Πιάσε με [✔]

Κεφάλαιο 2- Everybody's Fool

Ξυπνάω , μα η αλήθεια είναι πως δε ξέρω που βρίσκομαι. Προσπαθώ να θυμηθώ τι συνέβη, αλλά μου είναι πολύ δύσκολο. Τοποθετώ τη μνήμη μου λίγες ώρες πίσω.

Ξάφνου θυμάμαι.

Έτρεχα.

Έτρεχα όσο πιο γρήγορα μπορούσα, μα εκείνοι με έπιασαν. Έκεινοι οι εύσωμοι μαυροντυμένοι άντρες. Κάποιος από αυτούς μου έκανε μια ένεση. Απο εκεί και πέρα δεν θύμαμαι τίποτα.

Και τώρα;

Τώρα που είμαι;

Τι κάνω εδώ;

Πως φεύγουν απο εδώ;

Το δωμάτιο είναι περίεργο. Έχει τη μυρωδιά κλεισούρας , ενώ οι τοίχοι είναι στην απόχρωση του μπεζ , όμως στις άκρες , το χρώμα έχει ξεθωριάσει απο την υγρασία. Κάνει κρύο. Μπορώ να αντικρίσω στο βάθος έναν καθρέπτη, έχει κιτρινίσει.

Σηκώνομαι από το κρεβάτι. Τρίζει στο σήκωμα μου . Ψάχνω να βρω κάποια πόρτα , κάποια διέξοδο.

Κοιτάω αριστερά και βρίσκω μια πόρτα. Μηχανικά την ανοίγω.

Μια κοπέλα , γύρω στα εικοσιπέντε , πιωμένη με κοιτάει. Έχει κόκκινα μαλλιά , ενώ το χρώμα των ματιών της, μαύρο, κάνει αντίθεση. Τα μάτια της δείχνουν πόσο κουρασμένη κι εξαντλημένη είναι. Φοράει ενα μαύρο κορμάκι και τρύπες σε αδιάκριτα σημεία .

"Τι θες;" Με ρωτάει

"Συγγνώμη , μήπως ξέρεις που βρίσκομαι;" Ρωτάω όσο πιο ευγενικά μπορώ

"Καινούρια είσαι ;"ρωτάει γελώντας

"Δεν καταλαβαίνω" απαντώ τρομαγμένη

"Θα καταλάβεις , μικρούλα. Με τον καιρό. Στο εγγυώμαι θα είςαι πολύ καιρό εδώ. Να ξέρεις όμως , μια λάθος κίνηση  και πέθανες. " είπε γελώντας

"Νατάλια" φώναξε κάποιος

"Τι θες ρε γαμώτο μου;" ρώτησε

"Σε περιμένει" απάντησε εκενυρισμένη

"Έρχομαι , γαμώ την πουτάνα μου" είπε

"Που πας;" Ρώτησα

"Πελάτης" μου ειπε κι άναψε ένα τσιγάρο , φυσώντας τον καπνό μέσα στο πρόσωπό μου

Άρχισα να βήχω ασταμάτημα. Σιχαίνομαι το κάπνισμα.

"Ποιον πελάτη;" Ρωτάω μπερδεμένη

"Θα μάθεις. Σιγά σιγά. " είπε κι έφυγε με γοργά βήματα

Τι ακριβώς συμβαίνει;