Beauty and the beast

•1• ik zal je leren....

- Deel 1 - find me in my world

Haar poten raakten de grond bijna niet terwijl ze door het bos rende. De geur van en vers jong hert maakte haar bijna gek. Wat was het fantastisch om te jagen op een plek waar ze nog nooit eerder was geweest. Eindelijk was er weer eens een ontdekkingstocht in het onbekende. Ze zag nu ook op de grond tekenen van het hert en volgde ze tot ze bij een kleine poel kwam. Daar stond haar prooi onvermoedend te drinken. Ze zakte door haar knieën en sloop dichterbij. Aan de wind die ze in haar snuit voelde begreep ze dat het hert haar onmogelijk zou kunnen ruiken. Toen ze nog maar op een meter afstand lag sprong ze. Haar klauwen sloegen in de huid en haar tanden zette ze in de hert zijn nek. Ze hield zich zo vast terwijl het hert probeerde te ontkomen uit haar doodsgreep. Uiteindelijk bereikten haar tanden door de taaie huid heen de aderen. Het bloed stroomde uit de wond en het hert had de kracht niet meer om overeind te blijven. Hij zakte door te knieën en ze maakte de klus af. Het hert bewoog niet meer en ze wou net beginnen te eten toen een vreemde geur in haar neus terecht kwam. Het bracht iets in haar naar boven wat ze nooit had verwacht. Het maakte haar nog gekker dan vers vlees. Het kon maar één ding betekenen. Mate! Nog nooit had ze zo snel gerend. Ze lette niet meer op haar omgeving en volgde de geur blindelings. Ze zag niet hoe de omgeving veranderde van het bos naar de bewoonde wereld, hoe er vreemde wezens voor haar stopte en mensen gillend wegrende. Ze rende tot ze bij een huis stopte. Het was een gewoon hoek huis van een rijtje. In de voortuin zat een jongen met grote ogen naar haar te kijken. Ze rende op hem af enthousiast. Hij was het. Hij is haar mate! De jongen krabbelde een stukje bij haar weg terwijl ze om hem heen dartelde. Waarom was hij niet zo blij? Hij had zijn mate gevonden! Dan was iedereen blij. Het waren zijn grote blauwe ogen die het tegenovergestelde vertelde. Hij wist helemaal niks van haar. Opeens voelde ze zich niet lekker. Haar mate, had geen idee wat hij was! Hij zou haar gewoon laten weggaan zonder te weten wat ze van elkaar waren. Ze concentreerde zich maar kon het niet. De sprong van dier naar mens was te groot. Ze zat nog minstens 3 maanden opgesloten in dit lichaam. Ze hoorde sirenes en openslaande deuren. Ze hoorde mensen geschreeuw maar verstond de woorden niet. Haar mate stond daar maar. Ze opende haar bek en wenste dat er woorden uitkwamen maar ze liet enkel een zachtjes gejank horen. De jongen fluisterde iets en stak zijn hand uit kort voordat ze een doffe prik voelde en het zwart voor haar ogen werd. Kon ze maar bij hem zijn...

Update: Ik weet dat er op de ingevoegde foto een andere titel staat maar ik had hem destijds gemaakt toen dit boek ook nog zo heette.
En? Wat vinden jullie tot nu toe? Ik ben weer helemaal in de weerwolven stemming😋 ik heb al een voorraadje dus er zullen regelmatig updates komen. Waarschijnlijk zal ik twee keer per week updaten. De hoofdstukken zullen meestal rond de 600 - 800 woorden zijn dus niet heel lang. Hoop dat jullie het leuk vinden
Bye😇