Rüyalar Gerçekleşirse (Töre2)

17.Bölüm

Berk'in ayılması için kaçıncı içtiği bardak bilmiyodum.Ama Berke abinin dün gece olan olaylardan sonra üzgün olduğunu çok iyi biliyodum.Çatalıyla önündeki profetorolün şeklini değiştirmeye ant içmiş gibi oynuyodu.Berk ise hala kahve içiyodu.

''Ay artık oynama.Bırak ben yerim,zaten depresyondayım.'' diyip önündeki tabağı alıp bitmiş tabağımın üstüne koydum.

''Almila,sana noluyo?Alara bana neler dedi duymadın mı?'' diye sordu Berke abi.Omuz silktim.

''Biraz sessiz konuşun.Başım ağrıyo.'' diye yakınıp pipetle içtiği kahveyi içine çekti.Türk kahvesini pipetle içiyodu,kolunu kaldırmak istemiyomuş.

''Abi,merak etme barışırsınız.Zaten bişey yapmıyodun ki.'' diye onu savunmaya çalıştım.

''Dimi?Kız gelmişti yanıma.Evi gibi hissetmiş yanımda,ondan gitmedi.'' dedi heyecanla.Alara'nın onu affetme olasılığı onu heyecanlandırmıştı.

''Abi,sen Genelev misin?Niye yanında evindeymiş gibi hissetirdin kıza?''

''O kadar ateşliydik ki,kız bizim içimizde olan cevherleri keşfetmiş olmalı.'' diyip güldü Berk.Sonra başının ağrısıyla inledi.

''Güldürmeyin lan.Başım ağrıyo.'' diyip kafasını tuttu.

''Sevgilisi yok çocuğun,kafası rahat.'' diyip Berk'in omzuna vurdum.

''Mal,başım ağrıyo.'' diyip o da beniim omzuma vurdu.

''Lan şakalaşmayı kesin.Ben bu Alara'nın  gönlünü nasıl alıcam?'' diyip ofladı Berke abi.Bunun yüzünden kendi derdimi unutuyorum ya.Kural 1;Başkasının derdiyle ilgilen ki kendi derdini unut.Ya da karşındakinin acı çekmesini izle.

''GönülBank'tan kredi çek.'' dediğimde Berk'le eş zamanlı kahkaha attık.Berk acıyla inleyip kafasını masaya koydu ve cafenin ortasında uyumak için gözlerini kapattı.

''Almi,gülme.Sinirimi bozuyosun.'' dedi Berke abi ve telefonuyla oynamaya başladı.Onu umursamadan tatlımdan yemeye başladım.

''Banane.Yapmasaydın.'' dediğimde cafeden içeri Efe girmişti.Bizim masaya doğru yaklaşırken gözüne taktığı gözlüğü çıkarmıştı.Gözleri şiş ve yorgun gözüküyodu.Gözüne,gözlüğün çubuğu gelir inşallah.Amin.İki kişinin duası tutar derler.Biri ben diğeride kafa sesim.

''Kim çağırdı bu sıfatsızı?'' diye sordum sessizce.

''Ben.'' dedi Berke abi.Yanımdaki sandalye çekilince sandalyenin üstündeki sırt çantamı alıp yere koydum ve Efe'nin yanımda oturmasına izin verdim.Bilseydim tatlıyı sandalyesine koyardım,kıçı çikolata sosu olur.Herkes altına yapmış sanarlardı.Ay keşke yapsaydım,içimde kaldı.

''Günaydın.'' diyip gözlüğünü masaya koydu.Çok cool lan.

''GünMarsdın.''diyip kendi kendime kahkaha attım.Kimsenin gülmediğini fark edince sustum.

''Cevap verdi mi?'' diye sordu Efe.Bunlar hangi ara kanka olmuşlardı?

''Hayır.Bin defa aradım ama telefonlarıma cevap vermiyo.'' dedi Berke abi.Efe bana bakarak konuştuğunda onu umursamayıp pipetle içeciğimden yudumladım.

''Sen niye benim telefonlarıma cevap vermiyosun?'' diye sordu Efe.Onu umursamayıp tatlımdan yemeye devam ettim.

''Siz bizim telefonlarımıza niye cevap vermiyosunuz?'' dedi Berke abi sinirle.

''Telefona karşıyız biz.Ondan cevap vermiyoruz,yoksa sizin hiç suçunuz yok.'' diyip yerimde dikleştim.Berk hala uyuyodu.

''Almila,ver de senin telefonundan arıyım.Nolursun?Arasana bir kere be.''