(a/n ik ken Amsterdam niet uit mijn hoofd bc ik ben er pas 2 keer geweest dus als er in de komende hoofdstukken dingen komen die niet kloppen heb je pech *kuch* adinda *kuch*)
"KOM BINNEN!" hoor ik Calum schreeuwen.
Adinda doet de deur open. Zodra ze ons zien is iedereen gelijk stil. Maar niet lang.
"MELANIE!!!" schreeuwen Calum, Michael en Ashton tegelijk en rennen op me af om me in een groepsknuffel te trekken. Man wat heb ik dit gemist.
"We hebben je zo gemist!" zegt Michael.
"Ik jullie ook." Zeg ik als ze me loslaten.
Dan kijk ik naar Luke en hij kijkt naar mij. Hij staat op en loop zonder nog een keer naar me te kijken de kleedkamer uit.
Nee, nee, nee, nee, nee, dit gebeurt niet, hij is niet gewoon de kleedkamer uitgelopen, dit is mijn verbeelding. Nee dat is het niet. Dit gebeurt echt. Ik kan het niet aan, ik kan het niet aan. Ik krijg weer hetzelfde gevoel als voor het concert en zak huilend in elkaar. Ashton tilt me op en legt me neer op de bank. Hij knuffelt me waardoor ik wat rustiger word. Wat is er aan de hand... Waarom loopt hij weg? Waarom is hij niet blij om me te zien, net als de rest? Ik krijg wat water van Adinda en probeer weer een beetje rustig te worden.
"Weten jullie waarom hij zo reageert?" vraagt Adinda.
"Nee ik heb geen idee, misschien was hij gewoon in shock." Zegt Ashton.
"Zal ik hem gaan zoeken om met hem te praten?" vraag ik.
"Ja, goed plan."
Ik loop de kleedkamer uit en zoek overal backstage. Ik kan hem nergens vinden. Dan besluit ik even naar het podium te lopen en daar te gaan zitten om na te denken. Als ik daar aankom zie ik dat Luke blijkbaar hetzelfde idee had. Hij ligt met zijn benen over de rand op het podium. Dit doet me denken aan de dag dat hij vertelde dat hij voor het eerst op tour ging en naar Londen ging verhuizen... Ik ga naast hem liggen.
"Hey" zeg ik na een tijdje.
"Ik heb je gemist..." zegt hij. Zijn stem geeft me rillingen. Ik heb te lang niet meer met hem gepraat.
"Ik jou ook... Maar waarom liep je net weg?" hou je sterk Melanie, nu niet gaan huilen.
"Ik weet het niet, ik had me er niet op voorbereid dat jij ineens in de deuropening zou staan... Waarom ben je teruggekomen? Je wilde toch niks meer met ons te maken hebben?"
"Dat klopt, maar doordat Michael zo dom was geweest om me in dat interview te noemen, bleven jullie fans me maar berichten sturen. Toen kwamen mijn ouders met het plan om 3 weken naar Nederland te gaan en toen leerde ik Adinda kennen, die was al van plan jullie te verassen na het concert en ze had nog een extra kaartje, dus nam ze mij mee."
"Het spijt me dat ik geen moeite heb gedaan om contact te houden."
"Denk je dat we opnieuw kunnen beginnen en weer beste vrienden kunnen worden, net als vroeger?" vraag ik als ik naar hem toe draai. Dan draait hij ook naar mij toe en kijkt me in mijn ogen.
"Ja, dat denk ik wel." Zegt hij. Ik omhels heb van blijdschap. Wat heb ik dit gemist. Wat heb ik hem gemist. Dan gaan we allebei rechtop zitten.
"Waarom zong je Carry On?"
"Geen idee, ik had het gevoel dat ik het hier moest spelen."
"Waarom komt het eigenlijk op het album?"
"Het betekent zo veel voor me. Het was het eerste lied dat we samen speelden. Door dat lied zijn we beste vrienden geworden."
"Ik hoop dat we nu voor altijd vrienden blijven." Zeg ik.
Maar dan bedenk ik me wat.
"Maar het management... Je mag niet met me omgaan."
"Ohja shit. Laten we maar gewoon kijken wat ze ervan zeggen."
"Is goed, zullen we terug naar de kleedkamer?"
"We kunnen ook even hier blijven praten? We hebben elkaar al eeuwen niet meer gezien."
"Graag, heel graag."
A/N
SORRY DAT HET LANGER DUURDE NET TOEN ER EEN CLIFFORDHANGER WAS MAAR IK HAD GEEN INSPIRATIE VOOR HOOFDSTUK 21 EN Chilzz_ ZIT NU NAAST ME TE SPACEN OMDAT ZE DIT HOOFDSTUK WIL LEZEN EN DIT IS FKN GRAPPIG AHAHAHAHA
"PUBLICEER HET GEWOON OMFG" ZEGT ZE AHAHAHAHAH
WELL OKAY
DOEEEEIII
xx
dani
JE LEEST
Carry On • lrh
Fanfiction"dus heb ik hem overal waar het kon geblokkeerd en 5SOS uit mijn leven verwijderd..." Hoogste ranking: #5 in fanfictie
