Πιάσε με [✔]

Κεφάλαιο 7- Cloud Nine

  Στο σχολείο της ήταν πολύ γνωστή, πολύ δημοφιλής, όπως την αποκαλούσαν. Αυτό ήταν χειρότερο για εκείνη όμως. Μέσα της ήταν τόσο μόνη. Ήταν εκείνη και ο εαυτός της. Κανείς δεν ήξερε την πραγματική εκείνη.

  Κανείς δεν ήξερε πως οι γονείς της είχαν πεθάνει. Κανείς δεν ήξερε πως ζει με τη γιαγιά της. Κανείς δεν ήξερε πως αυτοτραυματιζόταν κάθε μέρα. Κανείς δεν ήξερε πως κάθε βράδυ σχεδόν έκλαιγε για να κοιμηθεί.

  Βέβαια, τώρα που το σκέφτομαι καλύτερα, δεν της ήταν δύσκολο να κλάψει. Ήταν τόσο ευάλωτη που θα μπορούσε να κλάψει για οτιδήποτε. Ακόμα, όταν της φώναζε η γιαγιά της , έκλαιγε. Έτσι, χωρίς λόγο.

  Ήταν γνωστή, ναι, ήταν εκείνη η κοπέλα που θα χαιρετούσαν , θα έλεγαν ένα καλημέρα συμμαθητές, ένα τυπικό τι κανεις, είσαι καλά; Αλλά είμαι σχεδόν σίγουρη πως εάν μάθαιναν πως πέθανε, δεν θα τους ένοιαζε και πολύ.

  Ίσως όμως ήταν καλύτερα που ήταν μόνη. Εκείνη κι ο εαυτός της. Ναι, ήταν καλύτερα, σίγουρα. Λένε, πως άμα τα έχεις καλά με τον ίδιο σου τον εαυτό, τότε θα είσαι καλύτερα και με τους υπόλοιπους.

  Εκείνη όμως δεν τα είχε καλά ούτε με τον εαυτό της. Ήταν δύο εχθροί. Εχθροί που απλά αναγκάζονταν να βρίσκονται στον ίδιο χώρο και να μοιράζονται κάποια κοινά. Ο εαυτός της, ο εχθρός της, την κατέστρεφε , κάθε μέρα όλο και περισσότερο και ίσως την κατέστρεφε ολοκληρωτικά κάποια μέρα.

  Κάποια μέρα που δεν θα αργούσε να έρθει.

  Κι εκείνη την μέρα...

******

Σιχαίνομαι την ζωή μου.

Αλήθεια.

Κι εκείνος ο ψυχρός τύπος που πέρασε δίπλα μου κοιτάζοντας με τόσο επίμονα. Με έγδυνε με τα μάτια του, κυριολεκτικά.

Βλέπω τις υπόλοιπες γύρω μου να το κάνουν ακόμα και κάτω στο πεζοδρόμιο. Ιου. Απλά.

Κάνουνε φτηνό σεξ στο πεζοδρόμιο. Δεν αντέχω στο θέαμα , γυρνώ αλλού τα μάτια μου.

Δε νιώθω το σώμα μου. Δεν νιώθω τίποτα. Το χάπι που μου έδωσε ο Τόμας φαίνεται πως δρα.

Και δρα αρνητικά.

Ώστε λοιπόν σκοπός είναι να μην νιωθεις τίποτα, να μην έχεις αισθήματα , να μην νιώσεις πόνο, ηδονή ή δεν ξέρω και εγώ τι άλλο, όταν διαπράττεις κάτι τόσο σιχαμερό.