Πιάσε με [✔]

Κεφάλαιο 13- Lacrymosa

Η γιαγιά της πήρε μια βαθιά ανάσα, ενώ προσπαθούσε να φάνει δυνατή. Πάντα ήθελε να φαίνεται δυνατή. Οταν ο γιος της μάλωνε τον εγγονό της, εκείνη ήταν που θα τον προστάτευε και θα πατούσε πόδι στο γιο της, θα του θύμιζε ποια είναι. Ήταν κι είναι μια δυναμική γυναίκα, η Δάφνη τη θαύμαζε για την απίστευτη δύναμη που είχε. Για το γεγονος, ότι ποτε δε θα τα παράτησε, στα δύσκολα ήταν εκείνη που έβγαζε μπροστα το στήθος της και θα πολεμούσε μέχρι να νικήσει. Δεν υπήρχε ποτέ περίπτωση να χάσει με την υπομονή και την επιμονή που διεθετε για οτιδήποτε.

Κινούνταν με μεγαλοπρέπεια στο χώρο, κάθε κίνηση της είχε νόημα και την εκανε να φαντάζει κάτι ιδιαιτερο, κάτι ξεχωριστό. Η χαρη της προκαλούσε δέος. Ακόμη κι οι εχθροί της τη θαύμαζαν για αυτό που κατάφερνε να δείχνει.

Ήξερε ομως βαθιά μέσα της, πως δεν ήταν και ποτέ δε θα είναι όσο δυνατή θα ήθελε, για αυτό προσπαθούσε όμως να κάνει δυνατή τον Αχιλλέα και τη Δάφνη. Δεν ήταν λίγες οι φορες που ένιωθε αποτυχημένη. Φοβόταν πως ο χαμός του άντρα της, του γιου της και της νύφης της θα την κατέβαλε και πόσο μάλλον εκείνα. Εκείνα ήταν ο,τι είχε απομείνει πλέον.

Θυμάται χαρακτηριστικά το απεγνωσμένο βλέμμα των δυο εγγονιών της, όταν τους ανακοίνωσε πως πλεον δε ζουν. Ο Αχιλλέας αρνούνταν να βγει από το δωμάτιο του, η απώλεια τον αλλαξε. Όλους τους άλλαξε. Όσο κι αν προσπαθούσε να μη το δείξει, της έλειπαν, καθημερινά κι από λιγο. Όταν δενεσαι με ένα άτομο τόσο πολύ, είναι δυσκολο έως αδύνατον να το ξεχάσεις. Η καρδιά σου, το μυαλό σου, το υποσυνείδητο σου θα τον αποζητεί και θα ψάχνει κάποιον να του μοιαζει, να στο θυμίζει. Κι είναι ακόμη πιο δυσκολο όταν η απώλεια είναι παντοτινή.

Η Δάφνη από την αλλη, πίστευε πως η γιαγιά της δε γνώριζε. Εκείνη, όμως τη γνώριζε καλυτερα απο καθέναν. Ένιωθε άσχημα κι ηλίθια όταν δεν της έδινε την προσοχή που αποζητούσε κι αξιζε. Είχε ανατραφεί λάθος, δεν ήταν ατσάλινη, καταστρεφόταν μέρα με τη μέρα. Πονούσε να τη βλέπει έτσι.

Όταν η Δάφνη βρισκόταν στο σχολείο, πετούσε μερικές από τις λεπίδες που έβρισκε. Δεν βάστανε η καρδιά της να τη βλέπει να αργοπεθαίνει.

Επρεπε να τη βοηθήσει με κάθε τρόπο.

Κι ήταν διαθετημενη να δώσει ακόμη και τη ζωη της, αν χρειαζόταν.