot. ik hoorde een deur open en dicht gaan.  is het voorbij ?. ik keek naast me en zag niemand meer. het is voorbij. ik wou naar mijn arm kijken om te kijken wat hij me had aangedaan maar kon het net niet zien. ik zuchte een keertje diep. het is nu gelukkig voorbij. wacht, Jake !. ik moet hem helpen. ow wacht, dat kan ik niet. wat moet ik nu doen ?. hou je kopie erbij Layne. als je zo doet dan kan je hem helemaal niet meer helpen. ik moet gewoon wacht tot het goede moment.
.
ik zuchte een keer. mijn buik begon te knorren, ik had inmiddels ook nog niets gehad. wat zou Jake nu aan het doen zijn ?. ik verveel me hier echt dood. ik liet mijn hoofd hangen en besloot mijn ogen even dicht te doen. dat werd al gou weer onderbroken door een deur die alweer open ging. krijg ik dan nooit eventjes rust. " heb je honger ?" vroeg iemand voor me. ik had geen zin om te reageren en deed dat dus ook niet. " ik vroeg je iets !" begon hij weer. ik keek op en zag geen hij maar een zij staan. het was een vrouw, ze had kort donker blond haar en groene ogen. ze schrok toen ze mij zag en deed een stapje achteruit. een grootte nep lach kwam op me gezicht. zie ik er dan zo vreselijk uit ?. " wat hebben ze jou aangedaan ?" mompelde ze zacht maar net verstaanbaar. ze kwam weer iets dichterbij en pakte zachtjes mijn hoofd vast om het beter te bekijken. is het zo ernstig dan ?. ik zag angst in haar ogen. ik zuchte nog een keer en zei dan maar " kun je me alsjeblieft even los maken ?". ze knikte, pakte een sleutel uit haar zak, bukte en maakte mijn enkels los. dat was ook het enigste wat ze los maakte. bloed begon sneller door mijn aderen in mijn voeten te stromen en ik voelde daar iets meer kracht. dit is mijn kans, dit is mijn kans om te ontsnappen. " mag ik je iets vragen ?" vroeg ik aan haar maar dat hoorde bij mijn plan. ik liet ook nog een paar nep tranen rollen waardoor ze volgons mij medelijden kreeg. meteen toen ze dat zag knikte ze en ze kwam dichterbij. " heb je ooit al wel een keer nagedacht aan hoe je dood gaat ?". ze keek me vragend af en toen schoot het haar tebinnen, ik ben geen vriendin van haar maar een gevangene. nu begint het. ik haalde mijn been naar echter en toen ... BAM ... ik trapte haar recht in haar maag waardoor ze met een klap op de grond viel. ze liet de sleutels van mijn handboeien vallen en die probeerde ik met mijn voeten op te pakken. ik deed de sleutels in mijn handboeien en ze gingen open. meteen stont ik op en keek ik naar de vrouw die zonder te bewegen op de grond lag. " ik weet wat je denkt, monster ... bla bla bla ... gek, maar ik moet naar Jake en hier weg gaan, wat ik daar ik voor moet doen ". ik haalde mijn schouders op en liep het kamertje uit. ik snoof een keer in de lucht en rook dat Jake's geur een donkere gang in ging. op hoop van zegen dan maar. je moet dit doen Layne, voor hem. wat er ook gebeurd ik ga hier niet weg zonder Jake. ik haalde een keer diep adem en liep daarna langzaam het gangetje in. het was eigelijk een simpel gangetje maar dan was het donker en om de 7 meter hing er een lamp aan het plafond waarvan er een paar knipperde of stuk waren. aan het einde was er een kamertje. ik ging er voor staan, zuchte een keertje en deed de deur open. en ja hoor, daar zat Jake tegen de muur aan gewurmpt. hij zag er niet goed uit. het leek wel alsof hij ieder moment kon inzakken. " Layne " zei hij direct met hoop toen hij me zag. " we gaan hier weg " zei ik tegen hem en ik maakte zijn handboeien los. " m-maar hoe ben ... " zei hij maar ik onderbrak hem meteen door te zeggen " daar hebben we het later misschien nog wel over, eerst hier weg komen ". hij knikte en probeerde op te staan maar het lukte hem niet. ik legde zijn arm op mijn schouder en hij stont met geluk op. " en nu ?" vroeg hij. " als we aan het einde van dit gangetje zijn kunnen we naar links of recht, wij gaan naar rechts ". hij knikte weer en we liepen stil maar gou verder.
.
we kwamen aan bij het kruispunt waar we naar rechts moest. " daar !" hoorde ik iemand van de linkerkant schreeuwen. " Jake ". " ja ?". " REN !". we renden als een gek weg maar omdat Jake iets met zijn met zijn been had kon hij dat niet zo goed. de menigte dat van links kwam rende achter ons aan. " Jake, verander !" schreeuwde ik naar hem. hij knikte sirieus naar me en al gou rende een grootte grijze wolf achter me. ik veranderde ook. we rende en rende maar er kwam maar geen uitgang tot ik in de verte een zonlicht straaltje zag. " daar ! dat is onze reding " zei ik tegen Jake. de menigte wat ons nog steeds volgde was ook veranderd. " we zijn er bijna " zei ik tegen hem. ik begon alles op alles te geven net zoals Jake. het licht kwam steeds dichterbij. " nog een klein stukje " zei hij nu tegen mij. kom op Layne, nog een klein stukje, je kan het, als je hier vandaan bent kun je opnieuw beginnen, dacht ik steeds. ik zag een puntje licht wat steeds dichterbij kwam en voor ik het wist stonten we buiten. " deze kant " zei Jake tegen me. ik zag hem al een stukje verder en ik begon achter hem aan te rennen. het leek wel alsof mijn kracht toe nam. ik was opeens sneller dan Jake. dat is me nog nooit gebeurd. ik ben sterker dan ik ooit ben geweest. " als we uit hun territorium zijn laten ze ons misschien wel met rust " zei Jake opeens wat me uit mijn gedacht hielt. " ja, hopelijk " zei ik maar.
.
we waren nu bijna uit de territorium van de roedel, tot er iets gebeurde wat ik niet zo snel kon bevatten. Jake werd van de zijkant getakeld. iemand in zijn mensen gedaante stont nu boven Jake en schreeuwde de heletijd " verander !" naar Jake. Jake deed wat hij zei en veranderde naar zijn mensen gedaante. meteen toen Jake klaar was met veranderen pakte iemand zijn haar vast, trok hem omhoog en hielt een vlijm scherpe mes bij zijn nek. wat moet ik nu doen ?. Layne, blijf sterk. denk goed na, wat kun je nu op dit moment het beste doen. dat is het !. ik knikte zonder rede een keertje naar Jake waardoor hij me vragend aan keek. hij vroeg zich vast af wat ik zou gaan doen. ik veranderde en het maakt me niet uit wie het zag. ik knikte nog een keer naar hem zonder dat iemand anders het zag. van vragend keek hij me sirieus aan en hij knikte terug. hier komt het dan. ik ging recht op staan en ik sloot mijn ogen waardoor iemand om me heen begon te lachen en zei " moet je dat nou zien ". toen hij dat zei begonnen meerdere mensen te lachen en te grinneken. dit is het moment. ik deed mijn ogen met een schot open en keek de meneer die Jake vast heeft recht aan zonder te knipperen. hij keek me vragend en lachend aan, teminste tot hij instort en op de grond valt. ik knipperde een paar keer een ik kwam uit mijn trans. een schok kwam uit bijna iedereen zijn of haar mont. Jake keek me verast aan maar ook met blijdschap. ik gaf hem een kleine glimlach terug maar dat veegde ik al snel weg door sirieus en ook een beetje boos om me heen te kijken. " nog iemand of hoe zit dat " riep ik in het rond. iedereen deed een paar stappen naar achteren en Jake kwam naast me staan. " gave ?" fluisterde hij aan me. ik knikte een keer en draaide me om. " zullen we dan maar gaan ?" vroeg ik aan hem. " ik heb niets liever ". ik liep rustig richting het bos samen met Jake. " dat was geweldig ". " ik doe alles om die gene waarvan ik hou te beschermen " zei ik terug en haalde mijn schouders een keer op alsof het niets was. ik draaide me 90 graden, Jake deed hetzelfde en we keken elkaar recht in de ogen aan. ik knikte een keer en hij knikte terug. we veranderde allebei weer in onze wolven gedaante en we rende het bos verder in.

even een XL hoofstuk omdat ik deze week veel toetsen heb dus kan ikniet schrijven.
zie bovenstaande foto om te weten te komen waarvoor dat soort van prikje voor was.
ik probeer weer zo snel mogelijk te schrijven.

XX sita_dv

like ? comment ? follow ?